Αρχείο

All posts for the day 7 Ιανουαρίου 2014

Συγκλονιστικo γραμμα μανας: Η 3,5 μηνων κορη μου εχει καρκινο

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Ένα συγκλονιστικό γράμμα για την μάχη που δίνει η μικρή Νεφέλη με τον καρκίνο, τα συναισθήματα που δημιουργεί όλη αυτή η ιστορία, δημοσίευσε η μητέρα της. Δεν υπάρχουν λόγια για την δύσκολη καθημερινότητα που βιώνει η οικογένεια, αλλά και για την ελπίδα και την αισιοδοξία με την οποία αντιμετωπίζουν την κατάσταση….

Διαβάστε την επιστολή της:

Είμαι μαμά και το παιδί μου έχει καρκίνο. Είμαι μαμά της Νεφέλης (3,5 χρονών ) και του Πάρι (14 μηνών). Η Νεφέλη τον Ιούλιο διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Από τότε ζούμε τον χειρότερο μας εφιάλτη. Μου είναι δύσκολο να γράψω γι αυτό. Ζούμε με τον καρκίνο πια, τον σκέφτομαι και τον πολεμώ κάθε μέρα, αλλά τελικά μου είναι τόσο δύσκολο να γράψω τι νιώθω σε ένα χαρτί.

Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Όλες κατά καιρούς έχουμε αντιμετωπίσει παιδικές αρρώστιες, παιδικά ατυχήματα, φόβους για την υγεία των μωρών μας, αλλά όταν σου συμβαίνει είναι αλλιώς. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτό που νιώθεις. Ή καλύτερα, δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτό που δε νιώθεις!!! Το κενό, το σταμάτημα του χρόνου, η απελπισία, ο πόνος, η αδυναμία. Όταν πήραν τη Nεφέλη από την αγκαλιά μου για τις πρώτες εξετάσεις, μου ξερίζωσαν ένα κομμάτι μου. Δεν είχα καταλάβει τι μας έλεγαν οι γιατροί, δεν είχα καταλάβει τι σημαίνει λευχαιμία, καρκίνος του αίματος, χημειοθεραπείες, νοσηλείες… Tο μόνο που θυμάμαι είναι τα λόγια του γιατρού

«Δεν μιλάμε για ποσοστά επιβίωσης, αλλά για 100% ίαση»

Με αυτή τη διάγνωση πορεύομαι από τότε… κι όταν χάνω το κουράγιο μου, που το χάνω συχνά, αυτό σκέφτομαι: «ότι τα 5 χρόνια θα περάσουν και το 100% θα είναι δικό μας«. Θα είναι το δικό μου παιδί που νίκησε τον καρκίνο, η δική μου πριγκίπισσα που δάγκωσε το δηλητηριασμένο μήλο, αλλά θα  ξυπνήσει κι όλα θα ανθίσουν.

Είναι δύσκολος ο καρκίνος. Ειδικά ο παιδικός καρκίνος. Αλλά και στην πλειοψηφία των περιστατικών, ιάσιμος πια. Η καθημερινότητα είναι άσχημη. Νοσηλείες, εξετάσεις, θεραπείες, φάρμακα, παρενέργειες.  Όλη η ζωή μας πια είναι μοιρασμένη στο νοσοκομείο και το σπίτι. Όσο κι αν προσπαθούμε να μη ζούμε με την αρρώστια, να μη το σκεφτόμαστε, να κοιτάμε μόνο μπροστά, να μην το αφήσουμε να επηρεάσει την καθημερινότητα μας, το είναι μας,  αυτό δεν γίνεται.  Αλλά έχουν τόση δύναμη τα παιδιά. Είναι εκπληκτικό, πως τα αντιμετωπίζουν όλα. δε χάνουν το χαμόγελο τους, το παιχνίδι τους, το κουράγιο τους. Ακόμη κι όταν πονάνε, το ξεχνάνε τόσο γρήγορα μετά.

