Αγαθος γιγαντας… Αυτό είναι το παρατσουκλι του ανθρωπου της ζωης μου και μπαμπα της κορουλας μου.

Ενας γιγαντας με τοσο καλη ψυχουλα.

Ποτε λογια..Μονο πραξεις.

Αυτό είναι το μοτο του για τη ζωη και τους ανθρωπους που αγαπαει. Τον γνωρισα σε μια πολύ δυσκολη φαση της ζωης μου πριν 5 χρονια. Ετσι ξαφνικα!

Μεσα σε ένα μηνα μου ειχε λυσει τα προβληματα που με βασανιζαν και στεκοταν διπλα μου σαν ενας πραγματικος βραχος..

Εκεινο τον μηνα αισθανθηκα πως βρηκα τον ανθρωπο μου.

Εκεινος ,επειδη ηταν και λιγο αυτό που λενε ‘’λενε για μενα οι ομορφες που ζησαμε μαζι,πως ειμαι ένα αδιορθωτο ρεμαλι τελειωμενο ‘’ –γυναικας με λιγα λογια χιχι, σιγουρευτηκε για τον εαυτο του ότι ειμαι η γυναικα της ζωης του κανα 2 μηνες αργοτερα!

         Τα πρωτα δυο χρονια κυλησαν με πολλη συζητηση,βολτες,τρελες…

Εχοντας στο πλευρο μας την φοβερη παρεουλα μας (τα υπεροχα αδερφια του-και μου- και τους φιλους). Καπου εκει σε ένα βραδυ γλεντιου στα μπουζουκια, ανεβηκε και ειπε ένα μυστικο στον Γιαννη Πλουταρχο, εκεινος του εδωσε το λογο και ο γιγαντας μου ζητησε να τον παντρευτω… Το ΄΄ΝΑΙ’’ μου ακουστηκε σε οοοολο το μαγαζι!

Καπου εκει συζησαμε και επισημα, γιατι ουσιαστικα συζουσαμε από την πρωτη μερα. Φτιαξαμε ένα σπιτακι, παρεουλα αυτοκολητακια όπως παντα! Καμμια φορα αναρωτιεμαι ποτε τον ερωτευτηκα ποτε τον εκανα καλυτερο μου φιλο, αν είναι σωστο αυτό…

Όμως η επιτυχια της σχεσης μας ηταν στην πολλη συζητηση, στη φιλικη σχεση που την ειχαμε ξεχωρισει από την ερωτικη. Είναι ο ανθρωπος μου με ολες τις εννοιες που θα μπορουσε να εχει… Καποιοι μας λενε ‘’μοντερνο ζευγαρι’’, εγω απλα το λεω ‘’συνειδητοποιημενες συζητησεις’’ και ‘’συμπνοια αποψεων’’.

Εχοντας παει για μια εξορμηση στην Αραχωβα, εκει χουχουλιαζοντας στο σπιτι, συνειδητοποιησε πως ειχα καθυστερηση .. Δεν μου ειπε τιποτα –γιατι ειμαι και αγχωτικος τυπος- και περιμενε να γυρισουμε στην Αθηνα.

Εκει εκανα το τεστ και πααααλι οι φωνες χαρας μου ακουστηκαν σε ολο το λεκανοπεδιο!

Ημουν εγκυος, ειχα ένα μικρο μικρο σπορακι από τον γιγαντα μου. Σκεφτομουν και ελεγα ‘’ουαουυυ’’ !

Παντρευτηκαμε εχοντας κοντα τις οικογενειες μας στο Δημαρχειο της Πεντελης ,σε μια πολύ συγκινητικη και ομορφη ατμοσφαιρα.. Ακομα θυμαμαι το αγχος του!

Μετα από μερικους μηνες, τον Σεπτεμβριο του 2010 στις 7:50 το πρωι γεννηθηκε η Ελενη μου, το κοριτσακι μας! Εκει αγαπησα 2 φορες τον Χρηστο… Τρυφερος, περιποιητικος, προθυμος να μαθει ,να ξενυχτισει, να ακουσει προσεκτικα τις οδηγιες της παιδιατρου, να την φιλαει την ωρα των εμβολιων…

Και η μικρη μου σταλιτσα λατρευε να απλωνεται πανω στον Αγαθο Γιγαντα της..

