Αρχείο

All posts for the day 11 Ιανουαρίου 2014

οταν τα ΠΑΙΔΙΑ αγκαλιασαν τους ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ: ΔΕΙΤΕ ΕΙΚΟΝΕΣ που «παγωσαν» τη στιγμη…

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Όταν τα ΠΑΙΔΙΑ αγκάλιασαν τους ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ: ΔΕΙΤΕ ΕΙΚΟΝΕΣ που

Μπορεί η βία να ανθεί γύρω μας, αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που ανάμεσα στην ένταση των διαδηλώσεων γίνονται κάποιες πράξεις που κάνουν τη στιγμή να… παγώσει.

Και ευτυχώς ο φωτογραφικός φακός ήταν εκεί να το απαθανατήσει. Παιδιά και νέοι ενάντια στη βία.

Και επειδή μία εικόνα αξίζει όσες χίλιες λέξεις δείτε τις φωτογραφίες:

Βοσνία  2013

Οι πολίτες της Βοσνίας, διαμαρτυρήθηκαν για το χτίσιμο του Κοινοβουλίου στο Σαράγεβο. Εκεί ξεκίνησε και η «διαμαρτυρία μωρών», μια μικρή διαμαρτυρόμενη ομάδα γονιών που έσπρωχναν τα καροτσάκια τους προς το κοινοβούλιο για να απαιτήσουν να έχουν τα νεογέννητα προσωπικούς αριθμούς ταυτοτήτων. Κάποια στιγμή, ένα κοριτσάκι πρόσφερε μπουκάλια με νερό στους αστυνομικούς.

Λος Αντζελές 1992

17

Τον Μάρτιο του 1991, ο Ρόντνεϊ Κινγκ, ένας Αφροαμερικανός, είχε χτυπηθεί άσχημα από λευκούς αστυνομικούς. Στις 29 Απριλίου του1992, οι αστυνομικοί αθωώθηκαν έπειτα από δικαστική απόφαση και την ίδια ημέρα ξέσπασαν διαταραχές στο Λος Άντζελες ως αποτέλεσμα της αθώωσης τους. Περίπου 2000 άνθρωποι τραυματίστηκαν και 58 πέθαναν. Ήταν μια από τις χειρότερες εξεγέρσεις στην Αμερικάνικη ιστορία. Κατά την διάρκεια αυτών των διαταραχών ένα παιδάκι στάθηκε δίπλα στα μέλη της Εθνικής Φρουράς.

Σαουδική Αραβία, 2012

33

Από το 2011, η Συρία ξεκίνησε διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις που εξελίχθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο, αφήνοντας πολλά παιδιά ορφανά και κάνοντας τους ανθρώπους μετανάστες. Το συγκεκριμένο παιδί της φωτογραφίας, είναι ένα ορφανό αγοράκι που μετανάστευσε στην Σαουδική Αραβία και έγινε σύμβολο αντίστασης φωνάζοντας «Θάνατος στον Ασαντ» και υποστηρίζοντας τους αντάρτες.

Κολομβία, 2011


82

Στην Μπογκοτά της Κολομβίας, στις 26 Οκτωβρίου του 2011, φοιτητές συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της μεταρρύθμισης που δημιουργήθηκε κατά την προεδρία του Χουάν Μανουέλ Σάντος, αυξάνοντας τα δίδακτρα για την εκπαίδευση . Χιλιάδες φοιτητές διαμαρτυρήθηκαν για πάνω από δυο εβδομάδες ενώ μια μέρα αποφάσισαν να χαρίσουν ομαδικές αγκαλιές στους αστυνομικούς. Μια φοιτήτρια προσπάθησε να φιλήσει μια αστυνομικό.

ΗΠΑ, 1992

92

Στην Γεωργία των ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 1992, η Κου Κλου Κλαν έκανε μια παρέλαση. Το μικρό αυτό παιδάκι, έμεινε στην ιστορία αφού αν και οι γονείς του ασπάζονται την ιδεολογία της ακραίας οργάνωσης, ντύνοντάς το μάλιστα με τη χαρακτηριστική στολή της οργάνωσης, φεύγει από την πορεία και στέκεται μπροστά από έναν μαύρο αστυνομικό. Η αντανάκλασή του στην ασπίδα του τραβάει την προσοχή. Πόση εντύπωση μπορεί να του έκανε.. Και η στιγμή καταγράφηκε στον φακό. Το παιδί είναι γνωστό με το μικρό του όνομα, Τζος.

