Κλαψε  για να μαθεις οτι η μαμα θα ειναι διπλα σου οποτε την χρειαστεις…

Κλαψε για να μαθεις να μην φοβασαι  γιατι το σκοταδι δεν ειναι τιποτα μπροστα στην εγκαταλειψη…

Κλαψε για να μαθεις πως ειναι να σε αγαπουν…

Κλαψε για να μαθεις τι ειναι πιο σημαντικο για μενα…

Κλαψε για να μαθεις τροπους.

Κλαψε για να μαθεις σεβασμο.

Κλαψε για να μαθεις ποιος εχει το πανω χερι.

Κλαψε για να μαθεις να μην χτυπας …

Κλαψε για να μαθεις να εισαι  ανεξαρτητο…

Τι απο ολα αυτα σου φαινεται περιεργο?

Κοιμησου παιδι μου….

Εχουμε και δουλειες….

Σοφια

Απο Αντιγονη Σιμεωνιδου
Κατά καιρούς έρχομαι αντιμέτωπη και εξαιρετικά κακοποιητικά άρθρα από συναδέλφους που πρεσβεύουν μεθόδους για την ανεξαρτητοποίηση βρεφών μέσα από τακτικές όπως το ελεγχόμενο κλάμα κλπ…καταρχήν και μόνο που η προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης ενός βρέφους είναι κακοποιητική και ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα που ακριβώς αποσκοπεί. Για να εξελιχθεί ψυχοσυναισθηματικά ένα βρέφος χρειάζεται πρώτα από όλα οι ψυχικές του ανάγκες που περιστρέφονται γύρω από την βασική τροφό -την μητέρα- να εκπληρωθούν. Η εκπλήρωση ψυχικών αναγκών δεν είναι απλά μια έννοια. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται δύο ανθρώπους : την μητέρα και το βρέφος.
΄Αρθρα που συμβουλεύουν την μητέρα να μπορεί να αγνοεί το κλάμα του μωρού της για να το εκπαιδεύσει εκτός από κακοποιητικά είναι και ουτοπικά. Πως αγνοείς το κλάμα που εκφράζει ψυχική ανάγκη για ασφάλεια και προοστασίαστον βωμό της δήθεν ανεξαρτητοποίησης? Δεν το καταλαβαίνω…
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η ψυχική υγεία του βρέφους αλλά και της μητέρας είναι ένα «δρόμος» που το περπατούν μαζί και τέτοιου είδους πρακτικές μόνο εμπόδια δημιουργούν.

Ειμαι μία επίδοξη παραμυθού που γράφω ιστορίες για παιδάκια και μαμάδες .

Τα πρόσωπα και τα ζαρζαβατικά ειναι μοναδικά και υπαρκτά οπότε οποιαδήποτε ομοιότητα με αλλα προσωπα και ζαρζαβατικά ειναι αδύνατη.
Το παραμυθι λεγεται Η μαγεια της γιαγιας και θα ηθελα την γνωμη σας!

