Οι ημέρες των γιορτών πλησιάζουν και μαζί με αυτές και η εθιμοτυπική συνήθεια της ανταλλαγής δώρων με συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Πιο πολύ από όλους τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα και τα δώρα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μεγάλης γιορτής και της χαράς που την συνοδεύει.

Γράφουν γράμμα στον Αι-Βασίλη για τα παιχνίδια που θέλουν να τους φέρει, κοιτούν με ανυπομονησία στις βιτρίνες των καταστημάτων και απαντούν με δέος σε ερωτήματα θείων, νονών και άλλων συγγενών για τα δώρα που θέλουν να τους χαρίσουν τα Χριστούγεννα. Ο ενθουσιασμός και η έννοια της αναμονής αποτελούν κύρια συναισθήματά τους και νιώθουν έντονα, σαν όλα να «ξεσηκώνονται» γύρω τους, και οι ώρες του παιχνιδιού να αυξάνονται και να γίνονται περισσότερες.

Συχνά όμως, κάτι γίνεται και η «μαγική» αυτή ατμόσφαιρα και η συμβολική σημασία των χριστουγεννιάτικων δώρων δεν διατηρείται και χάνεται στην πορεία της.

Η έμφαση επικεντρώνεται στο είδος του δώρου και στην ποσότητα των δώρων, οι γονείς τρέχουν με τις ώρες στα καταστήματα αναζητώντας το δώρο που θα ικανοποιήσει περισσότερο το παιδί τους και τα παιδιά έχουν παράπονα και μένουν ανικανοποίητα. Έτσι, το νόημα και η ουσία της συμβολικής χειρονομίας της ανταλλαγής δώρων αποκτούν διαφορετική χροιά και το δώρο, και η εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων επίσης, χάνουν την πνευματική τους διάσταση. Τι μπορεί να συμβαίνει αλήθεια;

Είναι κάτι «μαγικό», ένα παραμύθι!

Αυτό που ίσως δεν μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε είναι ότι τα παιδιά, τα Χριστούγεννα, περιμένουν ουσιαστικά την αναβίωση ενός παραμυθιού, μπαίνουν σε κάτι μαγικό το οποίο εμείς μπορεί πια να έχουμε ξεχάσει ή να μην είμαστε πλέον σε θέση να αντιληφθούμε. Ο στολισμός του δέντρου, τα κάλαντα, ο στολισμός των δρόμων, τα παραμύθια που έχουν ακούσει ή διαβάσει και μιλούν για χιονισμένα τοπία, ελάφια, έλκηθρα, ο ερχομός του πολυαγαπημένου Αι-Βασίλη με το σάκο με τα δώρα και η κάθοδός του από την καμινάδα του σπιτιού, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία της παραμυθένιας αυτής ατμόσφαιρας. Για τα παιδιά έχει μεγαλύτερη σημασία η διατήρηση αυτής της ατμόσφαιρας και η απολαβή χαράς μέσα από αυτή και όχι η απόκτηση ενός συγκεκριμένου τύπου δώρου. Εκείνα θέλουν κυρίως να μπουν και να απολαύσουν χαρούμενα το ωραίο αυτό παραμύθι…

Η απόκτηση υλικών αγαθών

Η τάση βέβαια κάλυψης των συναισθηματικών κενών με την απόκτηση υλικών αγαθών μας κάνει συχνά να πιστεύουμε ότι η έμφαση στην υψηλή τιμή του δώρου ή στα πολλά δώρα θα προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Πολλοί από εμάς παρασύρονται να πιστεύουν ότι θα καταλάβουν καλύτερα τα Χριστούγεννα αν ξοδέψουν περισσότερα, αν αγοράσουν περισσότερα και πιο ακριβά δώρα. Έτσι, οδηγούνται συχνά και στην αγορά κάτι εξαιρετικά ακριβού για τα παιδιά, ή σε αγορά ποσότητας παιχνιδιών θεωρώντας ότι έτσι τους δίνουν μεγαλύτερη αξία, περισσότερη προσοχή ή ότι τους προσφέρουν κάτι καλύτερο. Πιστεύουν επίσης ότι το ακριβό δώρο ή τα πολλά δώρα ενδιαφέρουν περισσότερο το παιδί, ότι το ευχαριστούν περισσότερο και ότι έτσι το ίδιο δεν νιώθει μειονεκτικά ανάμεσα στα άλλα παιδιά.

