Η Μαρια ειναι μια γλυκια μανουλα  και θα ηθελα να την βοηθησουμε ολες μαζι να βρει και αλλες οικογενειες που να εχουν τα παιδακια τους το ιδιο συνδρομο…

Σκεφτομαι πως μπορει να ενιωσε με την ανακοινωση του γιατρου για το μοναδικο πλασματακι που εχει στην αγκαλιτσα της.

Σαν να τρακαρεις μετωπικα με τοιχο που δεν εχεις ιδεα πως ξεφυτρωσε μπροστα σου…

Ειναι τοσο τρομακτικο να μην ξερεις κανενα και νιωθεις τοσο απομονωμενη μην γνωριζοντας σε ποιον να εμπιστευτεις την ιστορια σου…

Για αυτο σας παρακαλω να κοινοποιησουμε την ιστορια της και να την στηριξουμε οσο μπορουμε με οποιαδηποτε πληροφορια εχουμε..

Σας ευχαριστω πολυ προκαταβολικα

Σοφια

Είμαι η μαμά Μαρία και έχω ένα αστεράκι 11 μηνών, το κοριτσάκι μου..

Είναι όλη μου η ζωή, ο λόγος που υπάρχω..Ο μπαμπάς της και εγώ την λατρεύουμε ,την περιμέναμε καιρό και η γέννηση της ήταν για μας το μεγαλύτερο θαύμα ..

Ζούσαμε σε ένα όνειρο τους τέσσερις πρώτους μήνες της ζωής της, όλα έμοιαζαν υπέροχα ώσπου μια περίεργη κίνηση που έκανε με το ματάκι της μας οδήγησε στον παιδοοφθαλμίατρο …

Συνδρομο Duane η διάγνωση..

Ένα νεύρο από το αριστερό ματάκι της δεν λειτούργει με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κινηθεί προς το αυτί και το δεξί ματάκι, το «καλό» στρέφεται προς τη μύτη και στραβίζει στην προσπάθεια της να κοιτάξει προς τα αριστερά. Αυτό που με τρομοκράτησε πραγματικά ήταν όταν ο γιατρός μου είπε πως δεν θεραπεύεται , δεν χειρουργείται και σε κάποιες περιπτώσεις συνδέεται με κάποια άλλα προβλήματα νευρολογικής φύσεως , όπως προβλήματα στην ακοή ,στην κίνηση ,στο περπάτημα , αυτισμό ,προβλήματα λόγου και άλλα που δεν συγκράτησα τότε.

Μας είπε πως όταν γίνουμε 1 έτους θα κάνουμε μαγνητική τομογραφία , εγκεφαλογράφημα και κάποιες άλλες εξετάσεις.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, έψαχνα μανιωδώς στο ιντερνετ να βρω πληροφορίες ,όμως αυτά που κατάφερα να συλλέξω είναι πολύ περιορισμένα.

Από τότε με βασανίζει ένα γιατί ,τι πήγε στραβά ,μήπως έκανα εγώ κάτι ,δεν πρόσεξα στη εγκυμοσύνη και συνέβη αυτό ;;;Κάνεις δεν ξέρει να μου απαντήσει, κανένας γιατρός δεν μπορεί να μου πει από πού προήλθε.
Από τότε πέρασαν 7 μήνες ,το κοριτσάκι μου μεγαλώνει και ως τώρα τα πράγματα πάνε καλά όσον αφορά την ανάπτυξη της ,διανοητικά και σωματικά-κινητικά ακολουθεί τα παιδάκια της ηλικίας της και αυτό είναι μια ανακούφιση για μένα.

Θα ήθελα όμως πολύ να βρω μαμάδες που έχουν παιδάκια με το ίδιο πρόβλημα ,να συζητήσουμε ,να μου πουν πως θα είναι η ζωή μας στο μέλλον ,στο σχολείο κλπ.