Εμείς οι μαμάδες είμαστε όλες εκεί δίπλα τους. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να τα βοηθήσουμε. Αλλά είμαστε εκεί δίπλα τους συνέχεια, ασταμάτητα. Γινόμαστε γιατροί, νοσοκόμες, ψυχολόγοι, μαγείρισσες, το παιχνίδι τους, οι φίλοι που δεν μπορούν να δουν πια. Κι όταν καταφέρνουμε να μη διαταράξουμε την καθημερινότητα τους, να  βρούμε τα όρια ώστε το παιδί να μην νιώσει την απειλή της αρρώστιας, είναι όλα λίγο καλύτερα. Πώς να πείσεις ένα παιδί ότι δεν μπορεί να πηγαίνει παδική χαρά, κολυμβητήριο, να βλέπει τους φίλους του, να είναι κλεισμένο για εβδομάδες ολόκληρες, σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου; Δε ξέρω πως, αλλά το κάνω κάθε μέρα. Της έχουμε πει τα πάντα για την αρρώστια της, της έχουμε πει ότι θα γίνει καλά, της έχουμε πει τι είναι καρκίνος, όταν μας ρώτησε, και τι έχει ο φίλος της ο Παναγιωτάκης και γιατί εκείνος έχει όγκο ενώ η Νεφέλη όχι! Έχω γελάσει πολύ, όταν μάλωνε με ένα άλλο παιδάκι για το ποιος θα κρατήσει πιο πολύ καιρό το Hickman!! Έχω κλάψει πολύ όταν με παρακαλάει να μην την τρυπήσουν ξανά, να μην τους αφήσω να τρυπήσουν την πλάτη της. Κλαίω συνέχεια αλλά τα κάνουμε όλα γιατί πρέπει να γίνει καλά!!

Μεταφέραμε το δωμάτιο της στο νοσοκομείο όταν νοσηλευόμασταν. Κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Συνεχίζουν η μαμά και ο μπαμπάς τις δουλειές τους,  τις βόλτες τους. Το πρόγραμμα και οι κανόνες του σπιτιού δεν έχουν αλλάξει. Κάνουμε πάρτι, φοράμε τα καλά μας, καθόμαστε στο μεγάλο τραπέζι να φάμε γιορτινά, τραγουδάμε και χορεύουμε. Δεν έχει σημασία που είμαστε οι 4 μας. Πολύ λίγες φορές της έχουν λείψει οι φίλοι της και οι γιαγιάδες της. Ξέρω ότι καταλαβαίνει τα πάντα. Ξέρω ότι νιώθει τη στενοχώρια μας αλλά και την προσπάθεια που κάνω για να μην το καταλαβαίνει όλο αυτό. Ξέρω πια ότι μετράει τις μέρες για το τέλος των θεραπειών. Έχουν λιγοστέψει πια οι εφιάλτες της το βράδυ. Γελάει πιο συχνά. Παίζει πιο πολύ. Έχει κάνει πολλούς νέους φίλους.  Αγαπάει πιο πολύ τον αδερφό της. Αγαπάει πιο πολύ και τη μαμά της πια, παρόλο που η μαμά είναι πιο κουρασμένη, νευριάζει πιο εύκολα, κλαίει πιο συχνά!!!!

Ντρέπομαι γιατί δεν ήξερα για το ογκολογικό νοσοκομείο ΕΛΠΙΔΑ.

Ντρέπομαι γιατί άκουγα για τα παιδάκια με καρκίνο και δεν είχα αναρωτηθεί αν γίνονται καλά, πώς γίνονται καλά, πού γίνονται καλά.

Ντρέπομαι για πολλά που δεν έκανα και για ακόμη περισσότερα που δεν ήξερα γιατί απλά δεν είχα αναρωτηθεί.

Ντρέπομαι γιατί θεωρούσα τον εαυτό μου μορφωμένο, δραστήριο με κοινωνικές ευαισθησίες, με διαφορετική αντίληψη.

Όλα αυτά που ακούμε και σκεφτόμαστε ότι συμβαίνουν σε μια άλλη σφαίρα… σε άλλες οικογένειες, σε άλλα παιδιά, σε άλλες γειτονιές.

Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την περιπέτεια θα γίνω καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος. Και το λέω αυτό γιατί όσο περνάει ο καιρός και συνειδητοποιώ τι μας συμβαίνει, κατανοώ τους γονείς που όταν αφήνουν το νοσοκομείο πίσω τους, δε θέλουν καμία σχέση με τον καρκίνο, δε θέλουν τίποτα να τους θυμίζει τι πέρασαν.  Ξέρω όμως ότι θα είμαι πιο αληθινή και πιο ολοκληρωμένη… και σαν άτομο, σαν φίλη, σαν σύντροφος, αλλά κυρίως  σαν μάνα. Και ξέρω ότι όσο πιο δυνατή η μάνα, τόσο πιο δυνατό το παιδί.