Ρουμανία, 2012

112

Οι πολίτες της Ρουμανίας, ξεσηκώθηκαν το 2012 για να διαμαρτυρηθούν για την κυβέρνησή τους και όλους τους πολιτικούς θέλοντας να τους ανατρέψουν. Την δέκατη ημέρα των πορειών, μια φωτογράφος τράβηξε την στιγμή που ένα μικρό παιδάκι χάρισε σε έναν αστυνομικό ένα μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς. Ο αστυνομικός κράτησε την καρδιά μπροστά από την ασπίδα του.

Καλιφόρνια, 2011

321

Κατά την διάρκεια διαμαρτυριών στο δημόσιο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ένας καθηγητής αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί με τον δικό του τρόπο εκκενώνοντας την τάξη του και διδάσκοντας έξω από το κτίριο γράφοντας το μάθημα στους τοίχους.

ΠΗΓΗ : athensmagazine

Η πεθερα μου δεν θελει να γιορτασω τα γενεθλια του παιδιου μου!

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Schrage_052

Καλημερα Σοφια και SuperMoms!!

Xρειαζομαι την βοηθεια σας σε κατι που μου φαινεται εντελως παραλογο…

Αυτες τις μερες μαζι με την απολυτη χαρα ζω και τον απολυτο παραλογισμο!

Πλησιαζουν τα πρωτα μας γενεθλια  & η πεθερα μου επιμενει πως  δεν πρεπει να κανουμε παρτυ και να γιορτασουμε τα γενεθλια μας γιατι το παιδακι μου  ειναι αβαπτιστο ακομη!

Η βαπτιση μας εχει προγραμματιστει για λιγους μηνες μετα .

Επιμενει και λεει πως η εκκλησια μας το απαγορευει .

Ειναι λεει βαθεια θρησκευομενη και δεν θα παρει μερος σε κατι αντιθετο της θρησκειας της.

Σε ιδια περιπτωση που αφορουσε την κορη της βεβαια ειχε αλλη αποψη.

Προφασιζεται δικαιολογιες για να μην παρει δωρο στο παιδι και επισης μου ειπε οτι ισως λειψει εκεινες τις μερες σε ταξιδι.

Καλα για την ονομαστικη γιορτη εννοειται δεν την καναμε αλλα να χασουμε και  τα γενεθλια?

Δεν θα γιορτασω την γεννηση του παιδιου μου γιατι καποιος εχει λανθασμενες αντιληψεις η φανατισμο με την θρησκεια , ισως και ενδομυχα το μικροβιο της πεθερας?

Μου ειναι ανηκουστο ολο αυτο!

Πιστευω πως δεν εχει καν δικαιωμα να μας πει τι να κανουμε αλλα σεβομαι οτι ειναι η μητερα του αντρα μου και δεν θελω να δημιουργω καταστασεις αλλα τα γενεθλια αυτα τα περιμενα πως και πως…

Σας παρακαλω πολυ  πειτε μου πως να το χειριστω αν εχω αδικο και αν καποιος πιο αρμοδιος  μπορουσε να να μας απαντουσει για να ησυχασω!!

Σας ευχαριστω πολυ εκ τω προτερων!!

Χ.

Το ονειρο της Ειρηνης Το συγκινητικο αρθρο της φοιτητριας που θα μεινει ανεκπληρωτο

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou
image

Με αφορμή το θάνατο της Ειρήνης Τριανταφύλλου στο τροχαίο δυστύχημα στα διόδια Μαλγάρων η ηλεκτρονική εφημερίδα Messolonghi News αναδημοσίευσε από το ιστολόγιο της 23χρονης εκλιπούσης (Sfyraki) ένα άρθρο της με αφορμή την ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων τον Οκτώβριο του 2008. Στο κείμενό της η Ειρήνη με παιδική αφέλεια γράφει για τα όνειρα της ζωής της.

Όνειρα και επαναστάσεις…

Σκέψεις μιας έφηβης με αφορμή την ΙΓ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων, οι εργασίες της οποίας πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες.
Τα όνειρά μου είναι η προϋπόθεση ή η βάση –αν θέλετε– της επανάστασής μου. Αφήστε με, λοιπόν, να ονειρεύομαι. Εξάλλου η πραγματικότητα που μου προτείνετε δεν είναι και τόσο δελεαστική.