Mε απασχολει φυσικα και η αντιμετωπιση της απο αλλα παιδακια..
Αν γνωρίζετε κάποια μαμά ή έχετε κάποιο παιδάκι με αντίστοιχο πρόβλημα ,θα χαρώ πολύ αν επικοινωνήσετε μαζί μου στο e-mail: louigi85@windowslive.com

Όταν η Michelle Nagle πόσταρε αυτή τη φωτογραφία της κόρης της στο Instagram, το κείμενο που είχε «ανεβάσει» ήταν το εξής: «Πρόοδος. Ορισμένα πράγματα είναι εύκολα για εκείνη αλλά όχι το περπάτημα. Έχει προχωρήσει όμως, πολύ. Από εκεί που δεν μπορούσε να καθίσει, σιγά σιγά άρχισε να κάνει μικρά βήματα με το βοηθητικό καρότσι. Είναι το πιο δυνατό μικρό ανθρωπάκι που ξέρω.»

Η διάδοση στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ήταν άμεση. Χιλιάδες άνθρωποι είδαν τη φωτογραφία και εκατοντάδες τη σχολίασαν. «Τι υπέροχο πράγμα» έγραψε η 31χρονη μητέρα. «Το μικρό μου κοριτσάκι έχει τόσους πολλούς ανθρώπους να την εμψυχώνουν και δεν το ξέρει καν». Στη συνέχεια η Nagle, που είναι επαγγελματίας φωτογράφος, παρέθεσε την ιστορία της 4χρονης Eden και την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία που ενέπνευσε εκατοντάδες ανθρώπους.

Όταν η Eden άρχισε να μεγαλώνει, όταν έγινε 4, 5 ή 6 μηνών, άρχισα να βλέπω κάποια πράγματα. Δεν μπορούσε να καθίσει σωστά. Δεν προσπαθούσε να καθίσει, ούτε να μπουσουλήσει. Πήγαμε στο γιατρό και μας είπε «έχει πολύ χαμηλό μυϊκό τόνο». Την πήγαμε σε ένα εργαστήριο γενετικής και εκεί παρατήρησαν ότι υπάρχει έλλειμμα στο πρώτο της χρωμόσωμα. Αυτό μας είπαν μόνο. Ήταν ευγενικοί, αλλά κατάλαβα ότι προσπάθησαν να μας προετοιμάσουν για τα χειρότερα. Είπαν: «Μπορεί να μην τα καταφέρει να περπατήσει, μπορεί να έχει κάποια αναπτυξιακή καθυστέρηση». Αρχίσαμε φυσιοθεραπεία, υδροθεραπεία. Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 8 μηνών και συνεχίζει έκτοτε.

Τώρα, άρχισε να κάνει τα πρώτα της βήματα. Έκανε τα πρώτα τρία βήματα μόνη της το Σεπτέμβριο του 2012, μία ημέρα μετά τα γενέθλιά μου. Βήματα πολύ άτσαλα, αλλά τόσο εντυπωσιακά. Τα πόδια της στηρίζονται σε σίδερα μέχρι τον αστράγαλο. Ξεκίνησε να προσπαθεί με αυτό το μηχάνημα εδώ και καιρό και τώρα άρχισε να τα καταφέρνει. Μπορεί να κάνει βόλτες στην αυλή με αυτό το πράγμα και το λατρεύει.

Το περπάτημα όμως, για εκείνη είναι μία πραγματική πρόκληση. Η Eden γνωρίζει ότι το πιο πιθανό είναι να πέσει. Ο σύζυγός μου κι εγώ είμαστε το fun club της. Ζητωκραυγάζουμε κάθε φορά σαν να κερδίσαμε το πρωτοχρονιάτικο λαχείο. Και το λατρεύει. «Περπατάω… περπαταάααω!!!» μας λέει. Είναι, όμως, φανερό ότι φοβάται. Ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. «Χρειάζομαι βοήθεια. Θα με βοηθήσεις; Θέλω να κρατήσω το χέρι σου» ρωτάει.

«Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις αν πέσεις;» τη ρωτάμε και εκείνη μας απαντά: «Να προσπαθήσω ξανά».

Βλέπουμε τον ειδικό γενετιστή κάθε χρόνο. Έχει κάτι που το λένε Σύνδρομο Duane, που περιορίζει την περιφερειακή της όραση. Έτσι πηγαίνει και σε παιδοφθλαμίατρο. Έχει κάνει μαγνητικές τομογραφίες, χιλιάδες εξετάσεις αίματος, αμέτρητες εξετάσεις στον ωρυλά, αλλά κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είναι.

Είμαστε τόσο χαρούμενοι με την Eden. Την κοιτάζουμε και λέμε «Είμαστε τόσο τυχεροί που την έχουμε». Στην αρχή, όταν όλα ακόμη μας ήταν τόσο άγνωστα, ο Tim ήταν λίγο περισσότερο αποθαρρυμένος. Τώρα που η Eden έχει γίνει ένα μικρό ανθρωπάκι, έχει τόση πλάκα… Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν προκλήσεις, αλλά και χαρά. Χορεύουμε μαζί. Χορέψαμε και σήμερα το πρωί, όταν άρπαξε το ψεύτικο μικρόφωνο και τραγουδούσε.

Έχουμε στόχους στην καρδιά μας για τη μικρή μας. Όχι στόχους που θέλουμε να της επιβάλουμε. Ελπίζουμε όμως, να μπορέσει κάποια στιγμή να τρέξει. Αυτό θα ήταν σπουδαίο. Όσο όμως, είναι χαρούμενη – και είναι τόσο χαρούμενη – τότε όλα είναι καλά. Δεν θα τελειώσει και ο κόσμος επειδή η κόρη μας δεν μπορεί να περπατήσει.

Πάντα λέω ότι η Eden είναι το πιο δυνατό μικρό ανθρωπάκι που ξέρω. Πρέπει να δουλέψει τόσο σκληρά για να περπατήσει. Και μας το θυμίζει συνέχεια: Ό,τι κι αν γίνει, εάν πέσεις, σκούπισε τα γόνατά σου και συνέχισε να περπατάς»

Πηγή: The Huffington Post

Το βρηκαμε απο το Blog Μικροι μεγαλοι

Η Αγάπη Κανταρτζή μας έστειλε αυτή τη φοβερή ιδέα!

Ένας πολύ ωραίος τρόπος για να κάνουμε εξάσκηση και να δένουμε τα κορδόνια μόνοι μας!

(Όχι εμείς, τα μικρά παιδάκια )

Σχεδιάκια για αγοράκια, κοριτσάκια και λευκά για να κάνουν τα παιδάκια τις δικές τους ζωγραφιές!

Τα κολλάμε σε χοντρό χαρτονάκι, κάνουμε τρυπίτσες για να περάσουν εύκολα τα κορδονάκια.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσουμε και κορδελίτσα, απλά στις ακρούλες πρέπει να δέσουμε σελοτέιπ για να γίνει σκληρή η άκρη και να διευκολίνει το μικρό μας να τα περνάει από τις τρυπίτσες!

Κατεβάστε από το eshop δωρεάν τα αρχεία.

