Οι μαμάδες είναι άλλο πράγμα. Ευγενικές, ευαίσθητες, τρυφερές υπάρξεις που αγωνίζονται να χτίσουν έναν παραδεισένιο κόσμο για τα παιδιά τους. Ξέρουν να ακούνε, ξέρουν να δίνουν, ξέρουν να κάνουν όνειρα. Μόνο που μερικές φορές… το παρακάνουν. …

Είτε είναι γενέθλια, είτε δόντι που έπεσε, είτε σχολικός έλεγχος, οι μητέρες θα πανηγυρίσουν σαν να πρόκειται για βασιλικό γάμο. Οι πατεράδες, από την άλλη, είναι πιο… συγκρατημένοι. Μάλλον γιατί δεν θεωρούν ότι πρέπει να δώσουν έπαθλο επειδή το παιδί έκανε τα κακά του στο γιο γιο. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις (ακραίων) μητρικών αντιδράσεων και (ξενερωτικών) πατρικών αντιδράσεων.

Γενέθλια τούρτα

Η Μαμά: Θα ξεκινήσει 27 ώρες πριν να φτιάχνει (με τα χεράκια της) ένα φαντασμαγορικό παγωγό-κέικ με σχέδιο από το αγαπημένο παιχνίδι του εορτάζοντος. Θα χρειαστεί μισή μέρα στο σούπερ μάρκετ μόνο για να αγοράσει τα υλικά και τουλάχιστον άλλες 24 ώρες για να ετοιμάσει την πολυόροφη τούρτα, ενώ παράλληλα φιάχνει το φαγητό, διαβάζει τα παιδιά κλπ κλπ. Εννοείται ότι απαγορεύει σε όλους να μπουν στην κουζίνα για να μην χαλάσει η έκπληξη.

Ο Μπαμπάς: Ένα ωραίο κουτί με πάστες κι ένα κεράκι.

Η νεράιδα του δοντιού

Η Μαμά: Μέσα στη μαύρη νύχτα, θα σηκωθεί να ρίξει νεραϊδόσκονη (γκλίτερ) στο παράθυρο από το οποίο υποτίθεται ότι μπαίνει η νεράιδα του δοντιού, θα αφήσει το ποίημα που υποτίθεται ότι έγραψε η νεράιδα του δοντιού (στην πραγματικότητα πήρε στη μαμά 3 ώρες για να το γράψει) και 10 ευρώ κάτω από το μαξιλάρι.
Ο Μπαμπάς: «Σου ‘πεσε το δόντι; Μπράβο».

Έλεγχος προόδου

Η Μαμά: Θα ανταμείψει το βλαστάρι με ένα πλούσιο γεύμα σε fast food, ένα ολοκαίνουργιο παιχνίδι για το Wii, θα κορνιζάρει τον έλεγχο στο ψυγείο και θα τον σχολιάζει κάθε μισή ώρα (περίπου) και βέβαια θα τον επιδεικνύει βουρκωμένη σε οποιονδήποτε επισκεφθεί το σπίτι.
Ο Μπαμπάς: Θα κάνει δώρο στο παιδί ένα κομπιουτεράκι για να μην βασανίζεται στα μαθηματικά.

Αποκριάτικη στολή

Η Μαμά: Θα επιστρατεύσει όλες τις γνώσεις ραπτικής (εν ανάγκη θα πάρει μερικά γρήγορα μαθήματα από την φίλη της που ράβει), θα ξοδέψει 100 ευρώ για κίτρινο πανί, σπογγώδες υλικό, καφέ μπότες κ.λπ. και θα αρχίσει να δουλεύει πάνω στη στολή του Μπομπ του Σφουγγαράκι, μένοντας ξύπνια μέχρι τις 3 το πρωί επί 6 εβδομάδες περίπου. Μετά θα πιάσει τη στολή του δεύτερου παιδιού.
Ο Μπαμπάς: Θα σκίσει το παλιό λευκό πουκάμισο, θα το πασαλείψει με κόκκινη μπογιά και … «Μπουουού… Θα τα κάνουν όλοι πάνω τους με αυτή τη στολή».

Δώρα για τους δασκάλους

Η Μαμά: Για κάθε δάσκαλο ξεχωριστά, θα αγοράσει μια δωροκάρτα και θα την βάλει σε ένα όμορφο πάνινο σακουλάκι (που εννοείται θα φιάξει με τα χεράκια της), το οποίο επίσης θα περιέχει μια φωτογραφία του παιδιού με τον δάσκαλο και ένα ραβασάκι με την καλύτερη ατάκα του δασκάλου κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Θα βάλει σε κάθε σακουλάκι το αγαπημένο γλυκάκι του κάθε δασκάλου (σιγά μην δεν ξέρει ποιο είναι το αγαπημένο γλυκάκι κάθε δασκάλου). Και θα το προσφέρει διακριτικά, με βουρκωμένα μάτια, στον καθένα στο τέλος της χρονιάς.
Ο Μπαμπάς: Δώρο για τον δάσκαλο; Κάνουμε τέτοιο πράγμα;

Πηγή:http://www.mama365.gr

Ο σκιτσογράφος Ronald Searle έφτιαχνε σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του. Το αποτέλεσμα είναι τρυφερό, συγκινητικό και αισιόδοξο.

