Δεν ξερω ρε παιδακι μου τι συμβαινει με τους αντρες…

Χασμα γονέων …

Ετσι το εχω ονομασει…

Η σχεση μας με τον Αντωνη  ξεκινησε πολυ συνειδητοποιημενα.

Ξεραμε και οι δυο τι θελαμε, αγαπιομασταν ειμασταν ειλικρινης και εκει παντα ο ενας για τον αλλο.

Μπορω να πω οτι λειτουργησε θεραπευτικα για μενα η γνωριμια & η σχεση μας.

Δεν ξερω αν σας εχει συμβει αυτο αλλα ηταν σαν να εισακουστηκαν οι προσευχες μου.

Περιμενα τον πριγκηπα του παραμυθιου με ανυπομονησια απο παιδακι.

Απογοητευομουν καθε φορα που δεν ερχοταν ,αλλα η αναγκη μου να ζησω & να βρω τον ανθρωπο που θα με καταλαβαινει ,που θα με αγαπαει χωρις να χρειαζεται να του κρυβω κομματια της ζωης η της ψυχης μου ηταν μη διαπραγματευσιμη.

Και καποια στιγμη τον βρηκα.

Βρηκα τον ανθρωπο που θα ηθελα να γεννησω τα παιδια του.

Βρηκα αυτον που ενιωθα και εβλεπα πως με αγαπαει.

Ηθελα να μαθω  πως ειναι να σε αγαπουν να σε νοιαζονται να σε σκεφτονται.

Αυτα ηταν τα πραγματα που εψαχνα να βρω ολη μου την ζωη.

Φοβομουν…

Φοβομουν τοσο πολυ μην πληγωθω μην πονεσω αν αφεθω αλλα οχι με τον Αντωνη.

Μετα τα παιδια κατι αλλαξε.

Λιγο η προσαρμογη λιγο τα προβληματα οι υποχρεωσεις αλλα και τα αγχη της μαμας μας απομακραινουν.

Φοβασαι μηπως δεν τα κανει ολα σωστα μηπως δεν βαλει το σωστο σωσιβιο μηπως ξεχαστει μηπως μηπως …

Χιλιαδες μηπως σε μετατρεπουν σε βλακωδη δασκαλα και εκεινος νιωθει πως πνιγεται.

Δεν μιλαει αλλα μπαινω στην θεση του.

Ειναι σαν να τον ακουω την ωρα που πιθανως με ¨κραζει» απο μεσα του…

-Αρχισαμε παλι…

Νιωθω σαν να υπαρχει ενα αδιαπεραστο κενο μεταξυ μας.

Νιωθω μερικες  φορες πως ολα εχουν χαθει.

Απογοητευομαι ….

Μετα σκεφτομαι πως ειμαι πολυ απαιτητικη, σκεφτομαι τι ζει καθημερινα σαν Full Time dad και πως μολις ξεκινησει δουλεια και ανεβει η ψυχολογια του ολα θα αλλαξουν.

Υπαρχουν φορες που πιστευω πως με εκδικειτε για τον καιρο που η  καταθλιψη ειχε μπει για τα καλα στην ζωη μου.

Υπαρχουν στιγμες που μας φανταζομαι γεροντακια μαζι και λιωνω.

Ξερω πως θα με πειραζει θα με κανει να γελαω θα μου φερνει πρωινο στο κρεββατι και θα με τραβαει να σηκωθω.

Πραγματικα ταιριαζουμε πολυ και το ξερω.

Συμπληρωνουμε ο ενας τον αλλον…

Μας εχουν «πνιξει» τα προβληματα και ειναι κατι που το βλεπω ξεκαθαρα.

Χαθηκαμε…

Καθε καυγαδακι νιωθω πως μας απομακρυνει ολο και περισσοτερο.

Ξερω πως σε αυτην την κατασταση ειναι και πολλες αλλες φιλες μου γνωστες και αγνωστες ακομα.

Χτες ενα σχολιο μου για το ποσο σημαντικο ειναι το «σωστο» σωσιβιο στην θαλασσα τον εβγαλε απο τα ρουχα του.

Καυγαδες για το τιποτα πεταμενες στιγμες χρονος και λεπτα στα σκουπιδια…

Εκει με επιασε ο εγωισμος και αρχισα να σκεφτομαι οτι ειμαι δυστηχισμενη.