http://love2partyblog.wordpress.com/2013/05/27/325/#more-325

Στις  13-05-2012 γέννησα τον Αντωνάκη μου ύστερα από 16 ώρες στο δωμάτιο ωδινών όπου μπήκα να γεννήσω με πρόκληση στις 39+3 ημέρες ! Από την στιγμή που γέννησα και λίγες ώρες αργότερα το στήθος άρχιζε μόνο του να τρέχει πολύ, είχα γίνει μούσκεμα. Αλλά οι μαίες της  κλινικής μου είπαν πως επειδή είμαι κουρασμένη θα μου το φέρουν το πρωί το μωρό για θηλασμό. Εγώ επειδή όντως ήμουν χάλια σωματικά και δεν είχα δυνάμεις τις άκουσα. Όσες μέρες έκατσα στην κλινική τον έφερναν μόνο 3 φορές  τη μέρα και έπινε ξένο γάλα γιατί όπως έλεγαν οι μαίες  και ο παιδίατρος της κλινικής που μας ανέλαβε «δεν είχα γάλα»! Ως άπειρη μανούλα το πίστεψα! Την 3η ημέρα που ήταν να ετοιμαστώ  το  πρωί να φύγω στο σπιτάκι αγκαλίτσα με το μωράκι μου , ο παιδίατρος μας ενημερώνει πως το μωρό έχει υψηλό ίκτερο, κόντεψα να πεθάνω από τη στεναχώρια μου. Γύρισα σε ένα άδειο σπίτι, έβλεπα μόνο τις φωτογραφίες του. Οι μαίες μου είπαν πως θα πρέπει να πηγαίνω να βγάζω γάλα κάθε 3ωρο.Εγώ πονούσα φριχτά και τις είπα πως δεν ήταν εφικτό ανά 3 ώρες να πηγαίνω να βγάζω γάλα. Τις ρώτησα αν θα μπορούσα να βγάζω σπίτι γάλα και να το πηγαίνω μαζεμένο στο μωρό .Η απάντηση τους?? «Απαγορεύεται» .Ως άπειρη πάλι δεν ρώτησα «γιατί?» ! Όμως το στήθος άρχιζε να πρήζεται και να πονά και όταν πήγαινα 2 φορές  την ημέρα στην κλινική για να τον δω ρώτησα την μαία «τώρα τι να κάνω?» και μου είπε πως θα πρέπει να πάρω θήλαστρο για να βγάζω το γάλα μου ανά 3 ώρες τουλάχιστον και να το πετάω εφόσον δεν μπορώ να το μαζεύω για να το φέρνω να το ταΐζουν όσο θα νοσηλεύεται στην αίθουσα νεογνών. Μου σύστησαν από την κλινική να αγοράσω από αυτούς το θήλαστρο το ηλεκτρικό της medela το swing. Και έτσι το αγόρασα και σηκωνόμουν ανα 3 ώρες ακόμη και τα μεσάνυχτα και εγώ να πονάω φριχτά , να κλαίω γιατί δεν είναι το μωράκι μου σπίτι , γιατί το μάζευα και στην ουσία το πετούσα. Όμως σκεφτόμουνα πως όταν θα γυρίσει το μωράκι μου σπίτι θα μπορώ να το έχω αγκαλιά και να το θηλάζω αλλιώς θα κοπεί και έτσι το ξυπνητήρι χτυπούσε ανα 3 ώρες και εγώ σηκωνόμουνα και αντλούσα γαλατάκι . Σταδιακά αυξανόταν η ποσότητα που έβγαζα. Πέρασαν λοιπόν κάπως έτσι οι 3 ημέρες όπου νοσηλευόταν για το ίκτερο . Βγήκε με το καλό από την κλινική και θυμάμαι με πόση χαρά πήγα και το πήρα. Ο παιδίατρος που τον είχε αναλάβει από τη γεννησή του με ρώτησε «πόσο γάλα βγάζεις με το θήλαστρο?» γιατί με έβλεπε και εκεί που έβγαζα γάλα όταν πήγαινα και του λέω «20-30 ml με το θήλαστρο» και μου λέει «τι να του κάνει αυτό? Ακόμη δεν έχεις γάλα. Θα πάρεις μου λέει το γάλα frisolac και θα το ταίζεις ανά 3 ώρες. Εσύ να συνεχίζεις να βγάζεις με το θήλαστρο και να του δίνεις. Και να συμπληρώνεις με ξένο.». ‘Ετσι  έπειδη άκουσα τον ειδικό παιδίατρο ακολούθησα τις οδηγίες του. Όμως επειδή κουράστηκα να αντλώ και να αποστειρώνω πλέον κάθε φορά μπουκάλια και εξαρτήματα θήλαστρου είπα να τον θηλάζω και να συμπληρώνω εάν πεινάει με ξένο. Όμως έβλεπα πως όταν τον θήλαζα δεν έπινε ξένο παρά ελάχιστο. Δηλαδή 20 ml. Eγώ  χαιρόμουν γιατί πίστευα πως χορταίνει.  