Οι Ελληνίδες μανούλες του εξωτερικού, μας εκφράζουν γραπτώς τα συναισθήματα που νιώθουν, καθώς τις καταστάσεις και τα πρόσωπα που τους λείπουν απο την πατρίδα.
Ενα ακρως συγκινητικο βιντεο… δεν καταφερα να κρατηθω… Δακρυσα
Κοριτσακια μου γλυκα ♥ να στε καλα και να μεγαλωνεται τα παιδακια σας με τις αξιες μας…
Σας νιωθω που σας λειπουν ολα αυτα τα μαγικα της χωρας μας αλλα ειναι ενα μικρο τιμημα …
Μας λειπετε μας ταξιδευετε και σας αγαπαμε…
Μακαρι να το φερουν οι δρομοι μας και να συναντηθουμε…
Εαν μενετε και εσεις εξωτερικο τοτε καντε Like στην σελιδα τους
Τα Baby Souls τα φτιαχνει η μοναδικη μαμα Inge απο την Ουασινγκτον!
Η Inge εμενε καποτε Ελλαδα και την λατρευει…
Οταν επεσα επανω στο μαγαζακι της ερωτευτηκα το στυλ το γουστο και τα υπεροχα πραγματακια που κανει…
Ενιωσα πως ηθελα να εχω αυτα τα παπουτσακια στην La Petite Boutique μας!
Ειναι ομορφα κλασατα και καλοφτιαγμενα..
Ετσι πριν ενα χρονο ξεκινησε μια υπεροχη συνεργασια & φιλια μαζι της…
Η Inge ειναι ενας ανθρωπος που λατρευει αυτο που κανει ειναι τελειομανης και την χαρακτηριζει η συνεπεια…
Γνωριζοντας απο πρωτο χερι πλεον το ποσο αγαπη βαζει σε αυτα τα παπουτσακια αγκαλιας σας τα προτεινω ανεπιφυλακτα!
Εαν θελετε να ολοκληρωσετε το σετακι της μικρης σας πριγκηπισσας και ψαχνετε παπουτσακια αγκαλιας για βαφτιση γαμο η γενεθλια τοτε αυτα ειναι τα ιδανικα!
Θα κλεψουν σιγουρα ολες τις εντυπωσεις ενω οταν με το καλο μικρυνουν θα ειναι ενα υπεροχο ενθυμιο.
Διατιθεντε και ραβονται σε πολλα χρωματα και μπορειτε να δειτε ολα τα σχεδια στο αλμπουμ μας εδω το οποιο και θα ανανεωνουμε συχνα!
Εαν αυτο που ψαχνετε ειναι πρωτοτυπια αψογα υφασματα ποιοτητα και καλη ραφη τοτε εχετε βρει το ιδανικο παπουτσακι!
Είναι από τις απίστευτα τρελές ιστορίες που αν δεν τις δεις δύσκολα τις πιστεύεις !
Να που όμως σε αυτή τη περίπτωση υπάρχει βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας.
Η συγκλονιστική αυτή ιστορία εκτυλίχθηκε σε σταθμό του μετρό στο Mumbai στην Ινδία και δημοσιοποιήθηκε από τηλεοπτικό σταθμό κατόπιν καταγγελίας της άστεγης μάνας.
Δυστηχως δεν υπαρχουν νεοτερα στην υποθεση …
Όπως θα δείτε κι εσείς στο βίντεο που ακολουθεί ένας άνδρας κάθεται αρχικά δίπλα στην μητέρα που κοιμάται με τα δυο της παιδιά, ένα κοριτσάκι κι το μωρό που απήχθη. Κάποια στιγμή κοιτάζοντας γύρω γύρω για να δει αν τον βλέπει κανείς σηκώνεται παίρνει το μωρό και φεύγει. Οι κάμερες ασφαλείας έχουν καταγράψει όλο το σκηνικό κι έπειτα από καταγγελία της μητέρας προέβησαν στις σχετικές αναζητήσεις προκειμένου να τον συλλάβουν οι αρχές του κράτους και να βρεθεί το μωράκι !
Πηγή: mothersblog.gr
Bρηκαμε με την βοηθεια της Αλεξανδρας Αγγελη απο : Prismanews
Αυτα ειναι απο τα λατρεμενα μου λουλουδια που θα σας ανεβασω συντομα (ευχομαι ) βιντεο πως να τα φτιαχνετε!