Λιγο πριν γινει ενός ετους η μικρη μας, ο γιγαντας μου χλωμιαζε,κουραζοταν ευκολα..

Καταληξαμε στο νοσοκομειο με 18 αιματοκριτη.. Αγωνια, εξετασεις, το πορισμα κακο.. Οικογενης πολυποδιαση ,με ένα σπανιο συνδρομο..

Με λιγα λογια σε ολο το μηκος του εντερου εχει πανω από 100 πολυποδες…Καποιοι από αυτους μεγαλωνουν. Και ετσι εγινε.. Βρεθηκαν αρκετοι μεγαλοι. Καποιοι μας μιλησαν ακομα και για μεταμοσχευση.. Δυσκολες εβδομαδες μεσα σε διαφορετικους γιατρους, ολοι εκπληκτοι από τη σπανιοτητα του συνδρομου αυτου

. Αυτή η σπανιοτητα βεβαια κερδισε την προσοχη των καλυτερων γιατρων, οπου μας βοηθησαν να παμε στην Αγγλια.

Λιγο πιο εξω από το Λονδινο, στη κλινικη που βρεθηκαμε, ειδα ότι το παρατσουκλι του δε βγηκε τυχαια!

Ο γιγαντας μου ηταν παντα χαμογελαστος, δεν εδειξε να ποναει ουτε μια στιγμη, δεν γκρινιαξε δεκα μερες στην εντατικη, παντα με το χαμογελο.

Εγω εκει…κοντα του.. Αλλωστε πως θα μπορουσα…. Σκεφτομουν και το μωρακι μου.

Αλλα ηξερα ότι στα χερια της μαμας μου, ηταν στα καλυτερα χερια.

Ένα μηνα στην Αγγλια δοκιμαστηκαν οι αντοχες μου, όμως δεν ενοιωσα στιγμη κουρασμενη.

Μου ελειπε όμως πολύ η Ελενη μου. Εκει οι αντοχες μου επαιζαν με τα νευρα μου.

Όμως μου εδινε δυναμη ο γιγαντας, όπως του εδινα και εγω. Τα δυο αυτοκολητακια το περασαν και αυτό ζωντας συγκινητικες στιγμες..

Ο Χρηστος εγινε καλα, παντα θα παρακολουθειται, αλλα είναι καλα. Τωρα η Ελενη μας είναι σχεδον 3 ετων και μαζι με τον γιγαντα κανουν την πιο καλη παρεα! Ερωτευμενος με την κορη του και εκεινος μαζι της!

Ο αγαθος μου γιγαντας παντα διπλα μου ,να προσπαθει να μου λυνει όλα τα προβληματα της καθημερινοτητας ,και τα απλα και τα πιο συνθετα..

Οσο μου δινει ο Θεος αναπνοη ,παρακαλω να τον εχει παντα καλα, να μαχεται και να με μαθαινει με τον μοναδικο του τροπο τη ζωη.

Μπορει το παρατσουκλι του να του το εβγαλαν για την σωματικη του διαπλαση,…τελικα εκαναν λαθος.. Ο αγαθος γιγαντας κρυβεται μεσα του.. Σε αγαπω για παντα..

Διοχαντη

• 

  Aντε νομίζω πως ήρθε η ώρα και εγώ να γράψω την δικη μου ιστορία … το πρόβλημα μου είναι από που να αρχίσω και που να τελειώσω … που κάθε
  φορα που διαβάζω μια δικη σας ιστορία βλέπω και κάτι δικό μου μέσα …

  Ζητώ συγνώμη για τα ορθογραφικά προκαταβολικά .