Οικονομικά προβλήματα

Ειδικά στις φετινές γιορτές όμως πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν και σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και έτσι τώρα και η «μάσκα» του καταναλωτισμού δεν μπορεί να «κρύψει» εύκολα τα προβλήματα. Η στενοχώρια και η αγωνία κυριαρχούν για κάθε μητέρα ή πατέρα που δεν μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του αυτά που επιθυμεί και νιώθει ότι στερείται εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Όπως όμως προαναφέρθηκε, η ουσία των εορτών για τα παιδιά εστιάζεται σε άλλους σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι δεν απαιτούν σημαντικά έξοδα για να καλυφθούν. Τα Χριστούγεννα μπορούν να είναι δημιουργικά για τα παιδιά χωρίς φοβερά έξοδα. Η θλίψη εδώ έχει να κάνει περισσότερο με την απογοήτευση, και δικαιολογημένη, των γονιών για την εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης και το αδιέξοδο που οι ίδιοι βιώνουν.

Η αξία των χρημάτων 

Τέτοιες δυσκολίες μπορεί επίσης να αποτελούν και μια ευκαιρία για τους γονείς για να εισάγουν τα παιδιά τους στην έννοια των χρημάτων, της αξίας τους, της διαχείρισης, της κατανάλωσης και της αποταμίευσης. Μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί ότι φέτος μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό για την αγορά παιχνιδιών, το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί και αν θέλει κάτι περισσότερο θα πρέπει να χειριστεί κατάλληλα το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει κάτι ακριβότερο. Θα διαπιστώσουν ίσως με έκπληξη ότι μια τέτοια διαδικασία εξάπτει τη φαντασία των παιδιών, τα εμπλέκει σε νέους ρόλους στους οποίους θέλουν να εμπλακούν και να πειραματιστούν και δεν τους αφήνει αίσθηση στέρησης ή απογοήτευσης. Παράλληλα, τους διδάσκει ότι η διαδικασία της απολαβής αλλά και της προσφοράς δώρων απαιτεί σκέψη και η ικανοποίηση των επιθυμιών κόπο και προσωπική προσπάθεια.

Να παίξουμε μαζί

Το πιο σημαντικό βέβαια που θέλουν τα παιδιά είναι να αφιερώσουμε χρόνο για να παίξουμε μαζί και, κυρίως, να μπούμε και εμείς στο μαγικό παραμύθι που θέλουν να ζήσουν τα Χριστούγεννα! Όλοι έχουμε παρατηρήσει με πόση ανυπομονησία περιμένουν πάντα τον ενήλικα που παίζει μαζί τους, που μπαίνει στο δωμάτιό τους για να δει τα παιχνίδια τους και παίζει μαζί τους.

Αυτή τη χρονιά λοιπόν μπορούμε να χαρίσουμε ένα διαφορετικό δώρο στα παιδιά: να μην τους το δώσουμε απλά, αλλά να παίξουμε μαζί με το δώρο που τους χαρίζουμε. Να αφιερώσουμε χρόνο για να το ανοίξουμε μαζί, να το στήσουμε ή να το ξεστήσουμε, να το συναρμολογήσουμε, να παίξουμε και να διασκεδάσουμε μαζί. Η χαρά σε αυτό το «μοίρασμα» είναι πολύ μεγάλη και η χαρά των παιδιών τότε γίνεται πραγματικά τεράστια.

Και τα παιδιά χαρίζουν δώρα

Πολύ συχνά ρωτάμε τα παιδιά τι δώρα θέλουν, αλλά ξεχνάμε να τα ρωτήσουμε για τα δώρα που εκείνα θα χαρίσουν στους άλλους γιατί υποθέτουμε ότι αυτό δεν τα ενδιαφέρει ή ότι δεν τους αρέσει πολύ. Θα μπορούσαμε όμως να αρχίσουμε να συμπεριλαμβάνουμε και τα παιδιά στην αναζήτηση δώρων για αγαπημένα πρόσωπα και να τους εμφυσούμε την έννοια της αμοιβαιότητας. Να τα αφήσουμε να σκεφτούν σε ποιους θέλουν να χαρίσουν ένα δώρο, τι δώρο θέλουν να χαρίσουν, τι δώρο ταιριάζει σε καθένα, πώς θα το βρουν και πώς θα του το προσφέρουν. Βέβαια, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το παιδί θα ενθουσιαστεί από την πρώτη φορά όταν του ζητήσουμε να διαλέξει ένα δώρο για κάποιον άλλον. Η χαρά της προσφοράς προς τους άλλους αναπτύσσεται σταδιακά, καλλιεργείται και μαθαίνεται. Το παιδί όμως κολακεύεται από την αίσθηση ευθύνης που αναλαμβάνει και ικανοποιείται όταν νιώθει ότι η γνώμη του είναι σημαντική και μπορεί να προσφέρει με την άποψή του στους άλλους.