«Όλοι μας, αλλά κυρίως όλοι σας, παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν; Ανθρώπους που νοιάζονται για σας δεν μπορεί παρά να έχετε, όμως επιστήθιους φίλους που μπορείτε να τους εκμυστηρευτείτε τις ανησυχίες σας, τα προβλήματά σας, δεν έχετε. Πολλές φορές, και έχετε δίκιο σ’ αυτό, η διάθεση να μοιραστείτε μυστικά έχει αποβεί εις βάρος σας. Οι σύγχρονοι ρυθμοί δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ανοίγματα, όχι μόνο λόγω έλλειψης χρόνου αλλά κυρίως γιατί η εμπιστοσύνη «επερίσσευσε».

Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχτείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ίντερνετ! Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.

Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές. Και μέσα σ’ όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας. Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).

Για σας αγνοούμε την ιστορία μας, δεν έχουμε ιδανικά αλλά έχουμε βαπτίσει ιδανικό τον υλικό ευδαιμονισμό μας. Για σας δεν αντιμετωπίζουμε με τον δέοντα σεβασμό τις εθνικές επετείους, δε γνωρίζουμε τα ιδανικά της γενιάς του Πολυτεχνείου ή τα γνωρίζουμε τυπικά και θεωρητικά, για να γράψουμε καλή έκθεση, αν και όταν μας ζητηθεί από σας.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να oνειρεύομαι. Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ’ αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες. Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ’ αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.

Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ’ αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών. Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ’ αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου. Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ’ αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ’ επιλογήν μου. Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ’ ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας. Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια». Ονειρεύομαι μ’ αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.

Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω – δουλεύω για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Η επανάστασή μου έχει αρχίσει…

Την ακούτε;;»

ΠΗΓΗ : athensvoice

Το γενναιο 5χρονο κοριτσακι χωρις ακρα, εχει πια το δικο του ποδηλατο!

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

b7

Η μικρή Σάρλοτ είναι ένα πολύ γενναίο κοριτσάκι χωρίς άκρα, που έλαβε φέτος το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων, ένα ποδήλατο.

Το πεντάχρονο κοριτσάκι, στα τρία του, έχασε όλα της τα άκρα  μετά από ένα σοβαρό ιό. Ένας σοβαρός τύπος μηνιγγίτιδας, ανάγκασε τους γιατρούς να την υποβάλουν σε εγχείριση.

Ένα μήνα πριν το τραγικό συμβάν, είχε δει ένα ποδήλατο που λάτρεψε από την πρώτη ματιά. Το έλαβε ως δώρο Χριστουγέννων από τους γονείς της αλλά δεν κατάφερε ποτέ να το οδηγήσει.

Τώρα, δυο χρόνια μετά, η μικρή Σάρλοτ, έλαβε το πιο αγαπημένο της Χριστουγεννιάτικο δώρο, το ποδήλατο που ονειρευόταν. Σχεδιασμένο ειδικά για εκείνη και στο αγαπημένο της χρώμα, το ροζ, το οδηγεί συνέχεια κάνοντας την χαρούμενη! Κατάφερε επιτέλους να πραγματοποιήσει ένα όνειρο και να κάνει ότι και τα παιδιά της ηλικίας της.

Δείτε το βίντεο:

ΠΗΓΗ : newsitamea

Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ : ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΚΡΕΑΤΟΠΙΤΑ

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

αρχείο λήψης

Μια υπέροχη συνταγή από την αγαπημένη μας Κεφαλονιά.Όποιος την έχει δοκιμάσει την έχει λατρέψει χωρίς δεύτερη σκέψη!!!

Συστατικά

– 500g άπαχο αρνί κομμένο σε κύβους

 100ml ελαιόλαδο.

1 κρεμμύδι, τριμμένο.

2 σκελίδες σκόρδο, λιωμένες.

 2 μικρά καρότα ψιλοκομμένα.

1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας.

150ml λευκό κρασί.

20ml νερό (προστίθεται λίγο πριν από το μαγείρεμα ).

Μισό κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο.

1 γεμάτη κουταλιά της σούπας φρέσκο ​​μαϊντανό ψιλοκομμένο.

1 κουταλιά της σούπας  φρέσκο ​​άνηθο, ψιλοκομμένο.

Αλάτι και μαύρο πιπέρι.

100γρ ρύζι

Υλικά για την ζύμη

250g αλεύρι.

Μισό κουταλάκι του γλυκού αλάτι.

Μισή κουταλιά της σούπας ζάχαρη.

40 ml ελαιόλαδο.

40 ml λευκό κρασί.