Ο σκιτσογράφος Ronald Searle, που πέθανε πριν κάποιο καιρό, εκτός από καλός καλλιτέχνης ήταν και καλός άνθρωπος.   Όταν, στη δεκαετία του ’70, η γυναίκα του διαγνώστηκε με μια επικίνδυνη και σπάνια μορφή καρκίνου, για να την εμψυχώσει της έφτιαχνε ένα σχέδιο με «ηρωϊδα» την ίδια, κάθε φορά που πήγαινε για χημειοθεραπεία.

Οι χημειοθεραπείες κράτησαν συνολικά πέντε χρόνια. Τα σχέδια που της χάρισε, ένα για κάθε μία, έφτασαν αισίως τα 46.

Όπως είχε πει, της έδινε τις ζωγραφιές για να την κάνει να ξεχαστεί, να χαρεί αλλά και να σκεφτεί το όμορφο μέλλον όταν κάποτε, όλα αυτά θα τελείωναν.

Ήθελα να την κάνω να φαντάζεται ένα μέλλον χωρίς την ασθένεια, όπου θα είμαστε οι δυο μας, υγιείς και χαρούμενοι», είχε πει ο παγκοσμίου φήμης σκιτσογράφος.

Μετά από τα πέντε χρόνια θεραπειών και τα δεκάδες σκίτσα του Searle, το όμορφο μέλλον, επιτέλους, ήρθε. Η Monica Koenig γιατρεύτηκε – εντελώς.

Όταν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1969 η κυρία Searle διαγνώστηκε με καρκίνο, οι γιατροί της είχαν δώσει περίπου 6 μήνες ζωής.

42 χρόνια αργότερα ζούσε με τον άντρα της στα βουνά της Γαλλίας, στις Alpes-de-Haute-Provence.

Το φθινόπωρο του 2011, ο Searl κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τα σχέδια που χάριζε στη γυναίκα του στις χημειοθεραπείες της. Ευτυχώς πρόλαβε να το δει να κυκλοφορεί.      Ο Ronald Searl πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου του 2011, στην αγκαλιά της συζύγου του. Ήταν 91 ετών.

Είχε ζήσει, με τον άνθρωπο που επέλεξε, μια ευτυχισμένη ζωή – γεμάτη αληθινή αγάπη.

Πηγη:http://antikleidi.com

Οταν διάβασα το παρακάτω κείμενο που το βρήκα  ΕΔΩ με άφησε άφωνη μετά τα χθεσινά γεγονότα!!!!Κι όμως…Ελληνες σκοτώνουν Έλληνες!!!!! Και σας ρωτώ…. Πως καταντήσαμε έτσι ρε γαμώτο? Τι ιστορία θα μάθουν τα παιδιά μας ???Οτι εν έτη 2013 Ελληνες σκοτώνουν Ελληνες????Νιώθω παγωμάρα… Και άλλοι συνάνθρωποι μας… Πόσο ακόμα πια…

Μommy x

Παλιέ μου γείτονα και καλέ μου άνθρωπε, πως φαίνεται ότι λείπεις από την Ελλάδα σήμερα. Πως φαίνεται.

του Στρατή Μαζίδη

Γιατί το «Ελληνες σκοτώνουν Ελληνες; Είναι ντροπή» δεν ήταν απλά μια ακόμη ατάκα για έναν τεράστιο ηθοποιό σαν εσένα. Ήταν κάτι που το ένιωθες και το έλεγες γιατί ακριβώς ήσουν ηθο-ποιός.
Κι όμως Θανάση οι Ελληνες σκοτώνουν Ελληνες. Και με πολλούς τρόπους Θανάση.


Άλλοι τους σκοτώνουν με τις απάνθρωπες αποφάσεις και νομοθετήματα τους οδηγώντας τους στην απόγνωση και την απελπισία.
Άλλοι τους σκοτώνουν το παρόν, το μέλλον και τα όνειρα.
Άλλοι αρπάζουν το μαχαίρι και το στρίβουν στην καρδιά. Κάτι τους τάξανε Θανάση και δεν το χαν σε τίποτε οι άτιμοι να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.
Άλλοι πάλι είναι πιο ευγενείς. Δεν μπορούν τα αίματα. Αρπάζουν τα όπλα και γαζώνουν.
Και τι δε λένε ρε Θανάση. Ακροδεξιοί, ακροαριστεροί, έτοιμες φωτο και αποκαλύψεις, καλοστημένες τηλεοπτικές παραγωγές. Σαν όλα έτοιμα από καιρό καλέ μου άνθρωπε.
Και ξέρεις τι βάζω με το νου μου; Λέω κυρ Θανάση, ότι αυτοί όλοι οι τύποι μάλλον στέκονται στην ίδια σκοτεινή πλευρά και παίζουν το ρόλο τους όποτε τους ζητηθεί.
Μα είτε αυτοκτονικοί Ελληνες που δεκαετίες ψήφιζαν κάθε τετραετία τον αργό θάνατο μέσα από την ηδονή της χώρας τους, είτε εραστές της εξουσίας που «σκοτώνουν» το λαό για λίγη ζωή ακόμη, είτε εκτελεστικά όργανα, είτε χειραγωγούμενοι ιδεολόγοι, η αλήθεια που είπες, έλαβε πλέον σάρκα και οστά.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