Γράφει η Σοφία Αντύπα – Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια

Η απάντηση στο ερώτημα “πόσες δραστηριότητες να κάνει το παιδί μου;”, που πολλοί γονείς σκέπτονται, είναι πως βασικά εξαρτάται απο το παιδί, τις ανάγκες του και τις δυνάμεις του. Χρειάζεται ο γονιός να αναρωτηθεί αν οι δραστηριότητες, που έχει επιλέξει ο ίδιος ή το παιδί, ταιριάζουν τελικά στο παιδί του ή αν καλύπτουν τις δικές του φιλοδοξίες.

Αυτό το λέω, καθώς οι γονείς, οι μαμάδες και οι μπαμπάδες, έχουν γίνει αρκετά ανταγωνιστικοί όσον αφορά τις δυνατότητες των παιδιών. Πολύ συχνά διαλέγουν μαθήματα, στα οποία είτε οι ίδιοι διέπρεψαν, είτε οι ίδιοι απέτυχαν, ελπίζοντας πως το παιδί τους θα κατακτήσει αυτό που εκείνοι δεν μπόρεσαν ή, αντίθετα, είναι χαρισματικό, όπως και οι ίδιοι. Σε αυτήν την περίπτωση το πιο πιθανό είναι πως το παιδί θα πιεστεί ψυχολογικά και δεν θα ευχαριστιέται την επιλεγμένη δραστηριότητα (π.χ. το μπαλέτο), διότι το άγχος της επιτυχίας θα το κατακλύσει τελικά.

Το άγχος συνήθως χαρακτηρίζει και τους γονείς του παιδιού αυτού. Αναρωτιέται ο γονιός αν το παιδί του κάνει αρκετά, μαθαίνει αρκετά, μήπως χάνει κάτι, μήπως έχει μείνει έξω απο τα πιο χαρισματικά παιδιά κτλ…

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, ο γονιός είναι αυτός που έχει τελικά το άγχος και την αγωνία, μην πει κανείς πως το παιδί του δεν συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες, που οι ίδιοι πιστεύουν πως θα έπρεπε να συμμετέχει!

Μην ξεχνάμε, όμως, πως, καθώς το παιδί μεγαλώνει και πάει σχολείο, οι ώρες μάθησης αυξάνονται μαζί με τις ώρες μελέτης στο σπίτι. Αν ένα παιδί – για παράδειγμα – περνάει 7 ώρες κάθε μέρα στο σχολέιο και έχει περιπου 2-3 ώρες διάβασμα την έβδομάδα (αρχές δημοτικού), και έχει αλλες 2 ώρες ποδόσφαιρο και μια ώρα κιθάρα, σημαίνει πως απασχολείται όσο ένας ενήλικας στη δουλειά του.

Το παιδί αυτό έχει την αντοχή να αντεπεξέλθει σε αυτό το πρόγραμμα ή ειναι κουρασμένο;
Αυτή είναι και η πρώτη βασική ερώτηση που χρειάζεται να απαντηθεί. Κάποια παιδιά π.χ. αντέχουν να κάνουν αθλητικές δραστηριότητες όλη την ημέρα και τους ευχαριστεί πολύ, κάποια άλλα δεν αντέχουν περισσότερο απο 2 εξτρα ώρες την εβδομάδα να συμμετέχουν σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα.

Κάποια μικρά παιδιά περίπου 2 ετών κοιμούνται ακόμα 2-3 ώρες το μεσημερι και κάποια άλλα έχουν περισσεια ενέργεια και δεν κοιμούνται καθόλου κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό σημαίνει πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό και οι γονείς πρέπει να συμβαδίζουν με τις δυνάμεις και αντοχές του παιδιού τους. Και είναι απαραίτητο να συμβαδίζουν και με τις κλίσεις, που έχει κάθε παιδί. Να μην ξεχνάνε να ρωτούν το παιδί όσο μεγαλώνει, τι θα ήθελε να κάνει ή ακόμα και να δοκιμάζουν στην πραξη, αν το ενδιαφέρει κάποια δραστηριοτητα.

Είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, ώστε να τους δώσουμε διαφορετικά ερεθίσματα, να τα ακολουθήσουμε και να τα στηρίξουμε στις επιλογές τους, ακόμα και αν εμείς δεν θα επιλέγαμε π.χ. να κάνει καράτε, διότι θεωρούμε πως θα κάνει ένα παιδί επιθετικό.