Η δημιουργική έκφραση 

Τα Χριστούγεννα τις περισσότερες φορές προσφέρονται «έτοιμα» στα παιδιά, μη επιτρέποντάς τους την ελεύθερη και δημιουργική έκφραση: μια «έτοιμη» γιορτή στο σχολείο που την έχει σχεδιάσει η δασκάλα, ο στολισμός στο σπίτι ή στο σχολείο που τον έχουν σκεφτεί ή πραγματοποιήσει άλλοι, ένα ποίημα που θα το πουν απ’ έξω και πολλά άλλα. Σαν να μην θεωρείται σημαντικό αλλά και να μην «επιτρέπεται» στα παιδιά να παρέμβουν δημιουργικά και να δημιουργήσουν το χριστουγεννιάτικο τοπίο που εκείνα επιθυμούν.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα παιδιά δεν καλούνται ποτέ να ετοιμάσουν τα ίδια τα δώρα που θα χαρίσουν στους άλλους. Να βρουν τα υλικά γι’ αυτά τα δώρα, να αναζητήσουν ιδέες και να αφιερώσουν χρόνο για να τα δημιουργήσουν: μια κούκλα, ένα αστεράκι, μια φάτνη, έναν φιόγκο… Να αναζητήσουν στην ιδέα των Χριστουγέννων, που διεγείρει ως μαγικό παραμύθι τη φαντασία τους, ιδέες και δημιουργική έμπνευση για την κατασκευή των δώρων που θα χαρίσουν.

Τα παιχνίδια που χρειάζονται τα παιδιά

Τα παιδιά την ώρα που παίζουν δημιουργούν μια φανταστική πραγματικότητα που τους επιτρέπει να επεξεργάζονται με το δικό τους προσωπικό τρόπο τις καθημερινές εμπειρίες και τα ερεθίσματα που λαμβάνουν. Το παιχνίδι αποτελεί για αυτά μια μοναδική ευκαιρία για εξέλιξη και μάθηση καθώς μετατρέπει τα ερεθίσματα που εισπράττονται σε μια δική τους κατανοητή γλώσσα. Το παιχνίδι λοιπόν πρέπει να δραστηριοποιεί το παιδί και να το εμπλέκει σε αυτή τη διαδικασία, και όχι να είναι απλά  εντυπωσιακό.

Γι’ αυτό και τα παιδιά συχνά παραμερίζουν ένα καινούργιο πολύπλοκο παιχνίδι ή ένα παιχνίδι που είναι μια πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας σε κάθε του λεπτομέρεια προς χάρη ενός πιο απλού αντικειμένου που μπορεί όμως να εξάψει περισσότερο τη φαντασία τους και να τα εμπλέξει συναισθηματικά και δημιουργικά. Μπορεί να ασχοληθούν με τις ώρες με τα πιο απλά δώρα και αντικείμενα, όπως μια ξύλινη σφεντόνα, ένα μουσικό όργανο, ένα παράξενο και διαφορετικό αντικείμενο, ή οτιδήποτε άλλο ένας ενήλικας θα χαρακτήριζε ως άχρηστο, το οποίο όμως τα μαγεύει περισσότερο και πολλές φορές εις βάρος ενός πιο ακριβού ή εμπορικού παιχνιδιού.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά μπορεί ν’ ανοίξουν με ενθουσιασμό τα πακέτα που βρίσκονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά πολύ σύντομα να παραμερίσουν το περιεχόμενό τους και να αφοσιωθούν σε κάτι μικρό που τους χάρισε κάποιος, ο οποίος μάλιστα κάθεται και τους το δείχνει, εξηγώντας τη χρήση και τη λειτουργία του, λέγοντάς τους ιστορίες που ταξιδεύουν στη σφαίρα της φαντασίας τους. Τα παιδιά αναγνωρίζουν την αξία του απλού δώρου που δίνει φτερά στη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.

Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν μπορούμε να προσπαθήσουμε να δούμε τα δώρα με μια άλλη ματιά, όχι μόνο ως κάτι ακριβό ή φθηνό, πολύ ή λίγο, ή ως απλά αντικείμενα που ανταλλάσσονται μεταξύ των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη δημιουργικότητά μας στη διαδικασία της ανταλλαγής των δώρων και αυτό είναι σίγουρο ότι θα εκτιμηθεί και θα εμπνεύσει ανάλογα και τα παιδιά γύρω μας. 

Εξάλλου, δεν έχει σημασία μόνο να έρθει ο Αι-Βασίλης στο σπίτι για να φέρει τα δώρα, αλλά να είμαστε και εμείς εκεί όταν συμβεί αυτό και να τον βοηθήσουμε, μαζί με τα παιδιά, να κατέβει από το τζάκι την καμινάδα! Ας είμαστε εκεί και ας παίξουμε όλοι μαζί!

