Μια μαμα που παλευει για αυτα που οι περισσοτεροι τα εχουμε δεδομενα…

Αξιζει να διαβασετε την ιστορια της

Οση ωρα εκανα τις διορθωσεις στο κειμενο  εκλαιγα αλλα παραλληλα θαυμαζα το κουραγιο αυτης της γυναικας…

Μια γυναικα απο εμας μια γυναικα αναμεσα μας…

Τι περνας αγαπουλα μου?

Ποση δυναμη εχεις μεσα σου το ξερεις?

Ξερω πως νιωθεις απογοητευμενη…

Εδωσες την μαχη και τωρα ξαναγυρισε…

Ποσο υπουλο ειναι να σε χτυπαει ενω εχεις σχεδια ενω τον νικησες…

Τι θελει απο εσενα?

Οπλισου με ολα αυτα που ξερεις πως θα τον τσακισουν τα χαμογελα την αισιοδοξια την αγαπη και την ευγνωμοσυνη…

BE STRONG

Εμεις ειμαστε ολες διπλα σου!

Σοφακι και μανουλες ,αποφασισα να σας διηγηθω την δικη μου ιστορια ζωης με σκοπο οχι να σας κανω να μελαγχολησετε τετοιες ομορφες μερες που ερχονται ,αλλα ισως καποιες απο εσας παρουν λιγο δυναμη .

Ειμαι και εγω μια μανουλα οπως εσεις που στα 22 μου παντρευτηκα τον ερωτα της ζωης μου τον λατρεμενο μου αντρα και ειμασταν πολυ ευτυχισμενοι.

Εγω νηπιοβρεφοκομος λατρευα τα παιδια και περιμενα ποτε θα ερθει η ωρα που θα αποκτησω το δικο μου.

Ηρθε μετα απο τρεις μηνες γαμου !

Εμεινα εγγυος και αποκτησαμε εναν πανεμορφο πριγκηπα.

Αλλαξε η ζωη μας ,απεκτησε νοημα πλεον και αν και μικρη ειχα ξετρελλαθει με το νεο μου ρολο.

Ολη μου η ζωη ηταν αυτο το παιδι..

Παρατησα τα παντα για 5 χρονια μεχρι το σχολειο γιατι ηθελα να τον μεγαλωσω μονη μου και να μην του λειψει η παρουσια μου ποτε.

Λενε πως πριν την μεγαλη καταιγιδα ολα ειναι απολυτα ηρεμα κ ετσι εγινε και σε εμας.

Ολα κυλουσαν αρμονικα ηρεμα και ευτυχισμενα .

Στην ηλικια των 29 μου χρονων και πριν προλαβουμε να κανουμε δευτερο παιδακι διαγνωστηκα με καρκινο επιθετικης μορφης στο στηθος…..

Σοκ κεραυνος ολεθρος επεσε.

Ουτε ιστορικο ειχαμε ουτε εκανα καποια ζωη παραλογη ,παντα ολα νορμαλ….

Και εκει αρχιζει ο ατελειωτος γολγοθας μου,η καλυτερα  ο γολγοθας μας….

Παντα οι φιλες μου με ζηλευαν με την καλη εννοια για το ομορφο σωμα που ειχα παρολο που ειχα παρει και 20 κιλα στην εγκυμοσυνη.

Με θεωρουσαν  ομορφη και μη με πειτε ψωνιο ,που ειχα τα τελεια μακρια μαλλια & ολα αυτα που μεταξυ μας οι γυναικες οταν δεν εχουμε ζηλευουμε η μια τη αλλη….

Ολα αυτα ομως χαθηκαν…

Και τα μαλλια και η ομορφια και το τελειο σωμα…

Εκανα ολικη μαστεκτομη ,χημειοθεραπειες ακτινοβολιες…

Ατελειωτος πονος,σωματικος &ψυχικος….

Σε ολο αυτο το μαρτυριο ο αντρας μου εδινε διπλα μου τον δικο του αγωνα.

Δεν με αφηνε λεπτο….

Το ιδιο και ο γιος μου που εκανε τα παντα να φροντιζει με οποιον τροπο μπορουσε την μανουλα…

Περασαν δυο χρονια με πολλαπλα χειρουργια ,με μερες & νυχτες που ηταν γεματες αγχος , φοβο  & τρομο .

Ξαφνικα αρχισα να χαιρομαι με τα απλα τιποτενια καθημερινα πραγματα που για αλλους ηταν δεδομενα.

Μια βολτα στην θαλασσα,να ξυπναω το πρωι & να μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι ηταν για μενα θησαυρος!

Θα μπορουσα να σας γραφω ατελειωτες ωρες για ολο αυτο που εζησα και οσα εχω συνειδητοποιηει…

Τελικα περασαν 4,5 χρονια ξενοιαστα…

Ημουν παλι υγιης καναμε ταξιδια &  ειδικα στον μεγαλο μου ερωτα την Σαντορινη …

Γενικα προσπαθουσαμε να ξεχασουμε οτι ειχε συμβει…

Ομως ο εφιαλτης ξαναγυρισε…..

Πριν 3 μηνες ενας πονος στην μεση ηταν αρκετος για να με στειλει παλι στο κολαστηριο….

Δευτερη φορα…

Πολλαπλες μεταστασεις στα οστα,παλι νοσοκομεια παλι θεραπειες & ακινησια στο κρεβατι απο τους αφορητους πονους.

Λυγισα ,απελπιστηκα..

Εχασα τη πιστη μου για λιγο….

Παλι???Μα γιατι???

Αυτη την στιγμη που σας γραφω δεν ξερω τι θα γινει στο μελλον…

Δεν ξερω αν θα τα καταφερω…ομως κανω ονειρα πως τα Χριστουγεννα θα στολισω δεντρο θα φτιαξω με τον γιο μου μελομακαρονα θα παω στα χιονια…

Το μοτο μου πριν αρρωστησω ηταν παντα «ζησε την στιγμη»  αλλα ποτε δεν φανταστηκα πως θα ερχοταν οντως η ωρα που θα το εκανα και πραξη,,

Μπορει να καηκα να πονεσα να βασανιστηκα ομως εμαθα πως τελικα η ζωη βρισκεται εκει στα απλα!

Σε ενα χαμογελο σε μια βολτα ,σε ενα χαδι η ακομα και σε ενα δακρυ…..

Περιμενω την θετικη σας ενεργεια ,σε λιγες μερες εχω ενα μεγαλο πακετο εξετασεων και πρεπει η μαλλον καλυτερα θελω να ζησω για τον γιο μου πρωτα που ονειρευομαι να μεγαλωνω και εγω διπλα του….

Σας φιλω γλυκα ολες και συγγνωμη για το μεγαλο γραμμα μου…

Α