Και ξέρω ότι το παιδί μου δεν θα χάσει καμία μάχη στη ζωή της, γιατί έχει κερδίσει τη μάχη για την ίδια της τη ζωή.

Tο είδαμε στο:http://www.loutrakiblog.gr
πηγη:Star.gr

Λέγεται αυτισμός χαζούλα….

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

doll_christmas

Συγκλονιστικο αρθρο που βρηκα στο site Freeopinion.gr…

Περιγραφει καποιες πτυχες του αυτισμου  με τον μοναδικο τροπο της συμβιωσης…

Αναρωτιεμαι πραγματικα για τις μανουλες που ζουν παλευουν καθημερινα να διατηρησουν την αναγκαια ισσοροπια και ρουτινα ..

Ενα υπεροχο κειμενο που σε προσγειωνει στην θεση αυτων των ανθρωπων …

Σοφια

Δυο παιδιά στην ίδια ηλικία. Δυο κορίτσια που ακούνε μουσική στο ραδιόφωνο του σαλονιού καθώς η τηλεόραση παίζει στο αθόρυβο.

– «Χρόνια πολλά, να ζήσεις» λέει η μια.

– «Χρόνια πολλά, να ζήσεις» λέει και η άλλη.

– «Τι κάνεις; είσαι καλά;», λέει το ένα κορίτσι στο άλλο

– «Τι κάνεις είσαι καλά;» απαντά το άλλο και γυρνάει το βλέμμα του στον χώρο. Και μετά κάθεται στον καναπέ και ξεκινάει τον δικό του χορό. Τον χορό του αυτισμού που άλλοτε μοιάζει με ρομαντικό μπλούζ κι άλλοτε με βαλς σε τόνους αλέγκρο.