Μας είχε πει σε 2 ημέρες να ξαναπάμε να τον εξετάσει και για ίκτερο και επίσης εμείς είχαμε παρατηρήσει τρελλό κλάμα από το νεογνό μας.Ανεξήγητο. Αφού το ταίζαμε όποτε πεινούσε, το φροντίζαμε γενικά σε ότι χρειάζεται. Έτσι λοιπόν το ζυγίζει και είχε χάσει 200γρ. Θυμάμαι με ρωτάει «πόσο τρώει?» Τον είπα ότι το θηλάζω και δίνω ελάχιστο ξένο γιατί δεν τρώει άλλο έπειτα από το θηλασμό. Και η απάντηση του ΔΗΘΕΝ ειδικού????? «αφού το έχεις στη πείνα το μωρό τι θέλεις να κάνει??? Κουράζεται στο στήθος για να πιεί ,δεν βρίσκει τίποτα, αποκοιμιέται και έπειτα δεν θέλει ξένο» . Αυτό όλο με έκανε κομμάτια, σχεδόν κρατήθηκα να μην κλάψω. Τόσο σκληρά λόγια και εγώ είπα πλέον να ακολουθήσω τη συμβουλή του. Ίδια με αυτή που μου έδωσε στην αρχή. Δεν το ΘΗΛΑΖΑ ΚΑΘΟΛΟΥ. Νόμιζα πως του κάνω κακό με το θηλασμό. Πως δεν τρώει γιατί κουράζεται στο στήθος. Πλέον του έδινα μόνο με το θήλαστρο όσο έβγαζα, κατάφερνα να βγάζω μόνο 20-30 άντε 50ml και το μωρό αύξανε τα ml Του ξένου γάλακτος. Όμως το κλάμα συνεχιζόταν, όποτε το αλλάζαμε ειδικά τρελλενόταν στο κλάμα. Έκανε σαν τρελλό. Τον παίρναμε τηλέφωνο και μας έδωσε τυφλά μέχρι και σταγόνες για κολικούς. Μας είπε περιμένετε να πάει τουλάχιστον 20 Ημερών και φέρτε το να το εξετάσω. Δεν ξέραμε τι είχε. Δεν κοιμόμασταν λεπτό. Έτσι λοιπόν όταν έφτασε 21 ημερών το απόγευμα τον πήγαμε να το εξετάσει. Το ζυγίζει και είχε πάρει ελάχιστα .Το εξετάζει ολόκληρο και βλέπει ένα πρησμένο γονοτάκι. Αρκετά πρησμένο. Το είχαμε δει πριν 2 ημέρες. Αλλά επειδή βιαζόμασταν να το αλλάξουμε γιατί τρελλενόταν στο κλάμα δεν το είχαμε συγκρίνει με το άλλο ποδαράκι λεπτομερώς. Μας είπε θα πάτε στο ιπποκράτειο. Του ρωτάμε «τι έχει?» , δεν απαντούσε, «θα πρέπει να γίνουν εξετάσεις». Έτσι λοιπόν 21 ημερών βρεφάκι για άλλη μία φορά το αποχωρίζομε και το αφήνω στο ιπποκράτειο με ορούς και τριπλές αντιβιώσεις , και ένα πόδι που πρηζόταν . Ρώτησα τις νοσοκόμες τι να κάνω με το θηλασμό και μου είπαν να βγάζεις γαλατάκι και να φέρνεις μπιμπερό. Για άλλη μία φορά γύρισα ΜΟΝΗ στο σπίτι και δεν ήξερα τι είχε το μωρό μου. Για άλλη μία φορά το θήλαστρο έγινε το δεξί μου χέρι ανα 3 ώρες το ξυπνητήρι να χτυπά και εγώ να αποστειρώνω μπουκάλια και θήλαστρα για να μαζέψω το γάλα μου και το πρωί να το πάω στο μωρό μου. Επιτρεπόταν μόνο μία επίσκεψη την ημέρα στις 10 η ώρα το πρωί. Κατάφερνα να μαζεύω όλη την ημέρα 300-350 ml γάλα και πήγαινα 2 μπουκαλάκια να το ταίζουν. Φυσικά όμως έπινε και ξένο. Δεν του έφτανε. 5 ημέρες περάσαν εκεί ώσπου έσκασε η βόμβα πάνω από το κεφάλι μας.

