Νηπιαγωγός, παρά την εγκεφαλική παράλυση και την τετραπληγία της – Συγκινητικές στιγμές έζησαν χθες, στην τάξη τους, οι φοιτητές του Τμήματος Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου

Η ΑΦΗΓΗΣΗ του αγώνα ενάντια στην αναπηρία και την προκατάληψη

Ένα διαφορετικό και αξέχαστα εμπνευσμένο μάθημα μουσικής για το δημοτικό σχολείο είχαν χθες οι φοιτητές του Τμήματος Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Μετά από πρόσκληση της καθηγήτριάς τους Χρύσως Γρηγορίου, προσήλθε στην τάξη και παρουσίασε τη ζωή και τη δραστηριότητά της, η 26χρονη Δανάη Αντωνίου από τη Λεμεσό, που παρά την εγκεφαλική παράλυση και αθέτωση, με την οποία γεννήθηκε, κατάφερε να σπουδάσει νηπιαγωγός στο ίδιο αυτό Τμήμα και να αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2011.

Η πορεία για καταξίωση και ένταξη

Περίπου είκοσι φοιτήτριες και ένας φοιτητής του Τμήματος Αγωγής, μελλοντικοί δάσκαλοι που θα διδάξουν το μάθημα της μουσικής στο δημοτικό σχολείο, άκουσαν με συγκίνηση, από τη Χρύσω Γρηγορίου, την αφήγηση της δύσκολης πορείας και του ασταμάτητου αγώνα της Δανάης για προσωπική βελτίωση και καταξίωση και για κοινωνική ένταξη.

Η Δανάη είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και επιπρόσθετα δεν μπορεί να μιλήσει, λόγω του συνδρόμου της εγκεφαλικής παράλυσης, ενώ είναι πλήρως εξαρτημένη από τους άλλους, αφού δεν μπορεί να φάει, να ντυθεί ή να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της.

Όμως έχει πλήρη συνείδηση και κανονική νοημοσύνη και με την αξιοθαύμαστη ψυχική της δύναμη, ενισχυμένη από τη στήριξη του οικογενειακού και του σχολικού περιβάλλοντος, κατάφερε να ανέβει τα σκαλιά όλης της σχολικής κλίμακας (δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο) και να πάρει πτυχίο πανεπιστημίου.

Σήμερα χρησιμοποιεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή με το ένα δάκτυλο και με τη χρήση ειδικού πλαισίου στο πληκτρολόγιο.

Όπως μας πληροφόρησε η μητέρα της Νίκη, που τη συνόδευε στο χθεσινό μάθημα, η Δανάη χρησιμοποιεί μόνη της το κομπιούτερ, έχει δικό της προσωπικό λογαριασμό στο facebook και επικοινωνεί μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων στο διαδίκτυο, με πολλά άτομα.

Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική, έχοντας δημιουργήσει αρκετούς πίνακες με νερομπογιά.

Απαραίτητο εργαλείο επικοινωνίας στις συναντήσεις της με τους άλλους, έχει πίνακα επικοινωνίας με διάφορες συλλαβές – λέξεις που δείχνει με το χέρι της και φτιάχνει προτάσεις.

Τον μετέφερε μαζί της και στη χθεσινή παρουσίαση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

«Ορατή η σκέψη μου στους άλλους»…

Είπε μεταξύ άλλων τα εξής, στους φοιτητές, η Δανάη Αντωνίου: «Γεννήθηκα τον Αύγουστο 1986.

Εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου κατά τη γέννησή μου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έχω εγκεφαλική παράλυση και αθέτωση.

Τι είναι η Αθέτωση; Άσκοπες, ακανόνιστες, ανεξέλεγκτες και συστρεφόμενες κινήσεις, λαιμός που εκτείνεται και παραμένει τεταμένος, στόμα μισάνοιχτο ή ανοιχτό και γλώσσα που προεξέχει, βάδισμα κεκλισμένο, συστρεφόμενο και ασταθές

. Το αθετωσικό παιδί για να φέρει, π.χ., το χέρι του στο στόμα, κάνει πολλές ακούσιες κινήσεις, συνήθως συστρεφόμενες, που συχνά συνοδεύονται από συσπάσεις του προσώπου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι αθετωσικές συμπεριφορές δεν παρατηρούνται και κατά τη διάρκεια του ύπνου.

»Κατάφερα να ανακαλύψω τρόπους να εκφράζομαι, να λέω αυτά που νιώθω και να κάνω τη ζωή μου όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική.