– Αγκάλιασέ με αλλά όχι πολύ. Φίλησέ με αλλά διακριτικά. Άσε με να παίξω με τα μαλλιά σου και θα είμαι ευτυχισμένη. Άνοιξέ μου το ραδιόφωνο και κάθησε κοντά μου. Σε ακούω πάντα. Δεν μιλώ καθόλου. Ξέρεις όμως οτι σε ακούω. Για αυτό λέω οτι λες. Γιατί είμαι εδώ. Άνοιξε το ράδιο να δω το λαμπάκι του αναμμένο. Και μετά διάλεξε εσυ τι μουσική θα ακούσω. Και δώσε μου να φάω και να πιω. Aπο αυτό που πίνεις και που τρως κι εσύ. Για να υπάρξω κι εγώ στον κόσμο σου για λίγο. Μην μου βάλεις το καλαμάκι μεσα στο ποτήρι. Άστο διπλα. Ετσι είναι το σωστό. Μην μου βάλεις το πιρούνι μεσα στο πιάτο. Άστο διπλα. Έτσι έμαθα. Μόνο έτσι είμαι ευτυχισμένη. Δεν σου ζητώ δύσκολα πράγματα. Μόνο που είναι πολλά μικρά μαζεμένα και κάποιες φορές ξεχνάς. Κι εγώ στεναχωριέμαι. Αλλά μετά που τα θυμάσαι μου φεύγει η στεναχώρια και δεν θυμάμαι τίποτα κακό. Έτσι να με αγαπάς. Με τις εμμονές μου. Εγώ με τις δικές σου εμμονές σε αγαπώ. Δεν θέλω καινούρια κούκλα τα Χριστούγεννα. Θέλω την παλιά μου. Κι ας άνοιξαν τρύπες στο σώμα της με τα χρόνια. Εγώ αυτή αγαπώ. Αυτή είναι η φιλενάδα μου. Τα βράδια που περιφέρομαι ξάγρυπνη μέσα στο σπίτι αυτή η κούκλα μου κάνει παρέα. Αυτή ξορκίζει τα κακά πνεύματα. Την είχα και πέρυσι και πρόπερσι και όταν πάλιωσε και άρχισε να ξεφτίζει μου πήραν καινούρια. Αλλά οι φίλοι είναι παντοτινοί. Δεν τους πετάμε όταν παλιώνουν. Η μαμά κατάλαβε πως με πόνεσε αυτός ο αποχωρισμός και μου έφτιαξε την παλιά μου κούκλα. Νομίζω οτι τα χέρια της μαμάς έκαναν κάτι μαγικό στην ραπτομηχανή και μετά η κούκλα μου ήταν σαν καινούρια. Έτσι είναι η μαμά μου ευτυχώς. Μας κάνει να φαινόμαστε καινούριες. Όσο ατελείς κ αν μας βρίσκουν οι υπόλοιποι. Όσο περίεργες ή φθαρμένες κι αν μας νομίζουν. Η μαμά μου πάντα μας κάνει να νιώθουμε πεντάμορφες. Το βλέπω στα μάτια της κάθε φορά που με κοιτάει. Κι όταν κάποιες φορές κουράζεται που δεν μιλώ, ή θλίβεται γιατί κλαίω, την κοιτάζω μόνο για ένα λεπτό κι εκείνη πάλι μου χαμογελάει. Μετά το βλέμμα μου πλανιέται ξανά. Είναι αδύνατον να το κρατήσω στο ίδιο σημείο. Ούτε εσύ θα μπορούσες να το κρατάς στο ίδιο σημείο αν μπορούσες να δεις όλα όσα βλέπω εγώ. Είναι καράβι που φεύγει το βλέμμα. Κι εγώ ταξιδεύω σε απέραντες θάλασσες. Εσύ νομίζεις πως με κούρασε να πηγαινοέρχομαι συνέχεια στα δυο δωμάτια του σπιτιού μου. Και σε πιάνει ναυτία που κουνάω όλη μέρα το σώμα μου ρυθμικά μπρος-πίσω. Μα εγώ είμαι ευτυχισμένη χαζούλα. Ταξιδεύω σε μέρη που δυστυχώς εσύ δεν μπορείς να έρθεις. Μέρη που ζούνε άνθρωποι ανάποδοι, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά. Μέρη που τα σκυλιά πετάνε και τα πουλιά μιλάνε ανθρώπινα. Σε χώρες μαγικές που όλα τα παιδιά είναι ευτυχισμένα κι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί. Αλλά ξέρω οτι τα βλέπεις όλα όταν με κοιτάζεις κι ας μην μπορώ να σε κοιτάξω εγώ. Σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου οτι κι αν κάνεις. Κι ακούω οτι κι αν λές. Εχθές χαμήλωσα το ράδιο κι έμεινα σιωπηλή όταν είπες οτι σου αρέσει η φωνή μου. ΄Ηταν για να σου δείξω οτι σε άκουσα. Για να σου πω ευχαριστώ που άκουσες το τραγούδι μου. Κι όταν τρόμαξες μέσα στην νύχτα που με είδες να γυρνάω απο δωμάτιο σε δωμάτιο, εγώ έμεινα ακίνητη μέχρι να καταλάβεις οτι ήρθα μόνο να κλειδώσω τις πόρτες και τα παράθυρα για να είσαι ασφαλής. Κι ας είχε κλειδώσει ο μπαμπάς μου λίγο πριν. Θέλω κι εγώ να σε φροντίζω. Έχω ανάγκη να σε φροντίζω. Και σε αγαπώ γιατί τόση ώρα σου μιλώ χωρίς λόγια κι όμως εσυ καταλαβαίνεις.

– «Στα αλήθεια με αγαπάς;»

– «Μα ναι χαζούλα, για αυτό μου αρέσει να μυρίζω τα μαλλιά σου με τις ώρες. Και όταν σου κρατάω με δύναμη τα μάτια κλειστά ξερω οτι βλέπεις όλα τα χρώματα και τις σκιές που βλέπω κι εγώ. Και σε χρειάζομαι πολύ κι ας μην στο λέω».

– «Κι εγώ σε χρειάζομαι. Πολύ σε χρειάζομαι».