  Πριν τρία χρονια λοιπόν γνώρισα τον άνδρα μου , έναν φανταστικό και άγιο ανθρωπο , που τον λατρεύω και τον ευχαριστώ πολύ για την υπομονή του,
  μένω μαζί του από την πρώτη μέρα στο σπίτι του και μετά από ένα χρόνο ήρθε ένα θετικό test εγκυμοσύνης.
  Ξεκινάμε λοιπόν να το ανακοινώνουμε και εκεί ξεκινάει η αρχή της τρέλας , σχετικά αθώα βλαμμένα παιδάκια εμείς , λίγο η πεθερά μου που ήθελε να
  κάνει το κομμάτι τις … λίγο εγώ το βλήμα που δεν μίλαγα με λίγο τσαμπουκά παραπάνω για να μην φανώ αγενής, λίγο ο άνδρας μου για να μην πάει
  κόντρα στην μάνα του και μου δώσει εμενα περισσότερο αέρα (καλα εκανε)… όπως νομίζει ο κάθε ένας
  Χαλαρό γάμο με λίγο κόσμο έλεγα εγώ και μετά σε ένα παραλιακό μαγαζί για ποτακια και μπουφέ … 150 άτομα τελικά ο γάμος μας και τραπέζι σε αθλια
  ταβέρνα δεξιώσεων καταλήξαμε επειδή το ήθελε η πεθερά μου .
  Σαμπανιζε νυφικό εγώ , με καταλευκα ρούχα η πεθερά μου , πάνω στα τραπέζια να χορεύει … δυο τραπέζια το σόι μου και οι φίλοι μου … 15 τραπέζια με αγνωστους τα δικά τους

  Θα τα πληρώνανε όλα αυτοί μας είχαν πει … δώσαμε μέχρι και την τελευταία δεκάρα που είχαμε πάνω μας και όλα τα λεφτά που μας φέρανε στον γάμο … Ολα αυτά γίνανε την βραδια του γάμου μας , και σαν να μην έφτανε αυτό , το σόι τους φρόντισε να μείνει ξεκρέμαστος
  ένας μπερκοκανατας θείος που είχαν , και αναγκάστηκε να τον πάει ο άνδρα μου σπίτι του …. και εγώ περίμενα με το νυφικό 5 μηνών έγκυος μέσα στο αμάξι βραδιατικα κάτω από το σπίτι να έρθει …
  Για την καλή του την καρδια ο άνδρα μου τα πληρώνει όλα

  Θέλαμε έπιπλα από τα ikea και είχαμε λεφτάκια στην άκρη να τα πάρουμε , όχι θέλανε ακριβά έπιπλα οτι πληρωνεις περνεις , ακόμα τα χρωστάνε , κάθομαι καθημερινά σε έπιπλα
  που δεν έχουν ξεχρεωθεί … δικό τους πρόβλημα θα μου πεις … εγώ δεν νιώθω καλά όμως

  Περνάει η εγκυμοσύνη μου μια χαρά και έρχεται το βάσανο μου , 26 ώρες γέννας , φυσιολογική , με πολλά ράμματα και πολύ βάσανο για τουλάχιστον 50 μέρες μετά
  και ξεκινάμε με το γλέντι για το όνομα του πεδίου μου , έξω από το μαιευτήριο όσο εγώ γενναγα η πεθερά μου έταζε το παιδί μου στον άγιο Ταδοπουλο ,
  μετά ερχόταν μέσα και με ρώταγε τι όνομα θα βγάλουμε το παιδί , και τις είπα μάλλον είπαμε με τον γιο σας ΜπλαΜπλακι αλλα δεν είναι σίγουρο , και μετά πήγαινε πάλι
  έξω και έλεγε του γιου τις ότι θα πεθάνει ο πατέρας σου αν δεν πείτε το όνομα του Λαλαλακις …. 3 διαφορετικα ονοματα , αλλου το εταζε , αλλο της ειπα εγω , αλλο το ονομα του πεθερου μου