Μαμά ΌΛΓΑ

Μια φορά και έναν καιρό.Σε ένα μικρό διαμερισματάκι κάπου σε μια γωνιά της μεγάλης πόλης κατοικούσε η γιαγιά Αρετή. Η γιαγιά Αρετή ήταν μικροκαμωμένη με μια ζωηράδα ασυνήθιστη για την ηλικία της. Δυό γαλάζιες πονηρές χάντρες στη θέση των ματιών σκάναραν τα πάντα γύρω της. Η γιαγιά ήταν πάντα καθαρή και περιποιημένη το ίδιο και το σπίτι της,όλα τα πράγματα είχαν τη θέση τους.Τα ντουλάπια της γιαγιάς ήταν πάντα γεμάτα με λιχουδιές, μαρμελάδες γλυκά του κουταλιού,λικέρ, σύκα ξερά και ένα σωρό άλλα όλα φτιαγμένα από τα χεράκια της.
Το σπίτι της γιαγιάς έκρυβε ένα μυστικό, μια μαγεία .Όλα τα πράγματα, από τις ηλεκτρικές συσκευές, τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά μέχρι τις κουρτίνες, τις αράχνες και τα χαλιά,
είχαν όλες τις αισθήσεις των ανθρώπων. Καλά ακούσατε μπορούσαν να μιλήσουν, να γελάσουν ακόμα ακόμα και να χορέψουν. Επειδή η γιαγιά Αρετή τα αγαπούσε πολύ μπορούσε
να επικοινωνεί μαζί τους .Τα παρηγορούσε και τα κανάκευε σαν μικρά παιδιά, αν καμμιά φορά χρειαζόταν τα μάλωνε κιόλας. Μπορούσε να ζήσει την μαγεία και όποιος άλλος έτρεφε τα ίδια συναισθήματα με τη γιαγιά.
Εκείνο το πρωί η γιαγιά μπήκε στην κουζίνα να φτιάξει το πρωινό της. Καθώς έτρωγε τα δημητριακά με το γάλα της αφουγκράστηκε κάποιον να κλαίει. Στην αρχή νόμιζε ό,τι ήταν ιδέα της, αλλά το κλάμα συνεχίστηκε και τότε πρόσεξε στο πανέρι πάνω στο τραπέζι μια κατακόκκινη ζουμερή ντομάτα να κλαίει με αναφυλιτά, τόσο που κόντευε να ξεριζωθεί το πράσινο κοτσανάκι που είχε στο στρουμπουλό κεφαλάκι της.Η γιαγιά χωρίς να δείξει την παραμικρή έκπληξη τη ρώτησε – Τι έχεις γλυκιά μου και κλαις;
– Άχ γιαγιά! Μπορείς να μ’ ακούσεις! Αναφώνησε έκπληκτη η ντομάτα που την άκουγε η γιαγιά.
– Βέβαια μπορώ, γι΄αυτό σκούπισε τα κόκκινα ματάκια σου και σαν ώριμη ντομάτα πες μου γιατί κλαίς;  Την ρώτησε γλυκά η γιαγιά.
Η ντομάτα αφού εσκούπισε τα ματάκια της με την ανάστροφη της παλάμης της λέει στη γιαγιά – Το πρωί που κοιμόμουν στο τελάρο του μανάβη είδα έναν τρομερό εφιάλτη.
– Λοιπόν! Την παρότρυνε η γιαγιά περιμένοντας όλο ενδιαφέρον τι είχε να της πει.
– Ονειρέυτηκα ότι ήμουνα σε ένα εργαστήριο για πειράματα γιατί ήμουνα η τελευταία ντομάτα που είχε γεννηθεί σε μποστάνι , χωρίς φυτοφάρμακα. Ενώ ετοιμαζόταν ένας κύριος με
άσπρη ρόμπα να μου ρουφήξει χυμό με μια τεράστια σύριγγα, άφησε για λίγο το τζάμι ανοιχτό. Τότε βρήκα ευκαιρία και το έσκασα . Τσούλησα σαν τρελή στο δρόμο  και στα πεζορόμιαπροσπαθόντας να μην με ζουλήξουν οι πεζοί ή να με πολτοποιήσει κάποιο αυτοκίνητο. ( Άρχισε πάλι να σιγοκλαίει. Κατά βάθος είχε παραμείνει πράσινη ντομάτα διαπίστωσε η γιαγιά.) Ψάχνοντας μάταια να βρώ ένα πάγκο σε κάποια λαική για να ξαπλώσω ή ένα μανάβικο να εφημερέυει για να τρυπώσω και να σωθώ. Δεν υπήρχε τίποτα.
Ούτε  καν ένα σουφρωμένο αγγουράκι στα σκουπίδια δεν βρήκα, ούτε κανένα μποστάνι- μαιευτήριο να ξαποστάσω.  Ενώ περιπλανιόμουνα είχα την αγωνία ότι πίσω μου ερχόταν
να με πιάσει ο κύριος από το εργαστήριο. Την στιγμή που πήγαινε να με πατήσει κάποιος ξύπνησα.
– Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι, όνειρο ήταν που πέρασε. Την καθησύχασε η γιαγιά που την άκουγε προσεκτικά όλη αυτή την ώρα και η φωνή της ακούστηκε σαν βάλσαμο.
– Γιαγιά θα πάψουν οι άνθρωποι να καλλιεργούν μποστάνια; Ρώτησε η ντομάτα.
– Και βέβαια όχι, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς  εσάς τα λαχανικά, τα φρούτα και τα όσπρια. Της είπε σοβαρά η γιαγιά.
– Κι άν τα φτιάχνουν στα εργαστήρια; Συνέχισε να ρωτάει η ντομάτα.
– Αυτά που φτιάχνουν στα εργαστήρια είναι όμορφα, ζουμερά και τραγανά όταν τα αγοράζεις, μα σαν θα μείνουν καμμιά δυό μέρες στο καφάσι γίνονται σαν ξεφούσκωτα μπαλόνια
χώρια που μπορεί να αρρωστήσουμε τρώγοντας τα. Είναι σαν το μήλο που έδωσε στη Χιονάτη η μητριά της. Αυτό που με ρωτάς δεν θα γίνει ποτέ σε διαβεβαιώ. Της απάντησε η γιαγιά με τρόπο που δεν σήκωνε άλλη αμφισβήτηση. Άντε τώρα σκέψου κάτι που σε ευχαριστεί να φτιάξει η διάθεση σου. Τι σου αρέσει πάρα πολύ; Την ενθάρρυνε η γιαγιά.
Άχ γιαγιάκα μ΄αρέσει να παίζω στη μεγάλη γαβάθα με τους φίλους μου, το αγγούρι και την πράσινη πιπεριά. Να πετάμε ο ένας στον άλλο ρίγανη φρεσκοτριμμένη. Να πλατσουρίζουμε στο ελαιόλαδο, να κρυβόμαστε κάτω από τη φέτα και να γλυστράμε πάνω στις μάυρες χοντροελιές. Άμα είναι εκεί και ο φίλος το κρεμμύδι, τότε να δεις πλάκα , γιατί είναι έξυπνος
και σπιρτώζος, μας κάνει να κλαίμε από τα γέλια. Η γιαγιά γέλασε ευχαριστημένη , καθώς σηκώθηκε να φύγει  από την κουζίνα, έχοντας καταφέρει να φτιάξει τη διάθεση της ντομάτας
την άφησε πίσω να ονειροπολεί……….
Άχ γιαγιάκα, είναι ωραία το κσλοκαίρι που έρχεται η φίλη μας γλιστρίδα, διακοπές στη μεγάλη γαβάθα. Το παιχνίδι μας δεν έχει τελειωμό. Τα πιρούνια  χορέυουν ασταμάτητα.Το μαλακό ψωμί κάνει μακροβούτια στο ελαιόλαδο, αλλά δεν είναι καλός κολυμβητής , συνέχεια παπαριάζει στο βυθό, ο ξάδελφος του το παξιμάδι τα καταφέρνει καλύτερα.Ήταν τόσο
χαρούμενη η ντομάτα που συνέχισε την ονειροποληση της στη χωριάτικη σαλάτα, χωρίς να προσέξει ότι η γιαγιά δεν ήταν πια στην κουζίνα.
Αργότερα η γιαγιά μπήκε στην κουζίνα να πιεί τα χάπια της μα επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ο γιός της είχε αφήσει στο τραπέζι επάνω μια τσάντα με τσακώνικες μελιτζάνες.
Όταν ξαναμπήκε η γιαγιά στην κουζίνα για να ετοιμάσει το μεσημέριανο φαγητό αναγκάστηκε να τις μαλώσει γιατί έκαναν πολύ φασαρία.- Τι έχετε και μαλώνετε; Οι φωνές σας ακούγονται μέχρι έξω.
– Η αδιρφί μι απού δω μι σπρωχν’ς. Είπε η μελιτζάνα με βλάχικη προφορά.
– Αυτή μι σπρώχν’ γιαγιά ήρθη στην πόλη κι νουμίζ’ ότι είνι βεντέτ’. Κόντιψει να μι τσακίσ’ το κουτσάν’. Την διέκοψε η αδελφή της που είχε μπλεχτεί στο χέρι της σακούλας του σούπερ μάρκετ.
Η γιαγιά τις έβγαλε από την σακούλα  και τις ακούμπησε πάνω στο τραπέζι.
– Τι θα μας καν’ς γιαγιά; Ρώτησαν όλες μαζί με μια φωνή όλο αγωνία για την τύχη τους.
– Πρώτα θα σας ξεπικρίσω και μετά βλέπουμε. Είπε μαλακά η γιαγιά.