ΠΗΓΗ:http://www.ygeiaonline.gr

Ξεκίνησε σήμερα και επίσημα – και θα διαρκέσει μέχρι το τέλους του 2013 – η δωρεάν διανομή τροφίμων σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και στη Θεσσαλονίκη και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στο πλαίσιο της επίσημης έναρξης του προγράμματος ανακοίνωσε ότι με την νέα προγραμματική περίοδο 2014-2020 οι ποσότητες των δωρεάν τροφίμων τριπλασιάζονται .

Το πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, είναι συνολικού προϋπολογισμού 25 εκατ. ευρώ, και αφορά 1 εκατ. δικαιούχους σε όλη την Ελλάδα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων, όπως υπογράμμισε ο κ. Τσαυτάρης, στη νέα περίοδο θα πραγματοποιηθεί με κονδύλι τριπλασιασμένο σε ευρωπαϊκή κλίμακα. «Πιστεύω ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να το επεκτείνουμε σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες» εκτίμησε ο υπουργός.

Η διανομή δωρεάν τροφίμων που πραγματοποιεί το υπουργείο είναι μια μεγάλη προσπάθεια που γίνεται σε συνεργασία με ένα σημαντικό κοινωνικό δίκτυο, δηλαδή με κοινωνικούς εταίρους, που στη χώρα μας είναι περίπου 800 και «τους ευχαριστώ για την προσπάθειά τους», σημείωσε.

μεταξύ άλλων, ο κ. Τσαυτάρης εξήγησε ότι «όλη η λίστα των δικαιούχων πάει στο υπουργείο Οικονομίας και ελέγχεται από το πρόγραμμα Taxisnet, ώστε να αποφευχθούν οι περιπτώσεις ‘μαϊμού'». Τα τρόφιμα που μοιράζονται είναι μακαρόνια, κασέρι και γραβιέρα και εντός των ημερών ξεκινά η διάθεση ελαιολάδου και φέτας. Στο μεταξύ, σύμφωνα με τον υπουργό, γίνεται προσπάθεια να ξεκινήσει και η διανομή φρέσκων φρούτων και γάλακτος στα σχολεία της χώρας και, όπως είπε, «την άλλη εβδομάδα θα πάει γάλα στα σχολεία της Ελευσίνας». Υπογράμμισε ότι στα σχέδια του υπουργείου είναι να «προωθήσουμε και το γιαούρτι στα ελληνικά σχολεία, ώστε να μάθουν τα παιδιά να τρώνε με υγιεινό τρόπο από τις νεαρές ηλικίες και έτσι να αντιμετωπιστεί και η παιδική παχυσαρκία».

http://www.dikaiologitika.gr

Σας παρουσιάζουμε τρόπους για να φτιάξετε μόνες σας το δικό σας μέικ απ και άλλα προϊόντα καλλωπισμού.

Μέικ απ
Για ένα φυσικό μεικ απ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βάση αραρούτι και σκόνης κακάο και κανέλλας, για πιο σκούρο αποτέλεσμα. Το αραρούτι μας έρχεται από τη Λατινική Αμερική και μπορείτε να το βρείτε σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Το μείγμα αυτό, δίνει απαλότητα, εξαφανίζει τη γυαλάδα και δίνει ματ αποτέλεσμα στο δέρμα. Ενδείκνυται για μικτές και λιπαρές επιδερμίδες. Για έναν πιο ροζ τόνο, μπορείτε να προσθέσετε σκόνη αποξηραμένου ιβίσκου στο μείγμα.

Σκιά και eyeliner
Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί με τα προϊόντα που βρίσκονται πολύ κοντά στα μάτια καθώς μπορεί να προκαλέσουμε μολύνσεις. Για καφέ σκιές χρησιμοποιήστε ή αναμίξτε σκόνη κακάο για καφέ αποχρώσεις, σκόνη σπιρουλίνας για πράσινες και για τις πιο φωτεινές, αραρούτι.
Για eyeliner, προτιμήστε να χρησιμοποιήσετε σκόνη κακάο αναμεμειγμένη με λάδι καρύδας και απλώστε το με ένα βρεγμένο βουρτσάκι. Για μαύρο και πιο πυκνό eyeliner προσθέστε και μισή κουταλιά ενεργού ξυλάνθρακα.
Φυσική μάσκαρα

Αν και δεν φορούν πολλές γυναίκες μάσκαρα στις μέρες μας, η φυσική μέθοδος για να τη φτιάξετε είναι πολύ απλή. Σε ένα μικρό μπολ αναμείξτε λίγες σταγόνες από τζελ αλόη βέρα (Aloe Vera), σταγόνες από έλαιο βιταμίνης Ε και μια ιδέα από ενεργό ξυλάνθρακα. Αναμείξτε τα και αποθηκεύστε τα σε βαζάκι για να τη χρησιμοποιείτε όποτε θέλετε. Μπορείτε να την εφαρμόσετε με βουρτσάκι που έχετε ήδη στην κατοχή σας για μάσκαρα.