Επειδη δεν εχω πολυ χρονο στην διαθεση μου και επειδη ο φωτογραφος του μαγαζιου μας ετυχε να ειναι περαστικος και να εχει ορεξη να με αποθανατισει Voila’ χιχιχιχι….
Η αληθεια ειναι πως ο ανθρωπος δεν εχει και πολλες ευκαιριες να με βρει καλοντυμενη βαμμενη οποτε αρπαξε την ευκαιρια…
Στο μαγαζι η μερα μου περναει εν ταχυ…
Τοσο γρηγορα που δεν καταλαβαινω για ποτε παει 11 το βραδυ…
Ειμαι μακραν το μονο μαγαζι που μενει τοσο αργα ανοιχτο αφου για να προλαβω να κανω ολες μου τις δουλειες εχει τυχει να φυγω και 5 το πρωι…
Κανω 10 πραγματα παντα μαζι και δεν ειναι μονο η δουλεια μου που με απασχολει τοσες ωρες…
Σημαντικο κομματι της καθημερινοτητας μου ειναι το Blog και η σελιδα SuperMoms Rock και δινω μεγαλη βαση στις αναγκες των συνανθρωπων μας και στην κοινοποιηση των δουλειων αλλων μαμαδων…
Οχι οχι πριν βιαστειτε να πειτε μα καλα πως τα προλαβαινεις ολα θα σας πω λιγα απο τα μυστικα μου…
Στην σελιδα εχω την αγαπημενη Χρυσα που με βοηθαει να κοινοποιουμε διασταυρωμενες αναγκες συνανθρωπων συλλογων κτλπ..
Την Διοχαντη που οταν κανονιζουμε events εκτελει χρεη στενογραφου αλλα και ολες εσας που ειστε διπλα μας σε οτι και να χρειαστω!
Το μονο που αρκει ειναι να βαλω μια φωνη στο γκρουπ και να πω το προβλημα που εχει προκυψει!
Σκεφτομαι συνεχεια ακαταπαυστα και συνεχως κατι κανω…
Μπορει να πληκτρολογω ενω μιλαω στο τηλεφωνο και να φτιαχνω παραλληλα παραγγελιες ενω κανω διαλλειμα για να κοινοποιησω κατι..
To multitasking ειναι ευλογια και ειναι ενα απο τα χαρισματα του να εισαι δυσλεκτικος..ιχιχιχι
Μπορει να επικρατει παντα ενα χαος δεκαδες παραθυρα ανοιχτα αλλα ξεκινανε και τελειωνουν ολα μαζι …σε χρονο ρεκορ.
Και επειδη φλυαρω παλι μπαινουμε στο θεμα μας…
Το λουλουδι που ειναι πλακουτσωτο και πανεμορφο φτιαχνετε με κορδελα διπλης οψεως.
Θα χρειαστειτε τοσο ωστε να αναλογει στο μεγεθος που θελετε να το φτιαξετε για μικρο ισως πιο στενη και 10 εκ για μεγαλο 2,5 δαχτυλα φαρδος κορδελα και γυρω στα 20…
Τσακιζετε την μια ακρη κολλατε και διπλωνετε-τσακιζετε οπως πηγαινεται..
Να καπως ετσι..
Στην συνεχεια κολλαμε διαρκωςγια να μην μας ανοιξει προσεκτικα μην φαινονται οι κολλες μας
Συνεχιζουμε να διπλωνουμε κατα τον ιδιο τροπο….
και κολλαμε ακομα και αν χτυπανε τα τηλεφωνα χιχιχιχιχιχχι…
Εχω ενα προβλημε με τον μικρο μου και θα ηθελα να σας ρωτησω αν υπαρχει καποιος που μπορει να μου πει τι μπορω να κανω….
Ο μικρος ειναι 18 μηνων και τρελαινοτατε για γαλα αλλα εδω και μια εβδομαδα μου φωναζει γαγα γαλα και μολις του το φτιαξω δεν θελει ουτε να το δει…
Ο παιδιατρος μου ειπε οτι μαλλον νοιωθει πιεση που του λεμε συνεχεια για το γαλα και μου ειπε να μην του φτιαχνω καθολου για μια εβδομαδα να ξεχασει την πιεση και μετα να ξανακανω προσπαθεια να του ξαναδωσω….