– Μα ιμείς δεν είμαστι πικρές. Η Θύμιους  στου χουριώ μας πρόσεχ’ πουλί,είμαστι ούλου γλύκα κι’ δεν έχουμι ούτι σπόρια, ούτι ζάρις. Μας φύτεψ’ μαζί μι αθάνατου βασσ’λικό
κι μουσχουβουλάμι. Είπε μια μελιτζάνα θιγμένη στη γιαγιά.
– Πράγματι είστε πολύ όμορφες, η μακρυά λαμέ μελιτζανί φορεσιά σας αναικνύει τη λυγερόκορμη σιλουέτα σας και τα πράσινα ναζιάρικα καπελάκια σας  είναι επίσης πολύ κομψά
Σαν γοργόνες της στεριάς
– Αυτoύ τού ξέρουμε.  Δεν μας είπις όμως τι θα μας κάμ’ς;
Ξαναρώτησε η μελιτζάνα.
– Θα σας κάνω στάρ.  Είπε γελόντας η γιαγιά και βγήκε απ΄την κουζίνα.
Στο πάνω ράφι της φρουτιέρας ήταν στριμωγμένα τα πρώτα ξαδέλφια, τα κρεμμύδια με τα σκόρδα.
– Ξάδελφε ζεσταίνεσαι και έβγαλες το σακάκι σου;  Ρώτησε κοροιδευτικά ένα σκόρδο το κρεμμύδι.
– Όχι άμα ξεραθεί το πετάω, για να φαίνεται το από μέσα που είναι πάντα καινούργιο.  Απάντησε κλαψουρίζοντας το κρεμμύδι.
– Είσαι πολύ κλαψιάρης αδελφέ μου, κουβέντα δεν σηκώνεις με το παραμικρό βάζεις τα κλάματα. Του είπε υποτιμητικά το σκόρδο.
–  Για δες ποιός μιλάει, αυτός που όταν ανασάνει βρωμοκοπάει ολόκληρος.  Αν με ξαναπειράξεις θα το πω στη γιαγιά και είδες τι έκανε στην αράχνη και στα κουβάρια της που δεν  άκουγε τι …..Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του, η γιαγιά πήρε το σκόρδο και μερικά κρεμμύδια, τα ακούμπησε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, διακόπτοντας τη λογομαχία τους.  Έβγαλε από το ψυγείο ένα κεφάλι τυρί, έκοψε 12 μακρόστενα μπαστουνάκια όσα και οι μελιτζάνες.  Πλησιάζει τότε ένα μπαστουνάκι τυρί τη γιαγιά και την ρωτάει με βαριά κρητική προφορά:      – Ήντα κάνεις γιαγιά; κατέχεις ποιός είμαι εγώ;
– Βέβαια ξέρω, είσαι κεφαλογραβιέρα και σε έστειλε η νύφη μου από την Κρήτη.
– Και ξέρεις ήντα ήρθα να κάμω εγώ επαέ; Ήρθα να παντρευτώ.  Έιμαι και καλό κοπέλι και λεβέντης.  Κατέχεις καμμιά καλή κοπελιά;   Καθώς έκανε απανωτές ερωτοαπαντήσεις έριξε κι ένα σάλτο για να δει η γιαγιά πως είναι παλικάρι.
–  Έτοιμη στην έχω.  Του είπε η γιαγιά και του έδειξε τις μελιτζάνες.
Ο κρητικός αναφώνησε   πο!  πο! Καθώς κατευθύνοταν προς το μέρος τους.
Η γιαγιά έπλεινε τις ντομάτες κάτω από το τρεχούμενο νερό.  Καθάρισε 12 σκελίδια σκόρδο  και καθώς καθαρίζε τα κρεμμύδια άκουσε ένα κρεμμύδι να της λέει ψιθυριστά: Γιαγιά για να μην κλαίς όταν με  καθαρίζεις άκου ένα μυστικό, πρώτα θα βγάζεις τα σακάκια μου και τελευταίο θα κόβεις το κοτσάνι μου.
–  Σε ευχαριστώ καλό μου παιδί.   Του είπε η γιαγιά και τεντώθηκε να κόψει λίγο μαιντανό από την γλάστρα που είχε στο περβάζι.  Πλησίασε στο τραπέζι για να συνεχίσει την προετοιμασία για το φαγητό και τότε παρατήρησε το μπαστουνάκι το τυρί που προηγουμένως ήταν ιδιαίτερα ομιλητικό να κάθεται στην άκρη του τραπεζιού χώρις να βγάζει λαλιά.
– Ε κρητικέ τι έχεις και δεν μιλάς;  Σου αρέσαν οι κοπελιές Τον ρώτησε η γιαγιά μεταξύ αστεία και σοβαρά.
– Όμορφες είναι οι κοπελιές μα κάλιω να μην μιλούνε γιατί άμα ανοίξουνε το στόμα τους δεν καταλαβαίνεις ήντα λένε.   Απάντησε το τυρί ελαφρά προβληματισμένο.