ΠΗΓΗ:http://26ecopages.blogspot.gr

Την επόμενη φορά που θα προσφερθείτε να δώσετε συμβουλές σε ένα μονογονέα, καλό είναι να το σκεφτείτε διπλά. Παρά την εποικοδομητική κριτική που μπορεί να προέρχεται από έναν πραγματικά καλοπροαίρετο άνθρωπο, οι περισσότερες συμβουλές είναι περισσότερο επικριτικές παρά υποστηρικτικές. Δεν λέμε να φοβάστε να μιλήσετε, ούτε να χάσετε τον αυθορμητισμό σας. Απλώς πρίν πείτε οτιδήποτε, καλό είναι να το σκεφτείτε λίγο παραπάνω γιατί αυτό που φαίνεται σε εσάς αθώο, τον άλλον μπορεί να τον φέρει σε δύσκολη θέση ή στη χειρότερη να τον πληγώσει (ειδικά αν αυτό που θα πείτε, ο άλλος το έχει ήδη ακούσει 5.000 φορές!). Ας δούμε μαζί τα πιο συνηθισμένα και -πολλές φορές-τραγελαφικά πράγματα που (δεν θα έπρεπε να) λέγονται στους μονογονείς για… τους μονογονείς!

«Θεέ μου, λείπει ο άντρας μου αυτή την εβδομάδα για δουλειές και θα έχω συνέχεια τα παιδιά. Νομίζω πως θα φρικάρω!»
(Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί!)

«Τουλάχιστον έχεις άφθονο χρόνο για τον εαυτό σου τώρα!»
(Σωστά. Ας πεταχτώ μέχρι τη Φοντάντα Ντί Τρέβι. Μη με ρωτήσεις τι θα ευχηθώ…)

«Υπάρχουν τόσοι πολλοί μονογονείς εκεί έξω, θα τα καταφέρεις μια χαρά όπως τα κατάφεραν και εκείνοι!»
(Αλίμονο! Αφού τα κατάφεραν εκείνοι, ποιός είμαι εγώ που θα διαφέρω;)

«Είναι πολύ ωραίο να έχεις λίγο χρόνο για σένα, μακριά από τα παιδιά, ε;»
(Αυτό μην το πείτε ποτέ σε χωρισμένο μπαμπά που πασχίζει για την επικοινωνία του με τα παιδιά, διότι σας βλέπουμε στο γύψο!)

«Τα καημένα τα παιδάκια σου, κοίτα πόσο φοβισμένα είναι»
(Τα παιδιά μου δεν είναι καημένα, ούτε φοβισμένα. Πρησμένα είναι…)

«Πότε ξαναπαντρεύεσαι;»
(Αύριο. Δεν σου έστειλα πρόσκληση;)

«Φαίνεσαι πολλή κουρασμένη, γιατί;»
(Μετά από τρίωρο καθημερινό spa, κι εγώ απορώ!)

«Πρέπει να βρείς σύζυγο. Τα κορίτσια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα γίνονται εύκολα και τα αγόρια εγκληματίες»
(…και οι γνωστοί, μ@κες!)

«Είσαι σίγουρη ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα παιδιά;»
(Όχι δεν είμαι. Νομίζω πως το καλύτερο είναι να τα αφήσω να βλέπουν τους γονείς τους  να πλακώνονται!).

«Δεν υπάρχει καμία διαφορά του μονογονέα, με εκείνον που έχει σύζυγο»
(Καμία. Μήπως έπρεπε να είχα βρεί δότη σπέρματος από την αρχή; Βλακεία…)

«Πρέπει να μάθεις να βάζεις προτεραιότητες»
(Όταν σε ξαναδώ να αλλάξω πεζοδρόμιο…τσέκ!)

«Ο άντρας μου δουλεύει τόσο πολύ. Είμαι κι εγώ σαν ανύπαντρη μητέρα»
(Μα ναι, είσαι…με δύο μισθούς…)

«Κάνω ό,τι κάνεις κι εσύ. Απλά έχεις το πλεονέκτημα να μην πρέπει να ζείς με έναν άντρα!»
(Κι εγώ αν είχα τον άντρα σου, το ίδιο θα έλεγα….)