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Η συμπεριφορά του παιδιού στη τάξη, κατά τη διάρκεια και μετά το διαζύγιο

Οι επιπτώσεις του διαζυγίου στη συμπεριφορά του παιδιού σας στη σχολική τάξη ποικίλει βάσει του κλίματος στο σπίτι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, της διάθεσής του και της ικανότητάς του να διαχειριστεί μια αλλαγή. Για παράδειγμα μπορεί το παιδί σας να εμφανίζει σημάδια κατάθλιψης στο σχολείο κατά τη διάρκεια ενός διαζυγίου. Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου του New Hampshire, “ο πιό σημαντικός παράγοντας για την ευημερία των παιδιών φαίνεται να περιορίζει το πλήθος και την ένταση των συγκρούσεων μεταξύ των γονέων.” Εν ολίγοις, μπορείτε να ελαχιστοποιήσετε τέτοιες διαταραχές, με το να περιορίσετε την έκθεση του παιδιού σας σε αρνητικές δυναμικές.

Κατάθλιψη

Η παιδοψυχολόγος  Lori Rappaport εξηγεί ότι η κατάθλιψη είναι κάτι σύνηθες για τα παιδιά των οποίων οι γονείς παίρνουν διαζύγιο ή χώρισαν πρόσφατα. Η κατάθλιψη του παιδιού, μπορεί να εκδηλωθεί στην τάξη του σχολείου μέσω κλάματος, στεναχώριας και απομόνωσης. Επίσης ένα παιδί που μπορεί να ήταν πάντα ομιλητικό στην τάξη, μπορεί να γίνει απόμακρο και σιωπηλό και να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πίεση ή πρόκληση του σχολείου. Αυτά τα συμπτώματα κατάθλιψης θα μπορούσαν να δυσκολέψουν το παιδί ως προς το να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του.

Επιθετικότητα και Θυμός

Στρεσογόνα συμπτώματα

Τα παιδιά των διαζυγίων μπορούν να γίνουν απόμακρα και ανήσυχα μέσα στην σχολική αίθουσα. Μπορεί να ξεχνούν να κάνουν τις εργασίες τους, να είναι αφηρημένα, και να παραπονιούνται ότι νιώθουν αδιαθεσία, όπως στομαχόπονο ή πονοκέφαλο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά τα συμπτώματα, που μπορούν να επηρρεάσουν τους βαθμούς τους και την διαγωγή τους στο σχολείο, είναι συχνά συνέπεια του στρες και της αστάθειας μέσα στο σπίτι. Για παράδειγμα, η αλλαγή σπιτιού ή η προσαρμογή σε μια καινούρια διαδικασία φροντίδας του παιδιού, μπορει να του προκαλέσουν στρες, ανασφάλεια και ανησυχία.

Έλλειψη Εμφανών Αλλαγών

Ενώ πολλά παιδιά προβάλλουν μια αντιδραστική συμπεριφορά στο διαζύγιο, άλλα παιδιά μπορεί να μην εμφανίζουν καν σημάδια άγχους. Το παιδί σας μπορεί να εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται ιδανικά και να αποδίδει στα μαθήματά του, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει επηρρεαστεί από το διαζύγιο. Ακόμα και όταν το παιδί δεν παρουσιάζει αλλαγές στη συμπεριφορά του στο σχολείο, μπορεί να βιώνει έντονα συναισθήματα αλλά να τα κρατάει κρυμμένα, για να μην πληγώσει τους γονείς του.

ΠΗΓΗ : singleparent

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ!

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

Το νόημα της ζωής είναι οι μικρές απολαύσεις (βίντεο)

Για να θυμόμαστε τι είναι ζωή.Για να σταματήσουμε τη γκρίνια,για να απολαμβάνουμε τις μικρές λεπτομέρειες που μας δίνουν χαμόγελο τις οποίες ξεχνάμε μέσα στην ανιαρή καθημερινότητα μας. Ένα πολύ ωραίο μικρό βίντεο του Κωνσταντίνου Πιλάβιου για το πραγματικό νόημα της ζωής.

ΠΗΓΗ : omg

«Φαε, παιδι μου, τα λαχανικα σου!»

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou

 Διαβάστε μερικούς τρόπους με τους οποίους θα καταφέρετε να «πείσετε» το παιδί σας να φάει τα φρούτα και τα λαχανικά που με τόσο… πείσμα αρνείται να δοκιμάσει.