Εκτέλεση

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς.

Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα μεγάλο τηγάνι, ροδίζουμε το κρέας , το καρότο και το κρεμμύδι.

Διαλύουμε τον πελτέ σε λευκό κρασί. Προσθέστε το σκόρδο, το κρασί, τον πελτέ, μαϊντανό, τον άνηθο, το αλάτι και το πιπέρι και ανακατέψτε καλά.

Κατεβάζουμε από τη φωτιά.

Για να προετοιμάσετε τη ζύμη, ανακατέψτε μαζί το αλεύρι, το αλάτι και τη ζάχαρη.

Κάνετε μια τρύπα στο κέντρο και ρίξτε μέσα το λάδι, το λευκό κρασί και το μισό από το νερό. Ανακατέψτε μαζί για να κάνουν μια εύπλαστη ζύμη, προσθέτοντας περισσότερο νερό εάν χρειαστεί.

Ζυμώνουμε καλά μαζί.

Χωρίζουμε την ζύμη σε δυο μπαλάκια,τυλίγουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε μισή ώρα να ξεκουραστεί.

Λαδώνουμε μία στρογγυλή φόρμα ή ταψί.

Στρώνουμε το ένα κομμάτι της ζύμης αφού το έχουμε ανοίξει με τον πλάστη στο ταψί καλύπτοντας και τα τοιχώματα.

 Τοποθετήστε το μείγμα του κιμά στο ταψί και σκορπίστε το ρύζι από πάνω . Καλύψτε την πίτα με το άλλο κομμάτι της ζύμης και διπλώστε τις άκρες. Χαράξτε τα δύο κομμάτια σταθερά μαζί για να κάνουν σχισμές στο κέντρο.

 Ψήνουμε για 1 ώρα στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει.

Καλή επιτυχία!!!

Περιμένουμε τις εντυπώσεις και τις παρατηρήσεις σας…

Εάν σας άρεσε η συνταγή μας πατήστε share και μοιραστείτε την με τους φίλους σας!

Φιλακια στα μουτρακια σας

Σοφια

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ ΓΙΟ ΤΟΥ

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Ο φωτογράφος, Timothy Archibald,προσπαθώντας να βρει μια συναισθηματική γέφυρα ανάμεσα σε αυτόν και το πεντάχρονο αυτιστικό παιδί του,ξεκίνησε να το φωτογραφίζει, ψάχνοντας να βρει  κοινό έδαφος και να κατανοήσει ο ένας τον άλλον.

Το όνομα του φωτογραφικού πρότζεκτ Echolilia» 
Είναι μια εναλλακτική ορθογραφία του  κοινού όρου, «echolalia,» που χρησιμοποιείται στην αυτιστική κοινότητα για να παραπέμψει στη συνήθεια της λεκτικής επανάληψης και αντιγραφής που βρίσκεται συνήθως στη συμπεριφορά των αυτιστικών παιδιών.
Ο Timothy Archibald. λέει συγκεκριμένα
» Μου άρεσε η ιδέα του: η φωτογραφία είναι μια μορφή της αντιγραφής. Τα παιδιά  είναι μια μορφή της επανάληψης. Και κοιτάζοντας το παιδί μου με τη φωτογραφία ,μου επέτρεψε να δω τον εαυτό μου από την αρχή.»
Στις φωτογραφίσεις συνεργάζονται. Εξετάζουν τις εικόνες μαζί στη ψηφιακή κάμερα και   τις επεξεργάζονται.
Δεν ξέρω αν πήρε απαντήσεις,αλλά σίγουρα βρήκε ένα τρόπο να επικοινωνησει με το παιδί του.
Όταν θες πραγματικά βρίσκεις τρόπους! Ετσι δεν είναι?
Δείτε παρακάτω τις συγκλονιστικές φωτογραφίες!!!!
Λένα
πηγη:http://daddycool2403.blogspot.gr

Νευρα, πολλα νευρα!

Published 11 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

 

 

 

 Πριν γίνω μαμά, έβλεπα καμιά φορά παιδιά να τσιρίζουν σε δημόσιους χώρους, να πέφτουν κάτω και να χτυπιούνται σε πάρκα, παιδικές χαρές, καταστήματα παιχνιδιών. Γονείς να τα σέρνουν από τα χέρια μέχρι το αυτοκίνητο, φωνές και κλάματα για κάτι που ήθελαν και δεν ικανοποιήθηκε.