Έπιασε η γιαγιά προσεκτικά μια μια τις μελιτζάνες αφαίρεσε το καπέλο τους και αφού τις έπλεινε, τις ξάπλωσε μέσα στο σουρωτό να στραγγίξουν τα νερά από τα φουστάνια τους.  Σε μια βαθιά λεκάνη έκοβε  η γιαγιά τις ντομάτες μικρά κυβάκια όταν έπιασε την πρωινή  φίλη της.    – Βλέπω είσαι καλύτερα από το πρωί. Της είπε η γιαγιά.
– Είμαι ενθουσιασμένη γιατί θα γνωρίσω καινούργιους φίλους.   Φώναξε κατενθουσιασμένη η ντομάτα.
–  Όχι μόνο θα ταξιδέψεις κιόλας και με τηγάνι και με ταψί , γι’ αυτό πάρε λίγη ζάχαρη μη σε ξινίσει το ταξίδι.   Της είπε η γιαγιά και την πασπάλισε με λίγη ζαχαρίτσα
– Η ντομάτα χαρούμενη πιτσίλισε την γιαγιά στο μάγουλο με λίγο από το χυμό της για να την
ευχαριστήσει για την στοργή που της έδειξε, όσο ήταν στο σπίτι της.  Στο ίδιο βαθύ μπολ που έκοψε τη ντομάτα η γιαγιά, ψιλόκοψε τον μαιντανό, ζαλισμένος όπως ήταν δεν έβγαλε λέξη, μονάχα μοσχομύριζε, έκοψε τα κρεμμύδια μικρά μισοφέγγαρα, αλατοπιπέρωσε τη γέμιση και την άφησε σε μια άκρη.
Έπιασε μια μελιτζάνα όρθια στο χέρι της και περιμετρικά  την χάραξε από πάνω μέχρι κάτω τρείς φορές. Στριγγλιές από το τραπέζι έκαναν την γιαγιά να γυρίσει να κοιτάξει και τι να δει μια μελιτζάνα ορίοταν:
– Ουρ’ παλιόγρια την αδιλφή μι, μπουρί να μαλούναμι όχι να τη σφάξ’ς ομ’ς.
– Βλέπω ο θύμιος από ομορφιά σας έδωσε αλλά από τρόπους τίποτα.  Δεν τη σφάζω παιδί μου, την ετοιμάζω για να την στολίσω για το χορό.  Δεν σας είπα ό,τι θα σας κάνω σταρ.  Την καθησύχασε η γιαγιά  και συνέχισε να κάνει το ίδιο στην επόμενη μελιτζάνα.
– Τούτ’ αλάζ’ του πράμα.     Σταμάτησε να διαμαρτύρεται η μελιτζάνα και περίμενε να έρθει η σειρά της.
Πήρε η γιαγιά ένα σκελίδι σκόρδο και το έκρυψε μέσα στο κεφάλι της μελιτζάνας περνόντας το μέσα από τις σκισμές.  Έπιασε ένα μπαστουνάκι τυρί και καθως προσπαθούσε  να το βάλει μέσα στην καρδιά της μελιτζάνας  άκουσε το τυρί να ρώτάει:   –  Που με πας γιαγιά;
– Παντρειά δεν ήθελες; στην καρδιά της κοπελιάς θα σε βάλω.  Τον καθησυχασε.
– Μα δεν τήνε θέλω, αρέσει μου δε λέω μα δεν μπορώ να τήνε συννενοηθώ.  Έλεγε καθώς αντιστεκόταν να κάτσει στο κέντρο της μελιτζάνας.
–  Θα δεις είναι γλυκειά και τρυφερή, χορευόντας μαζί της στο τηγάνι και στο ταψί θα την συνηθίσεις.  Του είπε η γιαγιά και δεν άφησε τον κρητικό να ξανακουνήσει από τη θέση του.  Της άρεσε της κυρά  Αρετής να παντρέυει διαφορετικές γέυσεις.
Αφού έβαλε στις μελιτζάνες το σκόρδο και το τυρί, τους στόλισε και την γέμιση στις τσέπες που τους είχε κόψει, τις έσφιξε δυνατά, τις ξάπλωσε  στη σειρά σε ένα ταψί, όπου θα περίμεναν τη σειρά τους για να κάνουν πρόβα στο τηγάνι για το χορό που θα ακολουθούσε στο φούρνο.
Τις άφησε η γιαγιά ώσπου να βάλει ελαιόλαδο στο τηγάνι, μόλις ζεστάθηκε, δεν το άφησε να κάψει έριχνε μια μια τις μελιτζάνες,τις έφερε δυο στροφές, ίσα να τσουρουφληστούν τα φουστάνια τους.
Όταν τις τηγάνησε ελαφρά, γιατί οι μελιτζάνες είναι σαν τους μπεκρήδες, ρουφούν όλο το καυτό λάδι λες κι είναι κρασί, τις ξαναξάπλωσε πίσω στη θέση τους, λούζοντας τις με τη γέμιση που ξέφυγε από τις τσέπες τους καθώς και με μπόλικο ελαιόλαδο, έτοιμες για το φούρνο.
Η γιαγιά τις καμάρωσε και τις στάυρωσε.
Όλες μαζί οι μελιτζάνες είπαν ευχαριστώ στη γιαγιά ενώ βαθιά μέσα τους ήξεραν ό,τι θα την ευχαριστούσαν αργότερα………
Η κοφτή κάτασπρη ροτόντα, καμάρωνε στην τραπεζαρία σαν μπαλαρίνα,  αν και τα είχε τα χρονάκια της, μια ηλικία ήταν με την γιαγιά, αλλά ο χρόνος δεν είχε αφήσει ούτε μια κιτρινίλα πάνω της.