Οπως ειναι φυσικο ομως εχω αγχωθει μην μου το σταματησει τελειως….
Ειναι καμια μανουλα που εχει περασει κατι τετοιο να μου πει καμοια συμβουλη η που να γνωριζει για τετοια κατασταση?
Ειναι κατι που δεν μπορει να αμφισβητησει ΚΑΝΕΝΑΣ…
Επιτρεπουμε να μας διαλυουν να μας βεβηλωνουν να σκοτωνουν τα παιδια μας να δολοφονουν τους καρκινοπαθεις να πεινανε γυρω μας ανθρωποι και να ξεσπιτωνονται…
Λαμβανω μυνηματα τρομου φοβου για το αυριο…
Εχασα την δουλεια μου θα μας παρουν το σπιτι το ψυγειο ειναι αδειο…
Ναι οταν εισαι υποχρεωμενος να ζεις υπο καθεστως «ανοχης» και εχεις δεχτει τη μοιρα σου σιγουρα δεν το απολαμβανεις αλλα ζεις?
Η ιστορια της Ελλαδας μου θυμιζει τα ομορφα κοριτσια που ξεκινησαν απο την Ρωσσια την Πολωνια για κατι καλυτερο για μια καριερα μοντελου και κατεληξαν να δουλευουν σε οικους ανοχης υπο καθεστως ομηριας…
Ανεχονταν και περιμεναν καποιον να τους σωσει ενα συζηγο ενα πελατη η την εφοδο της αστυνομιας…
Τους εδιναν ναρκωτικα αλκοολ για να μουδιαζει το μυαλο τους να μην σκεφτονται και αυτες υπεμεναν …
Τα ιδια και εμεις …
Ειμαστε ομηροι των δανειων επιτρεπουμε να μας πη$%^&*νε και καθομαστε απραγοι και περιμενουμε να μας σωσουν…
Ο Θεος ? Οι ανωνυμους? Να πω οτι μας ευχαριστει κιολας? Θα το καταλαβαινα…
Εμεις γιατι «καθομαστε και ανεχομαστε»?
του Μιχάλη Τζανάκη
Όσο ανεχόμαστε να κυβερνιέται η Ελλάδα από ανδρείκελα, που με το πρόσχημα της εκλογικής «νομιμοποίησης» τους ξεπουλάνε όσο-όσο τη χώρα τους, (μας)
Όσο ανεχόμαστε το πολιτικό σύστημα που αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ως χώρος οργανωμένου εγκλήματος,
Όσο ανεχόμαστε τη μετανάστευση του καλύτερου δυναμικού της χώρας, που για βιοποριστικούς καθαρά λόγους, φεύγει κακήν – κακώς από την Ελλάδα,
Όσο ανεχόμαστε οι μισοί Έλληνες να μην έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία (βάσει του άρθρου 23 της Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων),
Όσο ανεχόμαστε τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης,
Όσο ανεχόμαστε την αποδόμηση της δημόσιας περίθαλψης,
Όσο ανεχόμαστε το πογκρόμ φόρων κατά τα πρότυπα που το ΔΝΤ επιβάλλεται στις Τριτοκοσμικές χώρες (βλ. «εξάντας» άνθρωποι και αριθμοί, που αναφέρεται στην περίπτωση της Γκάνας),
Όσο ανεχόμαστε την αδυναμία πρόσβασης των Ελλήνων σε βασικά αγαθά (ηλεκτρικό ρεύμα, δημόσια ασφάλιση),
Όσο ανεχόμαστε να πεθαίνουν νέοι σπουδαστές, μπροστά στ’ αναμμένα μαγκάλια,
Όσο ανεχόμαστε να πληρώνουμε για το σπίτι ΜΑΣ ενοίκιο στη Μέρκελ, το Βενιζέλο και το Σαμαρά,
Όσο ανεχόμαστε να βλέπουμε τα νιάτα μας ν’ αντιμετωπίζονται εργασιακά όπως οι δούλοι στην Αρχαία Ρώμη, δηλαδή «res»,
Όσο ανεχόμαστε να βλέπουμε την αγωνία των γονιών μας που τους κλέβουν όλα όσα δούλεψαν για μια ζωή,
Όσο ανεχόμαστε να καθυβριζόμαστε από πληρωμένους και ελεεινούς ανθρώπους για να αισθανόμαστε ενοχές ως δήθεν συνένοχοι στο «φόνο» που διέπραξαν,
Όσο ανεχόμαστε «πνευματικούς» ανθρώπους –τρομάρα τους- να ζητούν τη συμμόρφωση μας στη «νομιμότητα» των εκτρωμάτων που νομοθετούνται κατά παραγγελία,
Όσο ανεχόμαστε οι δημοσιογράφοι που αποκαλύπτουν τις βρωμιές του οργανωμένου εγκλήματος να διώκονται, γιατί «θίγουν» υπολήψεις, ενώ άλλους να συνεχίζουν τις βεγγέρες με τον… Πάγκαλο, ώστε ν’ ακούσουμε για νιοστή φορά τις «σοφίες» που εκστομίζει ο βόρβορος,