Τότε ανυποψίαστη, έλεγα πως, αν ποτέ αποκτούσα παιδιά, δεν θα επέτρεπα τέτοιες συμπεριφορές.

Ήμουν σίγουρη πως τα παιδιά μου, δεν θα τα μεγάλωνα «έτσι» και πως σε κάθε περίπτωση, θα ήξερα κάθε φορά, πως να αντιμετωπίσω μια τέτοια κατάσταση, γιατί θα ήξερα μάλλον κάτι περισσότερο από τις υπόλοιπες μαμάδες. 

Μέχρι που απέκτησα παιδιά και μάλιστα αγόρια.
Και είναι ο ένας δύο ετών και ο άλλος 3,5(η μικρή ακόμα είναι πολύ μικρή για τέτοια και είναι και κορίτσι-ίσως τη γλυτώσουμε από κει).

Η τακτική μου είναι σχεδόν πάντα η ίδια, αδιαφορία και συζήτηση αργότερα, αφού θα έχουν ηρεμήσει. Έχω παρατηρήσει ότι, την ώρα του θυμού τους οι κουβέντες και οι συμβουλές μάλλον ρίχνουν λάδι στη φωτιά.

Αν δε, χάσεις την ψυχραιμία σου και αρχίσεις και εσύ τις φωνές, τότε είναι που θα γίνουν όλα χειρότερα.

 Πόση όμως αδιαφορία μπορείς να δείξεις όταν αρνείται να κατέβει από το αμάξι και εσύ έχεις του κόσμου τις δουλειές? Πόση αδιαφορία μπορείς να δείξεις αν κάτσει πεισματικά και τσιρίζει στην άκρη του δρόμου ή και στο πεζοδρόμιο? Πόση αδιαφορία μπορείς να δείξεις αν είσαι στην ουρά της τράπεζας ή προσπαθείς να του κρατήσεις το χέρι μέσα στη λαϊκή για να μην χαθείτε; Η ασφάλειά τους σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να διακυβεύεται.

Διατηρήστε την ψυχραιμία σας
Διατηρήστε την ψυχραιμία
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας

Έχω καταλήξει πάντως με σιγουριά πως όταν τα παιδιά ξεσπούν, τις περισσότερες φορές (όλες μάλλον, αλλά ας μην είμαι απόλυτη), φταίμε εμείς, οι γονείς. Μην σας φαίνεται παράξενο. Ό,τι πάει και ό,τι δεν πάει καλά σε μια μέρα, όλα ξεκινάνε από εμάς. Κάτι δεν θα κάναμε καλά. Προσέξτε πως τις μέρες που τα παιδιά μας δεν είναι καλά και έχουν μια γενικότερη γκρίνια, είμαστε εμείς ή λίγο άρρωστες, ή λίγο αγχωμένες, ή ο χρόνος μας πιέζει λίγο για να προλάβουμε κάτι ή έχουμε τα νεύρα μας, ή αποφασίσαμε να τους βγάλουμε έξω μαζί μας για δουλειές, ενώ ξέρουμε ότι είναι η ώρα του ύπνου ή του φαγητού τους.
Αν έπρεπε να καταλήξω παρόλα αυτά, σε κάποια σημεία προσοχής και αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων θα έλεγα τα εξής:
  

  • Ψυχραιμία

 Παιδιά είναι, ας ξεσπάσουν και αυτά μια στο τόσο. Εμείς δηλαδή είμαστε καλύτερες που ξεσπάμε στο κομμωτήριο ή στα μαγαζιά ή όταν βγαίνουμε μια βόλτα χωρίς τα παιδιά «έτσι για να ξεσκάσουμε λίγο»; Αυτά δεν το έχουν ανάγκη; Ας μπούμε λίγο στη θέση τους και να σκεφτούμε πώς είναι να σε πηγαίνουν κάπου που δεν θες όταν είσαι κουρασμένος, όταν θέλεις κάτι να φας και απλά προτιμούσες να μείνεις στο σπίτι για παιδικό ή να πας στον φίλο σου τον Γιώργο για παιχνίδι. Τι να κάνουμε τώρα, η τράπεζα δεν είναι και στις πρώτες σου επιλογές.