  Και δεν φτάνανε όλα αυτά , ακόμα στο μαιευτήριο εγώ με νεογέννητο μωρό να μην ξέρω που μου πάνε τα τέσσερα και με τρελούς πόνους συν το άγνωστο θέμα για εμενα του θηλασμού
  με ένα παιδί να μην χορταίνει και να θηλάζει ασταμάτητα ,4 μέρες άυπνη , με βάζει να τσακωθώ με τον άνδρα μου ισχυριζόμενη πως εγώ πήγα και τις είπα από μονη μου ότι θέλουμε
  να βγάλουμε το παιδί μας ΜπλαΜπλακι και πως εκείνη δεν με ρώτησε ποτε

  αααα τα λεφτά για την γεννα τα είχε στείλει ένας θείος και τα είχαν εκείνοι , και ενώ έπρεπε να βγω από το μαιευτήριο , αργούσανε να έρθουν λες και το κάνανε επίτηδες
  για να πεθάνω από το άγχος … η να μου κοπή το γαλα και να λένε τι αθλια μάνα είμαι , τι να πω …

  Φυσικά λεφτά δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια μιας και μετά από τον γάμο που τα πληρώσαμε όλα εμείς τελικά και τα έπιπλα που πληρώσαμε ένα μέρος αναγκαστικά
  ενώ ξαναλέω πως είχαν πει πως θα τα πληρώνανε όλα εκεινοί και γι’αυτο έγιναν όλα όπως τα θέλανε ….
  Εχουμε και το λούκι του ενοικίου .. γιατί αντι να πάμε σε σπίτι δικό μου μακριά τους μας είπαν να μείνουμε διπλα τους για να μας βοηθάνε , αποτέλεσμα ,
  λίγες μέρες πριν γεννήσω μετακόμισαν εκείνοι και πήγαν πολύ πιο μακριά από οπουδήποτε ….

  Ερχεται λοιπόν και η επιλόχειος … ε με όλα αυτά λογικό δεν σας φαίνεται , και είχα πει τις γνωστες βλακείες πριν την γεννα μου , πως θα μείνουμε μονη μας 40
  μέρες κλπ συν ότι φοβόμουνα τότε πολύ την Η1Η1 … Αλλα εγώ είχα πρόβλημα και ήθελα βοήθεια , και το είχα πει μέσο του άνδρα μου πως χρειάζομαι βοήθεια … κανεις
  δεν ήρθε , και δεν μου φτάνανε όλα αυτά ο πεθερός μου απασχολούσε τον άνδρα μου όλες εκείνες τις μέρες με κάποια δουλειά , και ήμουν τελείως μονη μου … επιτιδες
  Φοβόμουνα να μπω στο μπάνιο γιατί θα γλίστραγα , δεν έτρωγα γιατί φοβόμουν να πάω στην κουζίνα να μαζιρεψω , ότι θα καω από λάδια η δεν ξέρω εγώ τι … δεν μπορούσα
  να βγω στο μπαλκόνι γιατί νόμιζα ότι θα πέσω από κάτω , φυσικά όλα αυτά ήταν της επιλόχειου γιατί ο πρώτος μου φόβος σε όλα αυτά ήταν ότι εγώ θα πάθω κάτι και μετά
  το παιδί μου θα μείνει μονο του και θα πεθάνει …

  Εγώ τόσο καιρό δεν κοιμόμουν και κάνω και την βλακεία και κόβω και το γαλα μου ώστε να μπορέσω τελικά να πέσω για ύπνο μια φορα για ολόκληρη την νύχτα ….άνεργος πλέον
  ο άνδρας μου τον τάιζε καμια φορα τα βραδια για να ξεκουραστώ

  Οχι δεν έφταιγα εγώ , εγώ ήθελα βοήθεια και κανεις δεν ήρθε , ένιωσα αναγκασμένοι να κόψω τον θηλάσω γιατί αν δεν κοιμόμουν ένιωθα πως θα καταρρεύσω , λιποθυμίες
  κάθε μέρα , τρέμαν τα πόδια μου , πολλές φορες ακόμα και τα χερια μου και φοβόμουν πως θα μου πέσει το παιδί , είχα γεμίσει μελανιες από τις λιποθυμίες και δεν έλεγα σε κανέναν τιποτα
  μεσα σε 10 μερες μετα την γεννα ειχα φτασει τα 52 κιλα (57 το κανονικο μου)

