Ολα οφείλονται στην Αννα Τζάρβις. Μία γυναίκα που βοήθησε στη δημιουργία μία ημέρας αποκλειστικά αφιερωμένης στις γυναίκες – μαμάδες, όλου του κόσμου και που τελικά η ίδια είχε τέτοια αποστροφή για τη γιορτή που δημιούργησε, κάνοντας σκοπό της ζωής της να μπορέσει να την καταργήσει. Η διόγκωση που πήρε η συγκεκριμένη γιορτή καθώς και η ακατάσχετη εμπορευματοποίηση έφτασαν την Αννα Τζάρβις να γίνει η μεγαλύτερη πολέμιος της γιορτής που η ίδια καθιέρωσε.

Ολα ξεκίνησαν από τη μητέρα της, Αν Μαρία Ριβς Τζάρβις, που είχε ιδρύσει σε πέντε πόλεις των ΗΠΑ ομάδες, οι οποίες αποτελούνταν αποκλειστικά από μητέρες, με σκοπό τη βελτίωση των υγειονομικών συνθηκών. Οι ομάδες αυτές παρείχαν ιατρικές υπηρεσίες σε τραυματισμένους στρατιώτες, ρουχισμό και τρόφιμα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου των ΗΠΑ.

Η Τζάρβις είχε χάσει τη μητέρα της το 1905 και καθώς δεν είχε η ίδια παντρευτεί ή αποκτήσει παιδιά ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη μνήμη της. Ετσι στις 12 Μαΐου του 1907, δύο χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας της, διοργάνωσε μία τελετή εις μνήμην της ενώ αργότερα διεξήγαγε μία εκστρατεία για να καθιερωθεί η μέρα της μητέρας σαν αναγνωρισμένη γιορτή.

Η εκστρατεία που έκανε το 1907 για την καθιέρωση της γιορτής είχε μεγάλη απήχηση και στις 10 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, εκατοντάδες οικογένειες συγκεντρώθηκαν στο Γκράφτον, τη γενέτειρα της Τζάνις σε μία εκκλησία που αργότερα μετονομάστηκε «Διεθνής Ναός της Μητέρας» καθώς και σε άλλες πόλεις για να υποστηρίξουν την κίνηση της.

Τελικά η ιδέα της Τζάρβις έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και το 1914 καθιερώθηκε επίσημα ως γιορτή της Μητέρας η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα η γιορτή ήταν επίσημη αργία, ενώ ακόμα και οι ευγενείς έδιναν στους υπηρέτες τους άδεια προκειμένου να περάσουν την μέρα με τις μητέρες τους.

Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η γιορτή, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, εξαιρετικά εμπορική. Η Αννα Τζάρβις, έχοντας απογοητευτεί από την εμπορική έκταση του εορτασμού, πιστεύοντας ότι η γιορτή έχει χάσει το πραγματικό της νόημα, ξεκινάει μία αντίστροφη εκστρατεία. Αυτή τη φορά προσπαθεί να πείσει τους πολίτες να μην αγοράζουν λουλούδια, σοκολάτες, ειδικές θεματικές κάρτες και άλλα δώρα για τις μητέρες του τη συγκεκριμένη ημέρα.

Η ίδια με δηλώσεις της στον τύπο της εποχής έλεγε πως: «το να στέλνεις τυπωμένες κάρτες στη γιορτή της μητέρας δείχνει ότι είσαι πολύ τεμπέλης για να γράψεις ένα γράμμα στη γυναίκα που έκανε για σένα περισσότερα απ’ όσα οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος στον κόσμο» όσο για τα γλυκά και τα σοκολατάκια τα θεωρούσε τελείως υποκριτικά, αφού τα περισσότερα εν τέλει τα έτρωγε ο ίδιος ο αποστολέας.

Το μένος της για τους εμπόρους έφτασε σε τέτοιο σημείο που την έκανε να χαρακτηρίσει τους λουλουδοπώλες ή αυτούς που έφτιαχναν εορταστικές κάρτες ως τσαρλατάνους, λωποδύτες, ληστές και πειρατές οι οποίοι με την απληστία τους υπονόμευαν μία από λαμπρότερες και αγνότερες γιορτές.

Ταυτόχρονα, απείλησε να μηνύσει τη βιομηχανία των λουλουδιών ώστε να μην χρησιμοποιούν τη φράση «ημέρα της μητέρας» για να πωλούν τα λουλούδια τους. Σε μία ένδειξη καλής θέλησης, μια ένωση ανθοπωλών της πρόσφερε ποσοστό από τα κέρδη της συγκεκριμένης ημέρας, αλλά αυτό είχε τα αντίθετα αποτελέσματα. Η Τζάρβις όχι μόνο αρνήθηκε αλλά εξοργίστηκε ακόμα περισσότερο.