  • Καμία ντροπή

Αν το παιδί σου χτυπιέται στην παιδική χαρά ή στο λούνα παρκ, μην αρχίσεις να σκέφτεσαι πως σε κοιτάνε όλοι σαν την πιο αποτυχημένη μάνα, πως είσαι η μόνη που δεν μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση, πώς γίνεσαι ρεζίλι και άλλα συναφή. Αυτή είσαι και αυτό εκεί που χτυπιέται είναι το παιδί σου και σε έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Αγκάλιασέ το αν μπορείς, προστάτεψέ το αν κινδυνεύει να χτυπήσει και αν είναι δυνατό απομάκρυνέ το από βλέμματα τρίτων. Θα νιώσει καλύτερα, θα ηρεμήσει γρηγορότερα και θα του δώσετε την σωστή εικόνα πως ότι και να κάνει, εσείς είστε μια ομάδα. Όλοι οι υπόλοιποι είναι αδιάφοροι και να κοιτάνε την δουλειά τους.

  • Πρόγραμμα, πρόγραμμα, πρόγραμμα
Τα παιδιά χρειάζονται πρόγραμμα. Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις και πρέπει να τους χαλάσεις το πρόγραμμα, βρες τρόπους για να το περάσουν ομαλά. Πάρε μαζί σου ένα σνακ για να το φάνε μέσα στο αμάξι, να έχεις σίγουρα μαζί σου νερό και κάτι γλυκό, αν πρέπει να ταλαιπωρηθούν αρκετή ώρα. Μια γκοφρέτα ή μία σοκολάτα με έχει βοηθήσει εμένα πολλλές φορές. Ετοίμασε ένα μικρό τσαντάκι που θα έχει μέσα παιχνίδια, μπλοκ ζωγραφικής, μολύβια και ό,τι άλλο σκεφτείς που μπορεί να τους απασχολήσει. Βρες τρόπο λίγο να κοιμηθούν αν θελήσουν, όπου και αν βρίσκεσαι. Δεν πειράζει αν σου βγει η μέση μετά για να τους κουβαλήσεις στο αμάξι.
  • Διάλεξε αν θα δώσεις τη μάχη ή όχι
Κάποιες μάχες πρέπει να τις αποφεύγουμε, για χάρη της οικογενειακής γαλήνης και ηρεμίας. Για παράδειγμα, δεν είναι και υψίστης σημασίας το ότι επιμένει να φορέσει το κόκκινο μπουφάν ενώ το μανίκι της φτάνει μέχρι τον αγκώνα, ούτε το ότι θέλει να φορέσει εξ αρχής το μπουφάν ενώ έξω σκάει ο τζίτζικας. Ας το φορέσει. Πού θα πάει, θα σκάσει και θα το βγάλει. Άσε που και εμείς θα πούμε και μια κουβέντα με τον γείτονα και λίγο θα γελάσουμε για την μικρή αστοχία του παιδιού μας.
. Αναγνωρίστε την αιτία
  • Μην ενδώσεις, ΠΟΤΕ
Ό,τι και να γίνει, όση ώρα και να χρειαστεί για να ηρεμήσει, μην ενδώσετε σε παράλογες απαιτήσεις του παιδιού σας. Έχετε χάσει το παιχνίδι και έχετε να περιμένετε ακόμα πολλά ξεσπάσματα θυμού και απαιτήσεων. Κρατήστε την ψυχραιμία σας και περιμένετε να ηρεμήσει. Μιλήστε μετά στο σπίτι που θα είναι όλοι ήρεμοι και εξηγήστε ότι είναι φυσιολογικό να θυμώνουμε μερικές φορές απλά ο τρόπος που εκφραζόμαστε πρέπει να έχει κάποια όρια, ειδικότερα αν είμαστε κάπου έξω.
  • Παιχνίδι
Μην το υποτιμάτε καθόλου! Βάλτε στο καθημερινό σας πρόγραμμα κάποια ώρα παιχνιδιού που να περιλαμβάνει τρέξιμο, κυνηγητό, φωνές και γέλια. Κάντε μια βόλτα μέχρι την παιδική χαρά ή την πλατεία, κάντε ποδήλατο ή παίξτε λίγη μπάλα. Αν είναι καταχείμωνο, μας κάνει και το σαλόνι για λίγο κυνηγητό, οι ντουλάπες για κρυφτό και τα μαξιλάρια για λίγο πόλεμο. Αν έχετε μεγαλύτερα παιδιά, η δυνατή μουσική και το τραγούδι τύπου ποιος θα ακουστεί πιο πολύ από όλους στο σπίτι, είναι θαυματουργά. Όλοι κάπου πρέπει να ξεδίνουμε.
 
πηγη:http://diplamoumama.blogspot.gr