Προπαθείτε να δίνετε το καλό παράδειγμα στο μικρό σας αγγελούδι, φροντίζοντας τα καθημερινά γεύματα που ετοιμάζετε να περιλαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα θρεπτικά συστατικά από ποικίλα οπωροκηπευτικά προϊόντα κάθε εποχής. Όμως, εκείνο αποφεύγει να καταναλώσει τα λαχανικά που υπάρχουν στο πιάτο του και άλλες φορές, αρνείται να φάει ένα ζουμερό φρούτο προτιμώντας ένα σοκολατένιο σνακ του εμπορίου.

 

Τι μπορείτε να κάνετε λοιπόν, για να «πείσετε» το παιδί σας να τρώει περισσότερα λαχανικά και φρούτα; Η διαιτολόγος / διατροφολόγος του dia-trofis.gr, Μαρία Γ.Σαρικά, προτείνει μερικούς έξυπνους τρόπους που μπορούμε να εφαρμόσουμε.

 

1. Κάνουμε τα φρούτα και τα λαχανικά smoothies -δηλαδή τα πολτοποιούμε μαζί με λίγο γάλα ή γιαούρτι και μέλι για γλυκάδα και να τα συνοδεύουμε με ένα παιγνιδιάρικο καλαμάκι για να είναι πιο ελκυστικά.

 

2. Φτιάχνουμε μπισκότα, κέικ ή μπάρες δημητριακών με φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, (π.χ. μηλόπιτα, κέικ καρότου, μπισκότα με σταφίδες, μάφιν με μούρα, μπάρες με αποξηραμένο σύκο).

 

3. Κόβουμε τα λαχανικά σε διάφορα σχήματα και να τα συνοδεύουμε με σος γιαουρτιού για να είναι πιο ελκυστικά και… παιχνιδιάρικα. Αν δεν του αρέσουν τα ωμα λαχανικά, μπορούμε να δοκιμάσουμε ψητά λαχανικά.

 

4. Αλέθουμε τα λαχανικά και τα «κρύβουμε» μέσα στο φαγητό -όπως στα μπιφτέκια, τους κεφτέδες, στις σάλστες και τις πίτες.

 

5. Συνδυάζουμε τα λαχανικά με τα αγαπημένα τους πιάτα. Στην πίτσα, τα μακαρόνια ,τη σπανακόπιτα μπορούμε να ψιλοκόβουμε ή να αλέθουμε διάφορα άλλα λαχανικά και να τα εντάξουμε μέσα σε αυτά διακριτικά . Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε με τα γλυκά, αντί για κρέπα σκέτη με σοκολάτα μπορούμε να την συνδυάσουμε με μπανάνα ή φράουλες ή μπορούμε να φτιάξουμε σοκολατάκια με ψιλοκομμένα αποξηραμένα φρούτα.

 

6. Ενθαρρύνουμε το παιδί να δοκιμάζει έστω και μια μπουκιά. Έτσι σιγά σιγά θα συνηθίσει στη γεύση και μπορεί με το καιρό να αρχίσει να τα προτιμάει. Αντίθετα, δεν πρέπει να το πιέζουμε να φάει όλη τη μερίδα. Είναι προτιμότερο να υπάρχουν μικρές μερίδες από διάφορα λαχανικά ή φρούτα χωριστά και όχι αναμιγμένα για να είναι πιο εύκολα αποδεκτά από το παιδί.

 

7. Το βάζουμε να συμμετέχει στη διαδικασία παρασκευής τους αλλά και στην επιλογή τους στο σουπερ μάρκετ. Αφήνοντας το να διαλέξει ποια λαχανικά και φρούτα του αρέσουν περισσότερο, έστω και μόνο οπτικά, και μετά στο σπίτι βάζοντας το να τα ξεπλύνει και να τα καθαρίζει, αποκτούν μια εξοικείωση με την όψη και την ύφη τους με αποτέλεσμα να είναι πιο δεκτικό στο να τα δοκιμάσει.