Σε μία από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις της, η Τζάρβις μάζευε υπογραφές από σπίτι σε σπίτι για να καταφέρει να ακυρώσει την Ημέρα της Μητέρας και πέρασε τις τις τελευταίες ημέρες της σε ένα σανατόριο πνιγμένη από τα χρέη. Πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1948, χωρίς να μάθει ποτέ πως ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων για την παραμονή της στο σανατόριο εξοφλήθηκε από μία ομάδα ανθοπωλών.

Πηγή: MothersBlog.gr

  Ρε μάνα, σ’ αγαπάω…

…γιατί έχω καιρό να στο πω.

…γιατί με άφηνες να πέφτω για να μάθω.

…γιατί μου έμαθες να έχω humor, να γελάω και να αγαπάω.

…γιατί αν πάθεις κάτι, θα πεθάνω.

…γιατί αν πάθω κάτι, θα πεθάνεις.

…γιατί αν δεν ήσουν εσύ, δε θα μου και εγώ.

…γιατί τί θα ήμουν εγώ, αν δεν ήσουν εσύ;

…γιατί για μένα, πάντα, θα είσαι 44 χρονών.

…γιατί πάντα άφηνες επίτηδες παραπάνω ωμή ζύμη του κέικ στο μπολ. Ήξερες ότι μου άρεζε.

…γιατί ήσουν δίπλα μου σε κάθε αρρώστια.

  …γιατί μου γιάτρευες, κάθε μου αρρώστια.

…γιατί, όσο και να σιχαίνεσαι τον εμετό, τον δικό μου τον σκούπιζες πάντα, χωρίς παράπονα.

…γιατί δεν κάνεις ποτέ, παράπονα.

…γιατί με αγαπάς χωρίς να ζητάς να το κάνω και εγώ.

…γιατί χθες στο τηλέφωνο μου είπες: «Πήρα να σου πω ότι μου έλειψες».

  …γιατί όταν έδινα το πρώτο μάθημα στις πανελλήνιες εξετάσεις, ξενύχτησες μαζί μου, τρώγοντας παρέα γεμιστά από το ταψί.

  …γιατί καμιά άλλη δεν κάνει πιο νόστιμα γεμιστά από εσένα.

…γιατί όταν απέτυχα στις εξετάσεις, αντί να με μαλώσεις που δώσαμε τσάμπα λεφτά στα φροντιστήρια, έλεγες ότι θα βρούμε λύση, να μη στεναχωριέμαι.

…γιατί όταν με χώρισαν είπες: «Χέστην αγόρι μου, τσούλα ήταν».

…γιατί έχεις να πάρεις τέσσερα χρόνια βρακί αλλά σε μένα αγόρασες ολοκαίνουργιο μπουφάν.

…γιατί στα πρώτα μου λεφτά θα σου φτιάξω ολοκαίνουργια κουζίνα, έτσι όπως την φαντάζεσαι…νησάκι!

  …γιατί ήξερες πάντα πολλά αλλά ποτέ δε μίλησες παραπάνω από όσο έπρεπε.

  …γιατί όσο μεγαλώνω, νομίζω ότι σου μοιάζω.

…γιατί όπως και η κουκουβάγια, έτσι και εσύ, λες ότι έχεις τα πιο όμορφα παιδιά στον κόσμο.

…γιατί είσαι η πιο όμορφη μαμά στον κόσμο.

…γιατί έμαθες τώρα στα γεράματα να κάνεις μόνη σου κλήση από το Skype για να τα λέμε.

…γιατί τις προάλλες με ρώτησες τι είναι αυτό το Τουίτερ και αν μπορείς να κάνεις και εσύ για να με βλέπεις.

…γιατί πάντα λες «Πέρνα εσύ καλά παιδί μου και εμένα μου φτάνει. Αυτό με κάνει ευτυχισμένη».

…γιατί λες ότι «Ο Ελληνικός στρατός δεν είναι έτοιμος να υποδεχτεί ακόμα το παιδί μου. Νωρίς είναι ακόμα..»

…γιατί μαζί σου γελάω κάθε μέρα.

  … «γιατί κάθε μέρα θα λες Καλημέρα σε όποιον άγνωστο βλέπεις» μου έλεγες από μικρό.

…γιατί μου έμαθες να αγαπώ τον αδερφό μου.

…γιατί τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές τρέμει το χέρι μου.

…γιατί νομίζω ότι κλαίω.

…γιατί κλαίω!

Πηγή: mikroimegaloi