Πάσχω από κλειστοφοβία καταλοίπο της ανύπαρκτης παιδικης μου ηλικιας.

Έχω ένα κοριτσακι 4 χρονών.

Εχτές το βράδυ ενώ έκανα μπάνιο την άρρωστη μητέρα μου, εκείνη μου είπε κρυώνω,

ήταν η ώρα δέκα το κοριτσάκι μου δεν κοιμόταν ακόμα.

Είχα λίγο ανοιχτή την πόρτα του μπάνιου να την έχω στο νου μου.

Έσπρωξα με τον αγκώνα μου την πόρτα, η πόρτα του μπάνιου μάγκωσε από τους υδρατμούς.

Όταν επιχείρησα να την ανοίξω είχε μαγκώσει, αρχισα να ουρλιάζω και να χτυπιέμαι σαν αγρίμι στο κλουβι, σα να πνιγομουνα παρόλο που ηταν ανοιχτο το παραθυρο.

Η μητέρα μου γυμνή ανήμπορη να κανει το οτιδηποτε προσπαθουσε ματαια να με καθησυχάσει.

Ούρλιαζα και χτυπούσα με του αγκώνες μου την πόρτα, τόσο που μπλάβησαν.

Όταν κάταφερα να ανοίξω είχαν γυρίσει τα μάτια μου και λιποθυμισα.

Το τετραχρονο κοριτσακι μου ήταν έξω απο την πορτα και μου έλεγε μανουλα τι θες να κάνω;

Εγώ δεν ημουνα σε θεση να σκεφτω εκείνο πηγε ανοιξε το ψυγειο έβγαλε ενα μπουκαλι νερο παγωμενο το αδειασε ολο πάνω μου.

Συνηλθα αλλά δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δακρυα μου, κι εκείνο μ’αγκαλιαζε και φιλουσε τα ματια μου λεγοντας μου.

Πάει πέρασε μανούλα, αμα τσανακλειδωθεις θα πάω να φέρω βοηθεια .

Δεν ξερω πιο μπουτι θα φαω πρωτο.

Μετά της έλεγα οτι το νερο που μου εριξε ειναι μαγικο και αλλα τετοια για να διωξω απο τη μνημη της αυτη την κακή ανάμνηση……

Σ’ΑΓΑΠΩ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ

Ολγα