Όσο ανεχόμαστε να μιλάνε για «θυσίες» του Ελληνικού λαού, ενώ πρόκειται για ασκούμενη οικονομική αλλά κυρίως ψυχολογική βία,
Όσο ανεχόμαστε τους «τεχνοκράτες» τύπου Παπαδήμου και Στουρνάρα να παριστάνουν την εναλλακτική λύση σε πολιτικούς τύπου Παπανδρέου και Σαμαρά, ενώ πρόκειται για υποχείρια των ίδιων κέντρων παραεξουσίας,
Όσο ανεχόμαστε να «ψαρώνουμε» σε φρούδες ελπίδες ανάπτυξης τύπου «ελ ντοράντο» Χαλκιδικής και προγράμματος «Ήλιος»,
Όσο ανεχόμαστε ν’ αντιμετωπίζεται αυτός που διαμαρτύρεται για την προστασία του τόπου που του άφησαν οι πρόγονοι του ως «αναρχικός» και «τρομοκράτης»,
Όσο ανεχόμαστε το βιοτικό επίπεδο να γυρίζει δεκαετίες- αν όχι αιώνες πίσω- γιατί «ζούσαμε πάνω απ’ τις δυνάμεις μας» (μόνο ο Τσοχατζόπουλος ζούσε με τις δυνάμεις του),
Όσο ανεχόμαστε να χρησιμοποιούμε τον οθωμανικό όρο «χαράτσι» για την φορολογία που επιβάλλει το ελληνικό κράτος στους υπηκόους του,
Όσο ανεχόμαστε να έχει γεμίσει η Ελλάδα από Μαυραγορίτες που «Αγοράζουν Χρυσό», χωρίς κανείς απ’ αυτούς ν’ αναγράφει τα’ όνομά του στην πινακίδα,
Όσο ανεχόμαστε να ψυχαγωγούμαστε συστηματικά από νεοοθωμανικά σήριαλ και να ονειρευόμαστε να γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι «σεφ»,
Όσο ανεχόμαστε ν’αγοράζουμε χαρτί φωτοτυπίας για το σχολείο των παιδιών μας,
Όσο ανεχόμαστε την υποταγή άνευ όρων γιατί «δε γίνεται αλλιώς»,
Όσο ανεχόμαστε το «κόκκινο φανάρι» στη θύρα της χώρας μας, περιμένοντας τον επόμενο «πελάτη»,
Τότε, δυστυχώς, μετατρεπόμαστε εκουσίως σε «ΧΩΡΑ ΑΝΟΧΗΣ»…
Ειναι αδυνατο να κατανοησεις πως και γιατι λειτουργουν ετσι ορισμενοι…
Πως και γιατι αντι να απολαμβανουν την ζωη τους να μεμψιμοιρουν και να κοιταζουν τις ζωες των αλλων και να πνιγονται μες την χολη τους…
Πως δηλητηριαζουν τον ιδιο τους τον εαυτο σκεπτομενοι με ζηλια την ζωη των αλλων κακιωνοντας για ολα οσα η δικη τους σφαιρα φαντασιας εχει φτιαξει γι αυτην…
Να κοιμασαι να ξυπνας και αντι να χαιρεσαι και να απολαμβανεις την δικη σου ζωη να ψαχνεις να βρεις λαθη ή κοινά στην ζωη καποιου αλλου…
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΣΟ ΤΥΧΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ και ποσο ομορφες ειναι και οι δικες τους ζωες…
Ποση αξια εχει η δικη τους ζωη για να ασχολουνται με την ζωη καποιου αλλου…
Η ζωη μου αντικειμενικα δεν ηταν ποτε τελεια…
Για καποιους ειναι αδυνατο καν να φανταστουν αυτα που εχω περασει…
Για μενα ομως ηταν οτι καλυτερο μπορουσε να μου συμβει…
Αντικειμενικα να το δεις τιποτα δεν ειναι σπαρμενο με ροδα …
Αγχη προβληματα οικονομικα υγειας σοβαρα και ασημαντα You name it i ve been there και ισως να ειμαι ακομα…
Καμια φορα το να πλαθεις εσυ την ζωη του αλλου στο μυαλο σου της δινεις αλλη διασταση…
Γινεται μια αλλη πραγματικοτητα που υπαρχει ομως μονο μεσα στο δικο σου μυαλο…
Οχι η ζωη μου δεν ειναι καθολου ευκολη ακομα και τωρα …
Αλλα δεν θα καθομαι να γκρινιαζω να μοιρολογω να κλαιω… Να μισω καποιον αλλο γιατι ισως περναει καλυτερα…
Την αποδεχομαι την αγαπω και προσπαθω να κανω οτι καλυτερο με οσα εχω …
Δεν μου λειπει κατι γιατι καταλαβα αρκετα νωρις στην ζωη μου πως παντα θα υπαρχει κατι που δεν μπορουμε να το εχουμε και η ευτυχια δεν εξαρταται απο τα κεκτημενα…
Η δικη μου ευτυχια εξαρταται απο το οτι ζω αναπνεω μπορω να αγγιξω τα μονα πλασματα που με κανουν να ενδιαφερομαι για τον κοσμο μας …
