Κλαψε για να μαθεις οτι η μαμα θα ειναι διπλα σου οποτε την χρειαστεις…
Κλαψε για να μαθεις να μην φοβασαι γιατι το σκοταδι δεν ειναι τιποτα μπροστα στην εγκαταλειψη…
Κλαψε για να μαθεις πως ειναι να σε αγαπουν…
Κλαψε για να μαθεις τι ειναι πιο σημαντικο για μενα…
Κλαψε για να μαθεις τροπους.
Κλαψε για να μαθεις σεβασμο.
Κλαψε για να μαθεις ποιος εχει το πανω χερι.
Κλαψε για να μαθεις να μην χτυπας …
Κλαψε για να μαθεις να εισαι ανεξαρτητο…
Τι απο ολα αυτα σου φαινεται περιεργο?
Κοιμησου παιδι μου….
Εχουμε και δουλειες….
Σοφια
Απο Αντιγονη Σιμεωνιδου
Κατά καιρούς έρχομαι αντιμέτωπη και εξαιρετικά κακοποιητικά άρθρα από συναδέλφους που πρεσβεύουν μεθόδους για την ανεξαρτητοποίηση βρεφών μέσα από τακτικές όπως το ελεγχόμενο κλάμα κλπ…καταρχήν και μόνο που η προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης ενός βρέφους είναι κακοποιητική και ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα που ακριβώς αποσκοπεί. Για να εξελιχθεί ψυχοσυναισθηματικά ένα βρέφος χρειάζεται πρώτα από όλα οι ψυχικές του ανάγκες που περιστρέφονται γύρω από την βασική τροφό -την μητέρα- να εκπληρωθούν. Η εκπλήρωση ψυχικών αναγκών δεν είναι απλά μια έννοια. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται δύο ανθρώπους : την μητέρα και το βρέφος.
΄Αρθρα που συμβουλεύουν την μητέρα να μπορεί να αγνοεί το κλάμα του μωρού της για να το εκπαιδεύσει εκτός από κακοποιητικά είναι και ουτοπικά. Πως αγνοείς το κλάμα που εκφράζει ψυχική ανάγκη για ασφάλεια και προοστασίαστον βωμό της δήθεν ανεξαρτητοποίησης? Δεν το καταλαβαίνω…
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η ψυχική υγεία του βρέφους αλλά και της μητέρας είναι ένα «δρόμος» που το περπατούν μαζί και τέτοιου είδους πρακτικές μόνο εμπόδια δημιουργούν.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
SuperMomRocks 
Το κλάμα του μωρού είναι το μοναδικό μέσο επικοινωνίας που διαθέτει μέχρι να κατακτήσει τη δεξιότητα του λόγου. Η κοινή λογική λέει λοιπόν πως είναι τουλάχιστον απάνθρωπο να μην ανταποκρίνεται ο γονέας στην έκκληση του παιδιού του. Και ας αφήσω την κοινή λογική στην άκρη. Υπάρχει έστω και ένας γονέας που το ένστικτό του να λέει «άσε το μωρό σου να κλαίει;;;» Ναι, το ξέρουμε κάποια στιγμή θα σταματήσει. Και τι θα μάθει από αυτό; την παροιμία «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»;;Εγκληματική θεωρία το «ασε το μωρό να κλαίει». Έξαλλη με κάνει αυτή η επιστήμη!!