 

 

Μαρία Κόλλια

πηγη:http://www.lifesharing.gr

Πoσο ασφαλη ειναι τα παιχνιδια των παιδιων;

Published 7 Ιανουαρίου, 2014 by sofiaathanasiadou
Πόσο ασφαλή είναι τα παιχνίδια των παιδιών;

«Μπαμπά, θα μου πάρεις αυτό το τρενάκι;», «Μαμά, θέλω εκείνο το καροτσάκι με την κούκλα». 
Είναι σίγουρα δύσκολο για έναν γονιό να πει «όχι» την αγορά ενός παιχνιδιού στο παιδί του, πόσο μάλλον στην περίοδο των Χριστουγέννων που είναι αφιερωμένη κυρίως στα παιδιά. Οι ειδικοί, ωστόσο, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και αυτό γιατί κάθε Χριστούγεννα ακούμε και διαβάζουμε ιστορίες για επικίνδυνα παιχνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά και τα οποία θα μπορούσαν να τραυματίσουν ή ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών. Πώς  όμως θα είμαστε σίγουροι ότι τα παιχνίδια του παιδιού μας θα είναι αντικείμενα χαράς και δημιουργίας και όχι επικίνδυνες παγίδες; Ο παρακάτω οδηγός ανά ηλικία, πιστεύουμε ότι θα σας βοηθήσει να εστιάσετε τις παγίδες που μπορεί να κρύβει ένα παιχνίδι και να κάνετε την σωστότερη επιλογή. Τι θα πρέπει να προσέξετε λοιπόν:

μέχρι 6 μηνών 
–  Παιχνίδια, κουδουνίστρες και κρίκοι οδοντοφυΐας να είναι στρογγυλεμένα, χωρίς προεξοχές και με διάμετρο τουλάχιστον 5 εκ., ώστε να μην χωρούν στο στόμα του.
–  Δείτε μήπως υπάρχουν μικρά αποσπώμενα τμήματα, έστω και κολλημένα και τραβήξτε δυνατά κουμπιά, χαντρούλες και φιογκάκια και σφίξτε ό,τι έχει χαλαρώσει.
–  Κρεμάστε τα παιχνιδάκια της κούνιας ψηλά ενώ σχοινιά, κορδέλες και κορδόνια, να έχουν μήκος μικρότερο από 15 εκ. (υπάρχει κίνδυνος στραγγαλισμού).

6 έως 12 μηνών 
–  Διαλέξτε ελαφρά παιχνίδια, χωρίς αιχμηρές ή κοφτερές ακμές, που μπορεί να τα χτυπάει δεξιά κι αριστερά. Να τα ελέγχετε τακτικά, γιατί μπορεί να καταπιεί κάποιο κομμάτι (ένα κουμπί, μια ρόδα αυτοκινήτου) που χαλάρωσε ή έσπασε.
–  Αποφύγετε παιχνίδια από σφουγγάρι. Εάν βγάζει δόντια, μπορεί εύκολα να κόψει κομματάκια και να πνιγεί.
–  Διαβάστε προσεκτικά την ετικέτα: Οι περισσότεροι τραυματισμοί οφείλονται στο ότι οι γονείς θεωρούν το παιδί τους αρκετά έξυπνο για να παίζει με παιχνίδια για μεγαλύτερα παιδιά. Οι ενδείξεις για την ηλικία στη συσκευασία αφορούν την ασφάλεια, όχι την ευφυΐα. Ακολουθήστε τες.

1 έως 2 ετών
–  Προσέξτε τα παιχνίδια με αποσπώμενα μέρη, ελατήρια, μοχλούς ή συνδέσεις. Μπορεί να μαγκώσουν τα δάχτυλα ή τα ρούχα του.
–  Αγοράστε κραγιόνια, χρώματα, μαρκαδόρους κ.λπ. μη τοξικά και ειδικά φτιαγμένα για παιδιά.
–  Αποφύγετε πολύ θορυβώδη παιχνίδια, όπως σειρήνες, ταμπούρλα ή καμπανάκια, που μπορεί να βλάψουν την ακοή του. Εάν για να ακουστείτε υψώνετε τη φωνή, ο θόρυβος είναι υπερβολικός.

3 έως 5 ετών
–  Εάν το παιδί σας βάζει ακόμη τα παιχνίδια στο στόμα, προσέξτε τα αποσπώμενα κομμάτια.
–  Μάθετέ του να φοράει κράνος, στο ποδηλατάκι του.
–  Προσοχή στα μπαλόνια. Εάν σκάσουν, μπορεί να πνιγεί με κάποιο κομματάκι ελαστικού.
–  Από  την ηλικία των 3 χρονών μπορεί να αρχίσει να παίζει με παιχνίδια που λειτουργούν με μπαταρία.