 «Είσαι τυχερή που δεν έχεις κάποιον να μαλώνεις συνέχεια»
(Και ο κάποιος, τυχερός είναι!)

«Χρειάζεσαι έναν άντρα»
(Τελικά είναι καλύτερα που δεν ζω με έναν άντρα ή όχι; Αποφασίστε!)

«Μου ακούγονται πολύ εύκολα όλα αυτά»
(Μπατονέτες!)

«Μα πώς τα καταφέρνεις;»
(Έλα ντε. Τσάμπα το χαρτί απ’ τον Αμάραντο, πιάνει και τον τοίχο!)

«Έχεις πολύ ωραίο πρόσωπο, λίγα κιλά να χάσεις μόνο και θα βρείς κάποιον»
(Το αντίθετο της γαρίδας: Πετάς σώμα, κρατάς κεφάλι…)

«Είσαι τόσο όμορφη. Μήπως έχεις κάποιο άλλο πρόβλημα;»
(Για την κοπρολαγνεία, λες;)

Συνάδελφος: «Τουλάχιστον τώρα μπορείς να χρησιμοποιείς τα παιδιά ως δικαιολογία για να φεύγεις νωρίτερα!»
(Τουλάχιστον τώρα μπορώ να χρησιμοποιώ τα παιδιά ως δικαιολογία, για να σε βλέπω λιγότερο!)

«Τα παιδιά θέλουν και τους δύο γονείς τους»
(Ποιούς ακριβώς; Αυτούς που πλακώνονται, αυτούς που ζούν χωριστά κάτω από την ίδια στέγη ή αυτούς που ο ένας δέρνει τον άλλον; Έχουμε μεγάλη γκάμα, διαλιέχτε!).

«Πλάκα μου κάνεις; Μακάρι να ήμουν κι εγώ μόνη μου!»
(Αλλάζουμε;)

«Μάλλον δεν προσπαθείς και τόσο πολύ»
(Να αρχίσω να σκάβω τότε…)

«Θα βρείς και εσύ κάποιον/α, τόσοι ελεύθεροι κυκλοφορούν»
(Μάλλον θα φταίει που με «πιάνει» ο δακτύλιος)

«Ο έρωτας θα σου έρθει, εκεί που δεν τον περιμένεις»
(Σαν το εγκεφαλικό ένα πράγμα…)

«Θα έπρεπε να περνάς περισσότερο χρόνο με τα παιδιά και λιγότερο με τη δουλειά»
(Δεν γίνεται, χρειάζομαι λεφτά. Ο γιός μου είναι ναρκομανής και μου τα τρώει όλα στη πρέζα, που να στα λέω…)

ΠΗΓΗ:http://singleparent.gr

Ενα νυχτερινό καταφύγιο για τους αστέγους, που τους εξασφαλίζει ένα κρεβάτι και τους δίνει τη δυνατότητα να ζεσταθούν, να κάνουν ένα μπάνιο, να πλύνουν τα ρούχα τους και να νιώσουν έστω και για λίγο ασφαλείς, ετοίμασαν οι Γιατροί του Κόσμου, σε συνεργασία με τον δήμο Αθηναίων, ο οποίος τους παραχώρησε το οίκημα, και άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (Κλίμακα, Praksis, Equal Society), με συγχρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο.

Πρόκειται για το πρώτο οργανωμένο μεικτό Υπνωτήριο Αστέγων στην Ελλάδα, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στην Ακαδημία Πλάτωνος πριν δυο εβδομάδες και εξυπηρετεί έως 50 άτομα ημερησίως.

Το «Εθνος της Κυριακής» φιλοξενήθηκε στους χώρους του και μίλησε με τους αστέγους, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Ελληνες. Αν και το φαινόμενο των νεοαστέγων έχει προβληθεί πολύ από τα ΜΜΕ, συγκλονίζεσαι όταν το βλέπεις με τα μάτια σου…

Συζητώντας με την 53χρονη Μαρία, τον 63χρονο Γιώργο, τον Κωνσταντίνο, τον Δημήτρη, τον Τομά συνειδητοποιείς πως ένα απλήρωτο δάνειο, μια απόλυση, ένα παραπάνω χαράτσι μπορούν να σε σπρώξουν στην εξαθλίωση.

Η αίθουσα υποδοχής.

Οταν αρχίζουν να αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, για το πώς άλλαξε η ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και βρέθηκαν να κοιμούνται και να ξυπνούν στα πεζοδρόμια της πόλης συνειδητοποιείς ότι τα βιώματά τους αγγίζουν κι εσένα. Τα προβλήματά τους είναι κοντά σου, «χτυπάνε» και τη δική σου πόρτα. Είναι εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι θεωρούν πολύ σημαντικά τα προβλήματά τους όταν δεν έχουν άλλα σοβαρότερα να αντιμετωπίσουν.