Ετσι ακριβως κ.Συμεωνιδου,καλα κανετε και το διευκρινιζεται.Καταρχας φερνω στον κοσμο ενα μωρο το οποιο εννεα μηνες μεσα μας ειναι προστατευενο ,και βγαινοντας στον κοσμο μονο με το κλαμα μπορει να πει αυτο που θελει.Σιγουρα ολες εχουμε προσεξει πως ηρεμει ενα λεχουδακι μολις το παρει αγκαλιτσα η μανουλα του,ακομη και καποιος αλλος της οικογενειας να το κραταει ,μολις το παρει η μαμα ,απο τη μυρωδια την καταλαβαινει.Γι» αυτο μανουλες παρτε τα μωρα σας αγκαλια, μονο ετσι σε ολη τους τη ζωη θα ειναι γεματα αγαπη ,σιγουρια και αυτοπεποιθηση μεγαλωνοντας .Εχω και εγω ενα μωρο 12 χρ.! που ζηταει ακομη την αγκαλια μου (δοξα τω θεο), ενα ακομη 8 χρ. που ειναι γιος και ζηταω εγω την αγκαλια του ( χιχι) και ενα μωρακι 3 χρ. γλυκουτσικο και κανουμε αγκαλιες ολη την ημερα!! Η αγκαλια ειναι αγαπη!!
Προσωπικά, όταν κλαίει το μωράκι μου, το οποίο σήμερα γίνεται 4 μηνών, με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι μέχρι να ηρεμήσει…… Δεν μπορώ λοιπόν να διανοηθώ να αφήσω το μωράκι μου να κλαίει, για οποιοδήποτε λόγο….. Με ενοχλεί, η ύπαρξη αυτής της «επιστήμης», όπως επίσης και το γεγονός ότι υπάρχουν ψυχολόγοι, που την ενστερνίζονται και λένε στους γονείς, αφήστε το να κλάψει για να κοιμηθεί……. Αν δεν κλάψει πως θα επικοινωνήσει???????? Παίρνω αγκαλιά τον γιόκα μου, κάθε φορά που θα κλάψει, γιατί θέλω να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια στην αγκαλιά της μανούλας του…… Κ δεν το διαπραγματεύομαι αυτό……..
Σαν μητέρα ενός δίχρονου κοριτσιού και σαν βρεφονηπ/μος θα σας έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να κλαίει το παιδί μας και να μην τρέχουμε σαν τρελές να δούμε τι έχει. Να μην το παρηγορήσουμε η να μην κλαίμε και εμείς μαζί του πολλές φορές. Εξάλλου το βρέφος μέχρι τον έκτο μήνα όλος ο κόσμος του και η προέκταση του είναι μέσα από την αγκαλιά της μητέρας του. Δεν μπορεί μόνο του να φάει, δεν μπορεί να αλλάξει θέση για να ξεμουδιασει, δεν μπορεί να μιλήσει όλα τα κάνουμε εμείς γιαυτό, οπότε δεν είναι δυνατόν να το αφήσουμε να κλαίει, είναι απάνθρωπο!!!
Μην ξεχνάμε όμως ότι τα βλασταράκια μας σιγά σιγά ανθίζουν και γνωρίζουν τον κόσμο και φυσικά είναι πανέξυπνα!!! Πολλές φορές το κλάμα τους θα γίνει τεστ δοκιμών. Για να δω η μαμά θα τρέξει να με πάρει αγκαλιά αν βάλω τις φωνές (κλάμα); Α! τι καλά η μαμά κάθε φορά που κλαίω είναι μαζί μου, δεν με πιέζει-μαλώνει- φωνάζει-υποχωρεί…
Κατά την γνώμη μου λοιπόν καλό είναι σαν σωστές μητέρες να μάθουμε γιατί το παιδί μας κλαίει!!! Να μπορούμε να ξεχωρίσουμε το κλάμα του και να καταλάβουμε πότε κλαίει γιατί πεινάει, πότε κλαίει γιατί κρυώνει ή ζεσταίνεται, πότε κλαίει γιατί φοβάται, γιατί χτύπησε, γιατί κινδυνεύει, γιατί βαριέται, γιατί δεν του κάνουμε κάποιο χατήρι….
Τα μικρά μας αγγελούδια λοιπόν μη έχοντας άλλο μέσω επικοινωνίας, ΚΛΑΙΝΕ….. Πολλές φορές όμως μια και είναι πανέξυπνα όπως είπα και πριν το κλάμα τους μπορεί να είναι χειριστικό!!! Μαθαίνουμε λοιπόν να ξεχωρίζουμε και να κρίνουμε… ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ!!!