Οι ανάγκες μου δεν διαφέρουν από αυτές των άλλων ανθρώπων, αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθώ να τις εκδηλώσω και να τις ικανοποιήσω.

Δυστυχώς, τα περισσότερα άτομα της κοινωνίας μας σήμερα, γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την εγκεφαλική παράλυση και αθέτωση.

Έτσι, ομαδοποιούν όλες τις κατηγορίες με κινητικά, σωματικά ή νοητικά προβλήματα σε μια ενιαία κατηγορία, βάζοντας ταμπέλα στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αυτές τις καταστάσεις.

Καλούμαστε λοιπόν εμείς, εκτός από το να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που μόνο εμείς ξέρουμε πόσο μεγάλη δύναμη ψυχής χρειάζεται, να αντιμετωπίσουμε και τις αρνητικές στάσεις και συμπεριφορές πολλών ατόμων της κοινωνίας που προσπαθούν να μας απομονώσουν και να μας αποκλείσουν.

»Ένα από τα πιο σημαντικά στην εκπαίδευσή μου, είναι ότι έμαθα να γράφω πάνω στη γραφομηχανή, κάτι που με βοήθησε να εκφράζομαι.

Γενικά στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό έκανα φιλίες και πέρασα ωραία.

Αλλά το σχολείο δεν στάθηκε στο πλευρό μου. Το σπίτι μου μεριμνούσε για συνοδό, αλλά δεν υπήρχαν κατάλληλες υποδομές, π.χ. ράμπα, και έπρεπε να επέμβει ο παππούς μου για να μου κτίσουν μια ράμπα.

»Στην τρίτη Γυμνασίου απέκτησα τον πρώτο μου πίνακα. Γι’ αυτό φρόντισε η μητέρα μου, που τον έφτιαξε με πολλή φροντίδα.

Αυτό το κομματάκι από ξύλο, το γεμάτο γράμματα, συλλαβές και φράσεις, θα έκανε τη σκέψη μου ορατή πια, στους άλλους.

»Μου άρεσε μετά το σχολείο να ακούω μουσική για να ηρεμώ, να μου διαβάζουν βιβλία, να βλέπω τηλεόραση, να κολυμπώ, να πηγαίνω στη θάλασσα, να πηγαίνω για περίπατο με τη γιαγιά μου με το καρότσι ή βόλτες με το αυτοκίνητο.

Το να βρίσκομαι με κόσμο γύρω μου, με έκανε να νιώθω πολύ ωραία. Στη δευτέρα λυκείου η σχέση μου με τον Θεό και την εκκλησία έγινε πολύ δυνατή

. Ο Θεός για μένα είναι αγάπη φωτός και με βοηθά, νιώθω παντού την παρουσία Του.

Στο πανεπιστήμιο συνάντησα δυσκολίες, αλλά και ανθρώπους που θα μείνουν στην καρδιά μου για πάντα, όπως η καθηγήτριά μου Χρύσω Γρηγορίου»…

Στο τέλος της παρουσίασης, η Δανάη ερμήνευσε στο ξυλόφωνο τρία τραγούδια σε δική της μουσική και στίχους, με τη βοήθεια, πάντα, της καθηγήτριάς της.

Πηγή: newsitamea

Σύμφωνα με μια νέα έκθεση από την Maplecroft, η παιδική εργασία αυξάνεται σε όλο τον κόσμο. Ο αριθμός των χωρών όπου είναι παγιωμένη πρακτική η εργασία των ανήλικων παιδιών, αυξήθηκε κατά 10% το 2012.

Η έκθεση έχει συμπεριλάβει 197 χώρες. Στην λίστα υπάρχουν και ανεπτυγμένες χώρες, ενώ ακόμα και η Αμερική χαρακτηρίζεται ως χώρα «μέσου κινδύνου» και βρίσκεται στην 141η θέση στην κατάταξη.

Χώρες που λειτουργούν ως προμηθευτές του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως οι Φιλιππίνες, η Ινδία, η Κίνα, το Βιετνάμ, η Ινδονησία και η Βραζιλία βρίσκονται πολύ ψηλά στην λίστα.

Στον παρακάτω χάρτη έχουν χρωματιστεί οι χώρες ανάλογα με τον χαρακτηρισμό που έχουν πάρει.

Παρακάτω ακολουθούν οι 10 πρώτες χώρες στην λίστα.

10. Αιθιοπία

Σχεδόν το 60% των παιδιών της Αιθιοπίας εργάζονται προκειμένου να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα. Αμείβονται με περίπου ένα δολάριο το μήνα !