  5 μηνες μετα η κρίση μας είχε χτυπήσει για τα καλά την πόρτα λοιπόν και εμάς πλέον … ανεργος ο αντρας μου ακομα , εγώ οριακά έχω ξεφύγει από την επιλόχειο (με βαλεριάνες το ξεπέρασα ,
  το ceropran δεν έκανε τίποτα σε εμενα) και πλέον είμαστε αποφασισμένοι ότι παίρνουμε την ζωή στα χερια μας , και έχοντας αναγνωρίσει τα λάθη μας , ότι τόσο καιρό ακούγαμε άλλους ,
  αποφασίζουμε να έρθουμε να μείνουμε σε ένα σπίτι δικό μου , ημιτελές , λεφτά καθόλου όμως για τα μερεμέτια που χρειαζόντουσαν ….

  Eτσι η μονη μας λύση ήταν να πουλήσω ότι πιο αγαπημένο «αντικείμενο» είχα στην ζωή μου , μερικές θα γελάσετε αλλα εγώ έχω ριξει πολύ κλάμα …. αναγκάστικα να πουλήσω το αμαξάκι μου
  δωρο από τον παππου μου , με πολλές αναμνήσεις φορτωμένο και με πολλά όνειρα για το μέλλον … κλάμα … ακόμα κλαίω όταν το σκέφτομαι … σιγά με τι κλαις με ένα κομμάτι λαμαρίνα …
  ναι γιατί είχαμε περάσει πολλά μαζί , παρα πολλά , και σκόπευα να το διατηρήσω και για τον γιο μου να μπορέσει και αυτός να τρέξει σε άγωνες όπως είχα κάνει και εγώ …

  Εχει έρθει λοιπόν η πεθερά μου σπίτι μας και εγώ πάω να το πουλήσω μέσα στην μαυρίλα και στο κλάμα , και μου λέει , μην ανησυχείς θα σου πάρουμε άλλο …. τι τις λες τώρα…

  Ξεπουλήθηκε για πενταροδεκάρες … για λεφτά που φύγανε μέσα σε μια εβδομάδα , τέτοια ξεφτίλα δεν έχω ξανανιώσει στην ζωή μου … το ξεπούλησα ok για ιερό σκοπό , ολοκληρώσαμε
  το σπίτι που μένουμε τώρα … είμαι εκνευρισμένη γιατί όταν μου λέγανε για τραπεζώματα νυφικά και έπιπλα τότε λέγανε πως τα είχαν , όταν εγώ όμως τους τα ζητιάνεψα τότε για να γλιτώσω
  το αμάξι μου δεν είχαν πια ….

  Η ειρωνεία είναι ότι την ώρα που σας έγγραφα το πρωί το παραπάνω κείμενο ήρθε απροειδοποίητα η πεθερά μου , και με ρώταγε αν τις έφτιαξε ο άνδρας μου ένα αμάξι δικό τις που είναι παρατημένο
  εδώ και μήνες στο σπίτι μου χαλασμένο , γιατί θα τις είναι πολύ χρήσιμο , ο άνδρας μου όμως δεν ξέρει ότι δεν σκοπεύει να τις το δώσει … και έχει και θέματα υγείας που θα την έκαναν
  πολύ επικίνδυνη οδηγό …

  Ειλικρινά δεν ξέρω πως να σταματήσω να γράφω … έχω πλημμύρα μέσα στο κεφάλι μου χιλιάδων περιστατικών …
  δεν το έγραψα για να με συμβουλέψετε , έχω αποφασίσει πλέον με τον άνδρα μου τι θα κάνουμε , ίσως σας στα έγραψα για να ξαλαφρώσω και σίγουρα για να ακούσω και τις δικιές σας ιστορίες
  και να πάρω δύναμη …

  Σιγά δεν είναι και τόσο δραματικά αυτά που έχω περάσει , έτσι νιώθω , έχω διαβάσει πολύ χειρότερα από τα δικά μου

  Συντομα θα εχω και μερος δευτερο

  Μαμα Ο.