Στο  στρωμένο τραπέζι κάθονταν  η γιαγιά με το γιο της τον Χάρη,  την εγγονή της την Γιάννα και τα δυο δισεγγονάκια της, τον Γιωργάκι  και την Κωνσταντίνα.
– Γιαγιά Αρετή το ξέρεις ό,τι μου μίλησε μια μελιτζάνα στα χωριάτικα και μου είπε να τη φάω αλλιώς θα με δαγκώσει!  Αναφώνησε ο Γιωργάκης έκπληκτος
– Και εγώ την άκουσα!   Επιβεβαίωσε η Κωνσταντίνα.
Η γιαγιά Αρετή χαμογέλασε πονηρά στα εγγόνακια της.
Ήταν  τόσο καλά που δεν είχε λόγο να μην τα πιστέψει.  Ο θείος γέλασε κι αυτός με τη σειρά του.
–  Το ιμάμ μπαιλντί της γιαγιάς είναι πεντανόστιμο γι’ αυτό φάτε το γρήγορα.   Είπε η μαμά τους με τρόπο που δεν σήκωνε αντίρρηση.

Pretty in Pink Tutu Dress

Ερχεται το Πασχα ερχεται το καλοκαιρακι και εχουμε βαφτισεις γενεθλια αλλα και τελειο καιρο για φωτογραφισεις των ζουζουνιων μας!

Οι καιροι δυσκολοι και τα οικονομνικα ολων περιορισμενα αυτο ομως δεν σημαινει πως δεν μπορουμε να βρουμε τελειες και οικονομικες λυσεις για ρουχο βαφτισης η για ενα υπεροχο φορεματακι για τα ζουζουνια μας.

Ετσι σκεφτηκα να σας δωσω λυσεις ετσι ωστε να τα φτιαξετε μοναχουλες σας η να τα παραγγειλετε απο το εξωτερικο μεσω του Etsy.com  ή αν θελετε να τα παρετε οικονομικα τελεια και ελληνικα απο την μανουλα της παρεας μας καλλιτεχνη στην δημιουργια τουτου Ελενα απο την πολυ γνωστη μας σελιδα

Sweet Pink

Για τις tuttu στις φωτογραφιες μας πατατε πανω στις φωτογραφιες και σας πηγαινουν πανω στο καθε μαγαζακι του Etsy για αμεση αγορα!

Hot pink Tutu photography prop – Cake Smash tutu dress

Το βασικο στοιχειο για να φτιαξεις ενα φορεματακι τετοιο ειναι φυσικα το επανω μερος το οποιο λεγεται Crochet Top!

Eκει πανω «δενεις» το τουλι σου και μην αγχωνεστε εχουμε ειδικο αρθρο για το πως τα κοβεις και τοποθετεις επανω!

Για να το διαβασετε πατατε πανω ΕΔΩ!

Τωρα οσον αφορα το Crochet Top θα βρειτε μεγαλη ποικιλια στο λινκ που θα σας βαλω απο το Etsy.com

Τα πραγματα ειναι απλα πατατε πανω στην φωτογραφια και μεταφερεστε αυτοματα εκει.

Πριν αγορασετε σιγουρεψτε οτι ειναι τοπακι και οχι πλεκτη βαση για κορδελα χιχιχιχιχ

6″ Crochet Headbands Crochet Tutu Tops Multiple colors

Σε αυτο το καταστημα στο Etsy ιδιοκτητρια ειναι η πολυ γλυκια και ευγενικη Robin διαθεσιμη να σας εξυπηρετησει!

Πριν που επικοινωνησα μαζι της  μου ειπε πως τα τοπ της εξαντλουνται καθημερινα και πως ανανεωνει την συλλογη της καθε βδομαδα.

Μην ξεχασετε πριν παραγγειλετε να επιβεβαιωσετε οτι θα παρετε τοπακια !

Σε αυτα τα τοπ θα «πλεξετε» τα τουλια και θα δημιουργησετε πανεμορφα φορεματα τα οποια μπορειτε να τα στολισετε με πανεμορφα λουλουδακια στρας και δαντελες!

Εαν χρειαστειτε εξτρα βοηθεια βαλτε μια φωνη χιχιχι.

Εαν χρειαστειτε υλικα οπως μοτιφ δαντελες μπορειτε να παραγγειλετε απο την αγαπημενη σας

La Petite Boutique

Φιλακια στα μουτρακια σας

Σοφια

Την ιστορια της Μαριας – Νεφελης σας την ειχα ξανανεβασει πιο παλια …στην σελιδα .

Τυχαια… Επεσα σε ενα ποιημα της.

Σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα ενός ανήσυχου μυαλού.. 

Ξερω πως η ζωη ειναι ανασα, ανασα ελευθεριας,..προσπαθω να το νιωσω αυτο..μου λειπει τοσο πολυ…ποσο θα ηθελα να ειχα μια ανασα ελευθεριας!!!