Οι εξωσχολικές δραστηριότητες δρουν καταλυτικά και ενισχύουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού, μόνο όταν τις επιθυμεί και το ίδιο το παιδί!
Αν το παιδί σας -για παράδειγμα- θέλει να κάνει περισσότερες από δύο εξωσχολικές δραστηριότητες την εβδομάδα, συζητήστε τι θα σήμαινε αυτό για εσας (απο θέμα χρόνου και οικονομικής επιβάρυνσης), και αποφασίστε μαζί αν θα μπορούσε. Να είστε, επίσης, ξεκάθαροι μαζί του, ωστε να αισθανθεί το παιδί πως αν τελικά δεν αντέχει και κουράζεται, μπορεί να το μοιραστεί μαζί σας.

Υπάρχουν, λοιπόν, κάποια βασικά ερωτήματα να απαντηθούν, προτού αποφασίστε σε πόσες εξωσχολικές δραστηριότητες θα συμμετέχει το παιδί σας ή απλές δραστηριότητες, αν το παιδί είνα σε μικρότερη ηλικία.

• Το παιδί κουράζεται πολύ ή όχι;
• Αντέχουμε ως οικογένεια να ανταπεξέλθουμε οικονομικά;
• Θα ενισχύσει η δραστηριότητα την αυτοπεποιήθηση του παιδιού ή οχι;
• Χρειάζεται να θυσιάσουμε κάποιες ώρες ύπνου, φαγητού, ή ώρα που η οικογένεια περνάει μαζί;
• Θα αυξηθεί το άγχος του παιδιού ή των γονιών, κάνοντας αυτήν την δραστηριότητα;
• Συμβαδίζει η δραστηριότητα αυτή με την ηλικία του παιδιού μου;
• Υπάρχει κάποιος απώτερος στόχος, που επιλέγουμε τη συγκεκριμένη δραστηριότητα;
• Εμποδίζει στο διάβασμα του παιδιού στο σπίτι;
• Τελικά, είναι επιθυμία και επιλογή του παιδιού ή δική μου;

Είναι, επίσης, αποδεκτό το παιδί να επιλέξει να μην συμμετέχει σε καμία εξωσχολική δραστηριότητα, επειδή το επιθυμεί. Μην ξεχνάμε πως, όταν ένα παιδί είναι υπερφορτωμένο, μαθαίνει να λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο και δεν μένει λεπτό χωρίς να είναι απασχολημένο. Αυτό είναι εξαιρετικά αρνητικό, διότι δεν μαθαίνει έτσι να περνάει ώρα με τον εαυτό του, να παίζει μόνο του και να αυξάνει έτσι τη φαντασία του και τη δημιουργικότητά του! Με άλλα λόγια, και δεν θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει και μόνο του τις δυνατότητες του, τα όρια του, και τις δυνάμεις του… δηλαδή τον εαυτό του!

ipaideiagr

Αστείες εικόνες που περιγράφουν την καθημερινότητα του γάμου.

Ελπίζουμε ότι δεν θα αναγνωρίσετε το δικό σας γάμο σ’ αυτές τις εικόνες!!!!!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να είστε μαζί τώρα και για πάντα

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να ακολουθείτε τους ίδιους δρόμους

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να κάνετε ωραίες σκέψεις ο ένας για τον άλλο

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να κάνετε μαζί τα ψώνια

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να παρακολουθείτε τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να επιλύετε τα προβλήματα με ώριμο τρόπο

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να του δίνετε τις παντόφλες όταν επιστρέφει σπίτι

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να σκέφτεστε συνέχεια το σύντροφο σας

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να μην σας ενδιαφέρει κανείς άλλος

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να περιμένετε με υπομονή και αγάπη τον άλλο

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Να μοιράζεστε τα πάντα στο σπίτι

 ____   

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Το παρακάτω άρθρο το διάβασα ΕΔΩ και πάγωσα!!!

Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα τραγικά πράγματα δίπλα στη πόρτα μας?

Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες γυναίκες?Μητέρες δεν ξέρω αν πρέπει να της αποκαλέσω.

Γιατί καταστρεφετε τις ψυχές των παιδιών …γιατί???

Μαμά θέλω να σου πω….

-Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά.

-Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν γίνεται να έχω πάντα ό,τι ζητήσω. Σε δοκιμάζω μονάχα για να δω.

-Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ’ ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά τον σπουδαίο.

-Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

-Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.

-Μη μου δημιουργείς το αίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει ν’ αναγνωρίζω

-Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικρο-αδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή σου.

-Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.

-Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.

-Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σ’ εσένα.

-Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θα ανακαλύψεις πως θ’ αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.

-Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

-Μην αναστατώνεσαι τόσο όταν σου λέω «δε σ΄αγαπώ». Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι

-Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου.

-Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ.

-Μην ξεχνάς πως δε θα μπορέσω ν’ αναπτυχθώ χωρίς πολύ κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δε χρειάζεται να στο πω, έτσι δεν είναι;

πηγη:http://www.diakonima.gr/