Τα περισσότερα παιδιά εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί,  σε αγροκτήματα ή σε ορυχεία χρυσού.

8. Μπουρούντι

Σε αυτή τη μικρή χώρα της Ανατολικής Αφρικής, σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των παιδιών ηλικίας 4-15 ετών συμμετέχουν σε  παιδική εργασία, συμπεριλαμβανομένης της δουλείας.

Μεγάλος αριθμός νέων  ασχολούνται με βαριά χειρωνακτική εργασία στον τομέα της γεωργίας, στα ορυχεία  και σε  βιομηχανίες τούβλου. Το 2011 υπήρξε αύξηση και της παιδικής πορνείας.

7. Αφγανιστάν

Στο Αφγανιστάν, όπου τα παιδιά αποτελούν περίπου το μισό του πληθυσμού, περισσότερο από το 30 τοις εκατό των  παιδιών δημοτικού σχολείου εργάζονται στην κλωστοϋφαντουργία, σε βιομηχανίες τσιμέντου, επεξεργασίας τροφίμων, ή στην καλλιέργεια της παπαρούνας.

Επίσης, είναι αυξανόμενος ο αριθμός των ανήλικων κοριτσιών που πωλούνται  για την εξόφληση χρεών.

6. Ζιμπάμπουε

Ένας μεγάλος αριθμός των παιδιών της Ζιμπάμπουε εργάζονται ανεπίσημα σε ορυχεία χρωμίου, διαμαντιών και χρυσού.

Ένα δημοφιλές πρόγραμμα που ονομαζόταν «Μάθετε καθώς κερδίζετε», ενθάρρυνε την παιδική εργασία στους τομείς της δασοκομίας και της γεωργίας, συχνά εις βάρος της επίσημης σχολικής εκπαίδευσης.

5. Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

Οι άσχημες συνθήκες εργασίας στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό ήρθαν στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, όταν αναφέρθηκε ότι η εξόρυξη μέρος του σιδηρομεταλλεύματος που χρησιμοποήθηκε για την κατασκευή γηπέδων στην Κίνα έγινε από τα παιδιά αυτής της Κεντρικής Αφρικανικής χώρας.

Τα παιδιά  συμμετέχουν κατά 30%  στην δραστηριότητα εξόρυξης.

4. Σουδάν

Στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα της Βόρειας Αφρικής, τα παιδιά συνήθως προσλαμβάνονται ως στρατιώτες, ή χρησιμοποιούνται για καταναγκαστική εργασία στα αγροκτήματα. Νεαρά κορίτσια έχουν απαχθεί και εργάζονται ως πόρνες  ή ακόμα και ως σκλάβες.

Το Σουδάν και οι ακόλουθες τρεις χώρες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ξεχωριστή  κατηγορία όσο αφορά την παιδική εργασία …

3. Σομαλία

Κοντά στο 40%  των παιδιών κάτω των 15 ετών, συμμετέχουν  στις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας, σύμφωνα με την UNHCR (Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες) . Εκτός από το ότι χρησιμοποιούνται σε ένοπλες συγκρούσεις, όπως σωματοφύλακες ή σεξουαλικοί σκλάβοι σε παραστρατιωτικές ομάδες, τα παιδιά εργάζονται με επικίνδυνο εξοπλισμό στον τομέα της γεωργίας και στα  λατομεία.

2. Βόρεια Κορέα

Όσο αφορά τη Βόρεια Κορέα έχουν υπάρξει πολλές αναφορές ότι τα παιδιά υπόκεινται σε «επανεκπαίδευση μέσω εργασίας», όπου στέλνονται σε στρατόπεδα εργασίας ως τιμωρία για πολιτικά αδικήματα.

Αν και η κυβέρνηση της χώρας έχει απαγορεύσει την εργασία ανηλίκων, τα παιδιά  εργάζονται σε εργοστάσια και χωράφια.

1. Μιανμάρ (Βιρμανία)

Στη Μιανμάρ (Βιρμανία), τη μεγαλύτερη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας, όπου το  40% των παιδιών δεν πηγαίνουν καθόλου στο σχολείο, ο στρατός προσλαμβάνει νέους από την ηλικία των 12 ετών. Εκείνοι που δεν υπηρετούν ως στρατιώτες ή στρατιωτικοί αχθοφόροι αναγκάζονται να εργάζονται στα αγροκτήματα ή να συλλέγουν τα σκουπίδια στους δρόμους. Οι αυτοκτονίες παιδιών είναι συχνές…

Πηγή: Αντικλείδι