Και ναι ειμαι ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ακομα και με αυτα τα λιγα για εσενα…
Για μενα αυτα ειναι το παν…
Ασε τις γκρινιες και τις κακιες τις ζηλιες και τις αηδιες και ΣΥΝΕΛΘΕ .
Η ζωη δεν ξερεις τι σου ξημερωνει ασχολησου με κατι πιο ουσιαστικο και κανε κατι με αυτην…
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ…
Δεν θα ξεχασω οταν μειναμε χωρις ρευμα για 2 μηνες το ποσο χαρουμενη ημουν…
Τι και αν εσκαγε ο τζιτζικας?
Τι και αν δεν εβλεπα την μυτη μου?
Στο σπιτι μας ακουγονταν μονο γελια και παιζαμε με τις σκιες φτιαχνοντας πεταλουδες ελαφακια αραχνουλες ποιηματα και παραμυθια…
Μαμα που ειναι το φως?
Ρωτουσε ο Σταθης
Εφυγε για να παιξουμε αγαπη μου… απαντουσα…και τον αγκαλιαζα πιο σφιχτα απο ποτε.
Εκτιμαω ολα οσα εχω και καλο ειναι να αρχισεις να το κανεις και εσυ…
Μια φορα ζουμε και οι στιγμες ειναι τοσο λιγες για να τις γεμιζεις με την ζωη καοιου αλλου..
Βγες παιξε χορεψε χτισε καστρα στην αμμο δουλεψε προσπαθησε και ασε τους αλλους ησυχους…
Το παρακατω με εκφραζει απολυτα
» Αναρωτιέμαι μερικές φορές είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία ;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν ; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν ;
Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα . Τη μέρα , την κάθε σου μέρα . Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις . Ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό , να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές . Να περιμένεις μεγάλες στιγμές . Να μην τις επιδιώκεις , να τις περιμένεις .
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου .
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους . Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται . Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους . Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου , την καλή υγεία , δυο φίλους , μια αγάπη , μια δουλειά , μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς , ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου .
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά . Που κι αν τα είχες , θα ήθελες περισσότερα . Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς . Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες , να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς . Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος .
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου . Κάθε μέρα αποτυγχάνω . Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή . Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους . Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα , ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους . Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα , γιατί δεν μαθαίνονται όλα .
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ . Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν . Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα , στα χαμόγελα των ανθρώπων , στα χάδια των ζώων , σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία , σε μια πολύχρωμη μπουγάδα .
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα , πάντα θα ‘ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει .
SuperMomRocks 