Ειμαι μαμα…

Οταν επιασα για πρωτη φορα στα χερια μου το παιδι μου ηταν για 1 δευτερολεπτο…
Μετα εμεινα μονη σε ενα δωματιο ολη νυχτα μεχρι το επομενο πρωι…
Η ναρκωση με ειχε πιασει για τα καλα και ημουν μονη, ξαπρυγνη με το μυαλο να δουλευει 500 στροφες…
Το ΠΡΩΤΟ που συνειδητοποιησα και καταλαβα αφου σκεφτομουν μονο το παιδι που μολις ειχα φερει στον κοσμο , αν ειναι ολα καλα και μην παθει κατι ξαφνικο ανα 2 δευτερολεπτα ηταν πως …..
Να ετσι νιωθουν οι μανουλες…

Μαλακωσε η καρδια μου με μιας …

Σκεφτηκα τις μανουλες γνωστες μου και ηταν σαν να τις καταλαβαινα…

Ποτε ξανα δεν θα «κριτικαρα» τι κανουν γιατι ειναι υπερβολικες γιατι γιατι….

Με αυτην την αισθηση πορευομαι… και λυπαμαι πολυ που αυτη η αισθηση δεν εχει κατακλυσει ολες τις μανουλες του κοσμου μας… Γιατι εμεις οφειλουμε στα παιδια μας να ειμαστε ολες μαζι μια γροθια…

Ολες μαζι ενωμενες να φροντιζουμε να λαμπουν τα χαμογελα απο ακρη σε ακρη …
Γιατι εαν μανα σημαινει κατι αδιαπραγματευτα αληθινο αυτο ειναι αγαπη…
Χρονια μας πολλα
SuperMoms Rock!