6 έως 9 ετών 
–  Επιμείνετε να φοράει κράνος και επιγονατίδες όταν παίζει με το ποδήλατο, τα ρόλερ ή το πατίνι. –  Αποφύγετε βελάκια, τόξα και βέλη, σφεντόνες ή πιστόλια, εκτός από τα νεροπίστολα. Εάν του χαρίσετε όπλο, να του μάθετε να μην στοχεύει ανθρώπους και ζώα.
–  Διαβάστε τις οδηγίες στις συσκευασίες διαφόρων χόμπι. Κάποια περιέχουν τοξικά υλικά που απαιτούν επίβλεψη από ενήλικα.
–  Μην αφήνετε παιδιά κάτω των 8 ετών να χειρίζοντα ιηλεκτρικά παιχνίδια και τρένα, για να αποφύγετε εγκαύματα και ηλεκτροπληξίες.  Δώστε τους παιχνίδια που λειτουργούν με μπαταρία.

Μετά το άνοιγμα των δώρων
Αφού ανοιχτούν τα δώρα και παιχνίδια και περιτυλίγματα εξακολουθούν να περιφέρονται, προσέξτε τα παρακάτω:
– Απομακρύνετε, από το παιδί μας, αμέσως, τις συσκευασίες των παιχνιδιών. Πλαστικές ταινίες, ταινίες περιτυλίγματος, αφρός, συνδετήρες, κ.λπ. μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό, σε ένα παιδί.
–  Χαρτοκιβώτια, εάν του αρέσει να μπαίνει μέσα. Πριν του το δώσετε, αφαιρέστε τυχόν μεταλλικές συνδέσεις και ξανακλείστε καλά τις γωνίες με κολλητική ταινία.
–  Εξηγείστε στο παιδί σας, εκτελώντας μια μικρή επίδειξη, τον τρόπο λειτουργίας του παιχνιδιού. Εξηγείστε του τους ενδεχόμενους κινδύνους και ποιες κινήσεις ή χειρισμούς πρέπει να αποφύγει.
–  Επιβλέπετε το παιδί σας, την ώρα, που παίζει, με το καινούργιο του παιχνίδι. Η παρουσία σας μπορεί να προλάβει τυχόν ατύχημα.

ΚΕ.Π.ΚΑ. – Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών επισημαίνει 
Επειδή, τα δείγματα παιχνιδιών, στα οποία διενεργούνται οι απαραίτητοι έλεγχοι και δοκιμές, είναι ελάχιστα, σε σχέση, με το μεγάλο αριθμό παιχνιδιών, που κυκλοφορεί, στην αγορά, ας είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, στις ενδείξεις, που αναγράφονται, στις συσκευασίες των παιχνιδιών:
–  Ελέγξτε, αν στη συσκευασία αναγράφονται τα στοιχεία του κατασκευαστή, του εντολοδόχου του ή του εισαγωγέα του παιχνιδιού. Είναι στοιχείο απαραίτητο, για να γνωρίζετε την προέλευση του παιχνιδιού.
–  Τα παιχνίδια, που αναφέρουν ότι προορίζονται, για παιδιά άνω των τριών ετών, δεν πρέπει να τα αγοράζετε για μικρότερα παιδιά
–  Αποφύγετε, γενικά, τα παιχνίδια, που περιέχουν PVC ή φθαλικά. Η παραγωγή και εμπορία, στην ελληνική αγορά, κάθε είδους μαλακών μασητικών παιχνιδιών, από PVC, που προορίζονται, για παιδιά μέχρι 3 ετών, απαγορεύεται.
–  Ελέγξτε αν το παιχνίδι, στη συσκευασία του, φέρει την ένδειξη “CE”. Σήμερα, όλα τα παιχνίδια, που κυκλοφορούν, στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά, θα πρέπει να φέρουν την ένδειξη “CE”, κατά τρόπο ορατό και ανεξίτηλο. Αυτό σημαίνει ότι το προϊόν αυτό έχει συμμορφωθεί, προς τις ελάχιστες απαιτήσεις ασφαλείας, που ορίζονται, από την κοινοτική νομοθεσία.

Με την συνεργασία της κας Ιωάννας Δραμπέλη (παιδίατρος)

πηγη:http://www.imommy.gr