Μάστιγα η ανεργία
Η γεωμετρική αύξηση του αριθμού των ανέργων πάει χέρι χέρι με αυτή των αστέγων, ξεπερνούν τους 40.000, χωρίς να υπάρχει επίσημη καταγραφή τους. Ανθρωποι που είχαν ένα αξιοπρεπές εισόδημα μένουν στον δρόμο και το χειρότερο είναι ότι εγκλωβίζονται σ’ αυτόν.

«Το θέμα των αστέγων μας αφορά όλους» λέει η Αρτεμις Λιανού, εθελόντρια των Γιατρών του Κόσμου και υπεύθυνη του Υπνωτηρίου Αστέγων.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 53χρονης Μαρίας Ισαακίδου, άστεγης «έξι μήνες και δυο μέρες», όπως μας εξομολογείται η ίδια. «Ο μοναδικός λόγος που μιλάω είναι γιατί θέλω να φανεί αυτή η προσπάθεια που γίνεται στο Υπνωτήριο και να ευχαριστήσω τα μέλη των Γιατρών του Κόσμου που μας έχουν αγκαλιάσει και μας φροντίζουν.

Θυμάμαι πώς ένιωσα την πρώτη μέρα που ήρθα στον χώρο… Ξύπναγα κάθε τρία λεπτά γιατί μετά από έξι μήνες κοιμόμουν σ’ ένα κανονικό κρεβάτι και είχα μια κουβέρτα! Ολο το προηγούμενο διάστημα, κρεβάτι και σπίτι μου ήταν η καρέκλα ενός περιπτέρου στην Κυψέλη. Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος! Εκεί έχω ακόμη τα πράγματά μου, στην αποθήκη του.

Το Υπνωτήριο δίνει τη δυνατότητα στους άστεγους να κάνουν ένα μπάνιο (πάνω) και να πλύνουν τα ρούχα τους. Κάτω μια αίθουσα από τη φιλόξενη «φωλιά αγάπης».

Εργαζόμουν για πολλά χρόνια σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία όταν »έσκασε» η οικονομική κρίση έκλεισε. Εκεί που τα είχα όλα, ένα σπιτάκι κι ένα καλό εισόδημα, ήρθε η απόγνωση. Δεν μπορούσα πλέον να καλύψω τις υποχρεώσεις μου. Αρχισα να ψάχνω απεγνωσμένα για δουλειά και τα κατάφερα.

Φρόντιζα έναν ηλικιωμένο στην Κυψέλη, αλλά πέθανε πριν λίγους μήνες και αυτό ήταν και το δικό μου τέλος. Οποιος χάσει σήμερα τη δουλειά και το σπίτι του αυτόματα γίνεται άνθρωπος-φάντασμα. Το μόνο που ζητάω είναι μια δουλειά, όπως και οι περισσότεροι που βρισκόμαστε σ’ αυτή τη θέση», αναφέρει η 53χρονη. «Δεν είμαι γριά! Θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια». Οπου κι αν έχει απευθυνθεί, βρίσκει κλειστές πόρτες. «Υπάρχουν πολλοί άνεργοι. Και συχνά προτιμούν νεότερες από μένα».

Αν και άνεργη, το να είσαι άστεγη είναι μακράν πιο δύσκολο… «Δεν έχεις χρόνο για τον εαυτό σου. Ψάχνεις συνέχεια τροφή, μπάνιο, ρούχα, ό,τι χρειάζεται για να ζήσεις. Η αλληλεγγύη του κόσμου βοηθά, αλλά δεν μπορείς να ζεις για πάντα μ’ αυτή», συμπληρώνει η ίδια.

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΩΝ
«Ντρέπομαι που έφτασα σε αυτό το σημείο»

Την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή έχει και ο Δημήτρης, πρώην εργαζόμενος για πολλά χρόνια σε εταιρεία ερευνών. Αν και δυο μήνες άστεγος, προσπαθεί να μην το βάλει κάτω. «Θα σας πω την ιστορία μου, αλλά σας παρακαλώ μην τραβήξετε φωτογραφίες. Ντρέπομαι που έφτασα σ’ αυτό το σημείο…

«Κάποτε ξυπνούσα και κοιμόμουν με την αγωνία τού αν θα καταφέρω να έχω τα βασικά. Πλέον ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που θα με βοηθήσουν όταν θα το χρειαστώ», λέει ο 62χρονος Γιώργος (αριστερά).

