Σήμερα λοιπόν, κλείνουμε 4 μήνες θηλασμού.
Και λέω απλώς θηλασμού και όχι αποκλειστικού, γιατί μέχρι να γίνω μέλος στην ομάδα Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας Αττικής και χαμομήλι έδωσα και 4-5 φορές ξένο γάλα.
Τότε λοιπόν γύρω στο μήνα ήταν που πείσμωσα, διότι μόνο έτσι λειτουργώ ως καθαρόαιμο κριάρι και άρχισα να ψάχνομαι με το θηλασμό.
Έψαχνα και πιο πριν, αλλά σε λάθος «μεριά».
Έγινα λοιπόν μέλος της ομάδας μας και ξεκίνησα δειλά-δειλά να κάνω τις ερωτήσεις μου.
Ήταν τότε που η Silia με ρώτησε «γιατί δίνεις χαμομήλι;» κι εγώ της απάντησα «για τα πονάκια στην κοιλιά»!
Τί να της πω; Ότι έτσι μου είπε η μαμά μου να κάνω;
Το πείσμα μου λοιπόν -για ακόμη μια φορά, κόντρα σε όλους αυτούς που με κατηγορούν γι’αυτό- μ’ έσωσε. Πέταξα χαμομήλια, πέταξα κιντερτε και άρχισα να δίνω μόνο στήθος.
Και το παιδί άρχισε σιγά-σιγά να ηρεμεί και να κοιμάται όλο και περισσότερο τη νύχτα. Και τότε ξεκίνησε το μαρτύριο με τις αναγωγές. Και πάλι πόλεμος. «Δώσε λίγο χαμομήλι.
Μπουκώνει το παιδί όλο γάλα,γάλα,γάλα!».
Και πάλι κόντρα σε όλους άρχισα να σας ρωτάω.
Μπορεί η θεραπεία να μην ήρθε, αλλά το παιδί συνέχισε να παίρνει βάρος και να είναι υγιές! Η αλήθεια είναι ότι φταίω εγω. Δεν μου δίνω κανένα ελαφρυντικό!
Η ηλικία μου δεν δικαιολογεί την άγνοια μου. Θυμάμαι, δύο εβδομάδες πριν γεννήσω με φώναξε η μαία μου στο γραφείο της και μου λέει:»Θα θηλάσεις;» και της λέω από ντροπή «Ναι» και μου έδωσε ένα έντυπο για το θηλασμό. Δεν το διάβασα. Κράτησα μόνο μια φράση της: «Με το θηλασμό θα γλυτώνεις από 50-200€ το μήνα!!!»
Αυτό ήταν και
το έναυσμα για να ξεκινήσω να θηλάζω. Δεν γνώριζα ούτε τα οφέλη,ούτε τα πλεονεκτήματα του.
Στην πορεία και μέσα από εσάς έμαθα τα περισσότερα. Πολλές φορές και μέχρι να αντιληφθώ την σημασία του θηλασμού, πάνω στην κούραση και την αγανάκτηση μου έλεγα: «θα πάω να πάρω ένα κουτί γάλα, να της δίνω να ησυχάσω!!!»
Και δεν ξέρετε πόσο ντρέπομαι γι’ αυτές μου τις λέξεις.
Μέχρι που μια μέρα και αυτό έγινε τώρα πρόσφατα, ξύπνησε μέσα μου το «μητρικό ένστικτο». Το παιδί δεν ήταν καλά στη διάθεση του γιατί δεν ήμουν κι εγώ.
Κι όμως… είχα πάθει κατάθλιψη… :-S δεν είχα χαρεί ακόμα για τον ερχομό της μπέμπας.
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πότε θα μεγαλώσει λιγάκι για να μπορέσω να απελευθερωθώ!
Όμως η λογική επικράτησε και μπόρεσα να δω τα πράγματα από την αληθινή τους πλευρά! Είμαι μαμά!!!! Πρέπει να χαίρομαι, ακόμα κι όταν το παιδί κλαίει, γιατί αυτό σημαίνει υγεία!
Το παιδί και θα πονέσει και θα κλάψει και θ’αρρωστήσει και όλα θα τα κάνει! Αρκεί να του προσφέρω αγάπη, φροντίδα και την τροφή που του ορίζει η φύση: το γάλα μου! Κάθε μέρα που περνάει, συνειδητοποιώ κι άλλο ένα λάθος που έκανα μέχρι να μπω σε μια σειρά. Τα γράφω όλα στο ημερολόγιο μου για να ξέρω να μην τα επαναλάβω.
Πλέον θηλάζω αποκλειστικά και μάλιστα πρόσφατα άρχισα να δίνω το γάλα που αντλώ σε ένα αγοράκι στη γειτονιά μου, δύο μήνες μικρότερο της κόρης μου!
Η ζωή με το μωρό σου, είναι όμορφη όταν θηλάζεις!
Δεν θες μπουκάλια, αποστειρωτές, βραστά νερά και ζέσταμα-κρύωμα!
Περνάς την περισσότερη μέρα σου, με το μωρό στο στήθος. Το ακούς. Το βλέπεις. Το μυρίζεις. Το νιώθεις… Το αγαπάς!
Μπορεί να άργησα να καταλάβω κάποια πράγματα αλλά πλέον έχω γίνει ο πιο ένθερμος υποστηρικτής τους και είμαι έτοιμη να βοηθήσω κι άλλες κοπέλες που είναι σαν εμένα στις αρχές ή/και χειρότερα… Ε
ύχομαι αυτό το ταξίδι να κρατήσει για πολύ. Κι όπως σήμερα γιορτάζω τους 4 μήνες μαζί σας, να γιορτάσω και τους 44! Πρόσφατα διάβασα ένα σχόλιο της Κασσιανής, που έλεγε ότι θηλάζει 44 μήνες και ζήλεψα!
Το διάβασα στην μάνα μου και έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Μακάρι ο Θεός να με αξιώσει κι εμένα κι εσάς να συνεχίσουμε όσο μπορούμε! Σας αγαπώ φιλενάδες! Κι ας μην σας γνωρίζω προσωπικά!
Είστε το στήριγμα μου! Σας ευχαριστώ όλες! Για τα σχόλια, τις συμβουλές, τα γέλια, τα likes… Όλα!
(Η μπεμπού κοιμάται στο στήθος μου… Όλα τα λεφτά!!!) ♥ ♥ ♥
Αννα Μ.
SuperMomRocks 