Χα φουντο στα πατωματα…

Η του υψους η του βαθους…

Του κρατησα μουτρα αρνηθηκα να βγουμε μαζι εξω και κοιμηθηκα χωρις να ανταλαξω λεξη.

Τι και αν ειχε φροντισει να κρατησει η μαμα του τα παιδια για να βγουμε εξω μετα απο πολυ καιρο?

Ανενδοτη η ΜΟΥΛΑΡΑ.

Εχω ενα κακο among others ειμαι σιγουρη πως δεν ειναι το μονο αλλα αυτου ειναι τωρα η στιγμη να το αποκαλυψω…

Αν ξενερωσω αν χαλαστω αν τσατιστω μετα θελω τον χρονο μου.

Δυστηχως δεν υπαρχει αυτο το μαγικο κουμπακι να με επαναφερει στην στιγμη να τα ξεχασω ολα και να λειτουργω σαν να μην συμβαινει τιποτα…

Σημερα ξεκινησε δουλεια ο Αντωνης…
Πληρωθηκε  κατι ελαχιστο και περασε απο το μαγαζι…

Δεν ειχαμε μιλησει ολη μερα…

Μου  λεει πηρα 20 ευρω αλλα τα εφαγα αφραγκος εμεινα…
Δεν σχολιασα γιατι οπως ειπα Τουρκος Μουλαρα ανενδοτη.
Μετα απο 15 λεπτα που εφυγε ηρθε ενας τυπος με μια ανθοδεσμη με κρινους…
Εγραφε σε αγαπω χωρις λογια…. (με η αλλα αυτο δεν εχει σημασια)….

Σημασια εχει πως σκεφτηκε εμενα και ολη την στεναχωρια που μου προξενησε.

Το να σκεφτεσαι την γυναικα σου με τα πρωτα χρηματα μετα απο καιρο που πιανεις στα χερια σου …

Ναι ειναι αιτια αφεσης αμαρτιων.

Αυτο ομως δεν σημαινει πως μια ανθοδεσμη θα λυνει ολα τα προβληματα ως δια μαγειας….

Για αυτα για την αγαπη οφειλεις να θυσιασεις και να προσφερεις πραγματα που ξεπερνουν την υλη και τις χειρονομιες ειρηνης.

Η σχεση ο γαμος απαιτει δουλεια.

Μην με ξεχνας ειμαι γυναικα σου και να θα ειμαι διπλα σου οτι και αν συμβει αλλα χρειαζομαι και γω αγαπη.

Μην λυπασαι τον χρονο που θα μου αφιερωσεις εστω για μια δεκαλεπτη κουβεντα.

Ναι θελω να ακουσω πως περνας τον χρονο μακρια μου και να μου πεις και λεπτομερειες να γελασουμε παρεα …

Αυτα ειναι που μας φερνουν πιο κοντα αυτα ειναι που γεφυρωνουν τον χρονο που περναμε μακρια.

Χαιδεψε μου τα μαλλια οπως  πριν τα παιδια, το οτι εγινα μαμα δεν σημαινει πως δεν θελω να ειαι αλλο το κοριτσακι σου.

Οχι δεν σου κανω κυρηγμα καθε μερα απλα μοιραζομαι τους φοβους και το αγχος μου μαζι σου.

Αγκαλιασε με σφιχτα πες μου πως με αγαπας , και οχι δεν θα  χορτασω ποτε να το ακουω.

Φιλησε με οταν δεν το περιμενω…. Αυτες οι εκπληξεις δινουν ζωη σε μια σχεση.

Κρατα με σφιχτα οταν φοβαμαι …μπορει εσυ να το θεωρεις χαζο αλλα σε εχω αναγκη.

Και ναι καταλαβαινω πως μπορεις να με αγαπας απλα και χωρις λογια…

Αλλα η σιωπη στην σχεση μας δεν μου αρεσει…

Δεν περιμενω να μου γραφεις ποιηματα και να μου απαγγελεις κατω απο τα αστρα  σε αγαπησα για εσενα.

Θυμαμαι ομως τις φωτιες και τα πικ νικ στην παραλια και μαραζωνω.

Δεν θελω πολλα δεν θελω τιποτα wow.

Θελω να ζω και να μην χανω τις στιγμες και τα λεπτα σε βουβες παραστασεις.

Σε αγαπω για παντα και μετα το Παντα…

Σοφια