φευγω…..για να χωθω στην ψυχη μου…δεν εχω τη δυναμη πια…οσο και να προσπαθησα ματαια ηταν και ειναι ολα. παιδι ημουν τοτε οπως παιδι ειμαι ακομα..(με την εννοια πως δεν ξερω να αντιμετωπισω την κατασταση γιατι δεν ξερω, ισως θα επρεπε να μαθω, μα οσο και να προσπαθησα δεν τα καταφερα..) και δεν τα αντεχω ολα αυτα.. οι μεγαλοι παντα αντεχουν πιο πολλα και δεν πονανε τοσο… κανεις τουλαχιστον δεν το δειχνει. δεν ειμαι παραξενη, μιζερη, ουτε διαφορετικη απο εσενα που θα με διαβασεις… εξασθενισμενη ειμαι, μα κουραζομαι καθε τοσο που πρεπει να το κρυβω… γιατι βαρεθηκα πλεον να προσπαθω και να νομιζω πως ολα θα πανε καλα… δεν μπορω παντα να χαμογελω και μετα τα αστερια να μαζευουν τον πονο μου. όχι, δεν αντεχω αλλο. φευγω για να χωθω στην ψυχη μου….

φευγω γιατι πονος και χαρα δεν συμβαδιζουν και δεν τα θελω ετσι στον κοσμο μου εγω… δε ζητω ουσια πια… φευγω κι ας μην με αγγιζει τιποτα… κι ας ποναω ακομη… κι ας μη με γεμιζει τιποτε…εκει ομως θα βρω την νυχτα που θελω να ηρεμησω απο ολα που προσπαθουν να μου στερησουν την ζωη μου, ετσι οπως την ονειρευτηκα… αν τα καταφερω… αν αντεξω το δρομο…. γιατι κι αυτος δυσκολος μου μοιαζει. «ειμαι αδυναμη.» μην με πολεμας επιτελους ρε ζωη… δεν αντεχω αλλο… φευγω…..

δεν ξερεις ποσο αδεια νιωθω. δε ζηταω πλεον ν’ ανοιξουν οι ουρανοι….. μονη τρεχω στο λαβυρινθο… μονη στα στενα του λαβυρινθου μου. μονη τον αφησα να χτιστει μα πιστεψε με δεν ηταν επιλογη μου… άφησα να μπουνε τερατα μεσα… μια ολακερη ανασα ελπιδας αν υπαρχει θα ειναι ωραια… δεν υπαρχει ομως. έτσι κι αλλιως δεν μπορω να κοιταξω τη ζωη καταματα, φοβαμαι… δεν με νοιαζει πια. αυριο φευγω να χωθω στην ψυχη μου που μονο αυτη εμεινε αλωβητη απο ολα..

ξερεις γιατι φευγω? ξερεις γιατι οι νεραιδες εχουν φτερα? για να πετουν μακρια. ελευθερες. όποτε θελησουν. χωρις να σου πουν γιατι φευγουν. όσοι δεν εχουν φτερα περπατουν αργα. πρεπει να δικαιολογουν καθε τους κινηση, καθε τους βημα. γιατι σκονταψες? γιατι ζαλιστηκες? κουραστηκα… δεν αντεχω αλλο… εκει που παω να πιστεψω πως ολα θα πανε καλα γιατι υπαρχει μια ελπιδα στο βαθος που θα με κανει καλυτερα, αμεσως μετα μου λενε τα αποτελεσματα… οι νεραιδες μπορουν και να δακρυσουν ξερεις. να ξεσπασουν οταν το θελησουν. οι θνητοι διχως φτερα τα πετουν ολα σε μια αδιαφορη γωνια της ψυχης μαζευοντας τον πονο κομματι κομματι και τον πετουν ς’ ενα κομματι χαρτι. και γιατι παλι εκει? και γιατι δεν μπορουν να μιλησουν?

φευγω γιατι χανεται ο κοσμος μου. όλα τα ονειρα που εχτισα. κεινα που νομιζα πως θα γινουν πραγματικοτητα.. κεινα που ονειρευομαι χρονια …σημερα γκρεμιζονται μοναχα με μια ανασα. με μια κουβεντα απ’ αυτους που ειχα ελπιδες να μου δωσουν….ίσως το αυριο να ειναι αλλιωτικο. δεν εχω αλλο κουραγιο….

ο χρονος εξαφανιζεται, η στιγμη στροβιλιζεται, γινεται αιωνιοτητα …

μονη εχω να παλεψω ενα μεγαλο σκοτεινο δρομο μερα-νυχτα και να παραμιλω στο χαρτι. …

υγ1: » κι εμεινα εκει πεσμενος αγγελος σε μιαν ασφαλτο απο σκληρο τσιμεντο . ο ηλιος εκαιγε το προσωπο μου και τα τσακισμενα μου φτερα ανημπορα να υψωθουν και παλι , αφησαν σημαδια ΄πανω στην λασπη που δημιουργησαν τα πρωτοβροχια ενω οι δεικτες του ρολογιου ετρεχαν πατοντας γκαζι και προσπερνωντας τις αναμνησεις μου που εστεκαν στο απεναντι πεζοδρομιο να με κοιταζουν ουρλιαζοντας πως ειναι ακομη εδω … πως , παντα , εδω θα ειναι …

http://mariatweety.blogspot.com/

Συγκλονίστικα…

Αυτο το κοριτσι , ενα κουρασμενο κοριτσι απο την παλη με χιλια μετωπα , προσπαθει να κρατηθει στην ζωη.