Κέντρο: «Ο μοναδικός λόγος που μιλάω είναι γιατί θέλω να φανεί αυτή η προσπάθεια που γίνεται στο Υπνωτήριο» λέει η Μαρία Ισαακίδου.

Δεξιά: Φιλοξενούμενος στο Υπνωτήριο και ο Τομά από τη Ρουμανία.

Οταν έχασα τη δουλειά μου, έχασα κι αυτά που είχα αποκτήσει με τόσο κόπο όλα αυτά τα χρόνια. Σπίτι, χρήματα, φίλους, συγγενείς. Στην αρχή με φιλοξένησαν κάποιοι φίλοι στα σπίτια τους και μετά βρήκα καταφύγιο στο αεροδρόμιο. Εκεί, τουλάχιστον, ήξερα ότι θα είμαι ασφαλής. Αυτό είναι προσωρινό, ψάχνω κάθε μέρα για δουλειά».

Η ζωή του Δημήτρη, όπως και του 62χρονου Γιώργου, του Τομά από τη Ρουμανία που ζει στη χώρα μας από το ’96 και πολλών άλλων αστέγων που γνωρίσαμε, δεν διέφερε σε τίποτα από το μέσο μοντέλο ζωής που είχε ο καθένας προ κρίσης.

Το «πειραχτήρι»
Ο 62χρονος Γιώργος εργαζόταν μέχρι και πριν δυο χρόνια σε τουριστικό γραφείο. Μάλιστα, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, είχε και και δικό του γραφείο, αλλά με την κρίση αναγκάστηκε να το κλείσει.

Αν και άστεγος δυο χρόνια, δεν το βάζει κάτω, ούτε χάνει το χιούμορ του. Στο Υπνωτήριο τον αγαπούν όλοι, είναι το «πειραχτήρι»…

«Νοίκι, λογαριασμοί και όλα τα βασικά για να ζήσει κανείς αποτελούσαν για μένα δυσβάσταχτες υποχρεώσεις. Η πρώτη μέρα στον δρόμο ήταν εφιαλτική. Δεν κοιμήθηκα καθόλου. Δεν πίστευα ότι είχε συμβεί σε μένα. Κι όμως, αυτό που θεωρούμε μακρινό, είναι δίπλα μας. Ωστόσο, δέχομαι τη ζωή όπως έρχεται», αναφέρει ο 62χρονος, αλλά ένας από τους κυριότερους παράγοντες που δεν ανησυχεί για το μέλλον του, όπως μας λέει, «είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται δίπλα σε όσους περνούν δύσκολα.

Στο Υπνωτήριο γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια. Κάποτε ξυπνούσα και κοιμόμουν με την αγωνία τού αν θα καταφέρω να έχω τα βασικά. Πλέον ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που θα με βοηθήσουν όταν θα το χρειαστώ», καταλήγει.

Οπως επισημαίνει η Αρτεμις Λιανού, εθελόντρια των Γιατρών του Κόσμου και υπεύθυνη του Υπνωτηρίου Αστέγων, «το θέμα των αστέγων μας αφορά όλους, αφού αφενός πρέπει να διεκδικήσουμε την ουσιαστική εφαρμογή του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στη στέγη, αφετέρου ίσως »αύριο» και χωρίς να είναι επιλογή μας μπορεί να είμαστε κι εμείς άστεγοι…».

Κανονισμός – ωράριο

• Το Υπνωτήριο στεγάζεται σε πενταώροφο κτίριο, έχει σταθερό ωράριο και η προσέλευση των αστέγων πραγματοποιείται μεταξύ 07:00 μ.μ.-11:00 μ.μ. και η αναχώρησή τους έως τις 9:00 π.μ., που πρέπει να ελευθερώσουν τους χώρους διαμονής.
• Υπάρχουν κανόνες, δηλαδή δεν επιτρέπονται κατοικίδια, απαγορεύεται η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, η κατοχή επικίνδυνων αιχμηρών αντικειμένων ή όπλων, για την εύρυθμη λειτουργία του.
• Πέραν της στέγασης, παρέχονται στους ωφελούμενους ντουζιέρες, χωριστές τουαλέτες ανδρών και γυναικών, όπως συμβαίνει και με τους χώρους του ύπνου, κλινοσκεπάσματα, πλυντήρια, ένας κοινός χώρος για να πίνουν το τσάι τους και να καπνίζουν, είδη ατομικής υγιεινής, ρούχα και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες.
• Υπνωτήριο, Αλικαρνασσού 49, Ακαδημία Πλάτωνος. Τηλ. 210 3213150

ΜΑΡΙΝΑ ΖΙΩΖΙΟΥ
marina@pegasus.gr

ΠΗΓΗ:http://www.ethnos.gr/