Τι έχει το μωρό ??? ΣΤΑΦΥΛΟΚΚΟΚΟ!! Πως κόλλησε???? Πολλές οι απαντήσεις. Δεν θέλω να αναλύσω τα ιατρικά. Το μωρό έπρεπε ΞΑΦΝΙΚΑ και εσπευσμένα να μεταφερθεί στο Γεννηματά για χειρουργείο στο γονατάκι του. Και λοιπόν  27 ημερών μωρό έκανε τη πρώτη του εγχείριση. ΤΙ ΕΙΧΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΕΛΙΚΑ??? ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΒΑΡΙΑ ΣΗΨΑΙΜΙΑ. Ο γιατρός με προειδοποίησε πως είναι ένα δύσκολο χειρουργείο και έπρεπε να υπογράψουμε χαρτιά πως δεν φέρει καμία ευθύνη η αναισθησιολόγος για την έκβαση του χειρουργείου. Η ερωτησή μου: «τι σημαίνει αυτό? Θα πεθάνει?» Η απαντησή της «Δεν ξέρουμε .Είναι 50-50.» . Εγώ να μην πιστεύω στα αυτιά μου και να φωνάζω με λυγμούς «μα τώρα το γέννησα.» Έπρεπε όμως να υπογράψω. Μηχανικά και ούτε καν θυμάμαι πως υπέγραψα!!! 1,5 ώρα που μου φάνηκε αιώνας το βρεφάκι μου έδινε μάχη με το θάνατο. Εγώ να έχω την εικόνα της Παναγίας στο χέρι μου και να προσεύχομαι. Ένα αναπάντητο «ΓΙΑΤΙ?» έχω και είχα μέσα στο μυαλό μου. Ευτυχώς ο Θεός μας βοήθησε και όλα πήγαν καλά. Ο γιατρός μας ενημέρωσε πως πλέον σπίτι μας θα γίνει το νοσοκομείο. Θα κοιμόμασταν εκεί και θα το φροντίζαμε το μωρό μας. Μου είπε να το θηλάσω αμέσως μόλις το πάνε στο δωμάτιο. Θυμάμαι να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο και να ακούω ένα αδύναμο κλαματάκι και τόσο σπαραχτικό σα να φώναζε «μανούλα τι έγινε??που είσαι??» . Ήθελα τόσο πολύ να το πάρω αγκαλιά και να το θηλάσω όμως δεν γινόταν. Είχε γύψο στο ποδαράκι του και ορό στο χεράκι του και καθετήρα για να μετράν τα ούρα του. Η νοσοκόμα μου είπε «Σκύψε από πάνω του και θήλαστον». ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΜΕΣΩΣ. Θυμάμαι έσκυψα από πάνω του  ενώ ήταν ξαπλωμένο στο τόσο μεγάλο κρεβάτι του νοσοκομείου για αυτόν.ΈΠΙΑΣΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ! Έτρωγε με μανία, σαν να ήθελε να ρουφήξει αγάπη. ‘Ετσι τον θήλαζα για 1 ολόκληρη εβδομάδα εώς ότου βγήκε  και ο καθετήρας. Και έπειτα τον έπαιρνα και αγκαλίτσα για να τον θηλάσω. Βέβαια συνεχίζονταν το ξένο γάλα  γιατί έφευγα για 2-3 ώρες για 1 μπάνιο και έπρεπε να το ταίζουν οι γιαγιάδες. Σαραντίσαμε στα νοσοκομεία. 21 ημερες και νύχτες τις περάσαμε σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου. Ο μήνας Ιούνιος που για άλλους ήταν μήνας διακοπών για εμάς ήταν μήνας μαρτυρίων. Έπειτα αφού σαραντίσαμε στα νοσοκομεία βγήκαμε. Και αμέσως μόλις πήγαμε σπίτι πέταξα το θήλαστρο και τον θήλαζα συνέχεια. Βέβαια δεν χόρταινε και έψαξα βοήθεια στο facebook και στις ομάδες θηλασμού και πήγα και σε σύμβουλο θηλασμού και έτσι κατάφερνα σταδιακά να μειώνω την ποσότητα του ξένου γάλακτος και να το γυρίσω σε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΘΗΛΑΣΜΟ όταν το μωράκι μου ήταν 2 μηνών. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΗΣΑ ΤΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ? ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!

ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ. ΔΩΣΤΕ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΣΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ!

ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 12,5 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΑΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΜΑΣΤΕ!ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΤΕ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ.

ΦΙΛΙΚΑ ,

ΜΑΜΑ ΜΑΡΙΝΑ.

– Λέγεται Στυλιανός Γεωργιάδης και είναι 40 ετών κάτοικος Πετραλώνων
– Ο «Δράκος των σχολείων» προσποιούνταν τον αστυνομικό και παρέσυρε τα κοριτσάκιααπό 10 έως 13 ετών!
– Η αστυνομία τον αναζητούσε από το 2008 
– Είχε αφεθεί 2 φορές ελεύθερος με περιοριστικούς όρους! – Ελεγε ότι είχε πέσει θύμα πλεκτάνης!
– Είναι παντρεμένος και πατέρας ενος 18χρονου αγοριού
– Η συγκεκριμένη δημοσιοποίηση, σύμφωνα με τη σχετική Εισαγγελική Διάταξη, αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων

Πέντε ημέρες μετά την σύλληψή του οι εισαγγελικές αρχές αποφάσισαν να δώσουν στην δημοσιότητα τα στοιχεία και φωτογραφίες του 40χρονου ο οποίος κατηγορείται για αποπλάνηση και ασελγείς πράξεις σε βάρος μικρών κοριτσιών. 

Ο 40χρονος Έλληνας, συνελήφθη στις 25-05-2013, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.

Πρόκειται για τον Στυλιανό Γεωργιάδη του Βασιλείου και της Δωροθέας, που γεννήθηκε το 1973 στη Νέα Ιωνία Αττικής και κατοικεί στα Πετράλωνα. 

Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου της ΕΛΑΣ, η συγκεκριμένη δημοσιοποίηση, χρονικής διάρκειας έξι μηνών, σύμφωνα με τη σχετική Εισαγγελική Διάταξη, αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων. 

Στο πλαίσιο αυτό, παρακαλούνται οι πολίτες να επικοινωνούν με τον τηλεφωνικό αριθμό 210-6476370 της Υποδιεύθυνσης Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής για την παροχή οποιασδήποτε σχετικής πληροφορίας. Σημειώνεται ότι διασφαλίζεται η ανωνυμία και το απόρρητο της επικοινωνίας.