Ωρες ωρες νιωθει πολυ κουρασμενη πολυ απογοητευμενη…

Ωρες ωρες ειναι  τετοια η θλιψη της για την αδιαφορια του κοσμου στον γολγοθα της που σε συνδυασμο με τους εντονους πονους λυγιζει και θελει να φυγει….

Ειναι ενας αγγελος..

Ενας αγγελος που δοκιμαζεται καθημερινα αλλα δεν το βαζει κατω και ονειρευεται.

Ονειρευεται μια ελευθερη ζωη, σχεδον παραμυθενια …

Νεραιδες ξωτικα αγγελους.

Διαβασα κατι που μου εσκισε την καρδια…

Εγραψε… Αν πιστευετε πως μου αξιζει να ζω Βοηθηστε με….

Δεν επαιτει ζηταει την βοηθεια μας για μια ποιοτητα ζωης…

Για ενα αγαθο που αξιζει σε καθε ανθρωπινο πλασμα….

Η σελιδα της στο facebook ειναι

Η Μαρία αγωνίζεται να ζήσει!! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

ΕΡ: Πόσων χρονών είσαι;
• 27 Ετών

ΕΡ: Πότε γεννήθηκες;
• 13/07/1985

ΕΡ: Τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις ακριβώς με την υγεία σου;
• Τα προβλήματα με την υγεία μου είναι αρκετά, όπως και αρκετά σύνθετα, περίπλοκα και μοναδικά θα έλεγα μιας και μου το λένε κάθε φορά οι γιατροί.. άλλο τόσο είναι και επώδυνα φρικτά…

Η νόσος Αδαμαντιάδη – Behçet
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ από Maria Nefeli D, Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2012 στις 3:36 π.μ. •
• Η νόσος Αδαμαντιάδη – Behçet (ΝΑΒ) είναι μία υποτροπιάζουσα, πολυσυστηματική, φλεγμονώδης νόσος χαρακτηριζόμενη από επαναλαμβανόμενα επεισόδια στοματικών εξελκώσεων, γεννητικών εξελκώσεων, φλεγμονή των οφθαλμών, δερματικές αλλοιώσεις και συμμετοχή των αγγείων και των αρθρώσεων, του γαστρεντερικού και του νευρικού συστήματος. Μπορεί να προσβάλει σχεδόν κάθε όργανο ή σύστημα του σώματος. Είναι ετερογενής όσον αφορά τα αρχικά συμπτώματα και σημεία και οδηγεί σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Η ακριβής αιτιολογία της παραμένει άγνωστη, αν και πολλοί γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν διαπιστωθεί ή προταθεί ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξή της

Ιστορικά στοιχεία:
• Η ΝΑΒ αναφέρθηκε πρωταρχικά από τον Ιπποκράτη τον 5ο αιώνα π.Χ. στο έργο «Τρίτο βιβλίο ενδημικών νοσημάτων». Μετά από αυτή την περιγραφή δεν υπήρξαν άλλες αναφορές έως το 1931, όταν ο Έλληνας οφθαλμίατρος Βενέδικτος Αδαμαντιάδης την περιέγραψε κλινικά. Το 1937 ο Τούρκος Δερματολόγος Hulusi Behçet πραγματοποίησε μία ολοκληρωμένη περιγραφή και αργότερα αποκάλεσε τη νόσο του συμπλέγματος των τριών συμπτωμάτων των «στοματικών, γεννητικών και οφθαλμικών ελκών» Πολυάριθμες αναφορές και μελέτες ακολούθησαν αυξάνοντας τις γνώσεις γύρω από την ασθένεια.

• Επιδημιολογία
Η ΝΑΒ παρατηρείται συχνότερα στις περιοχές της «Οδού του Μεταξιού», που ήταν μία αρχαία εμπορική διαδρομή εκτεινόμενη από τη Μεσόγειο ως την Άπω Ανατολή. Έχει επιπολασμό μεταξύ 1/1.000 και 1/10.000 (ο υψηλότερος στην Τουρκία με αναφορές για 80-420/10.000 και στην Ιαπωνία με αναφορές για 7-8,5/10.000). Ο επιπολασμός της είναι επίσης υψηλός στη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά είναι αρκετά μικρότερος στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Άτομα που μετανάστευσαν από ενδημικές περιοχές σε χώρες με χαμηλό επιπολασμό εμφανίζουν έναν ενδιάμεσο κίνδυνο (όπως Τούρκοι που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία) και σε ορισμένες μελέτες τον ίδιο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο. Ορισμένες από τις εκδηλώσεις της νόσου επίσης εμφανίζουν γεωγραφικές διαφορές ως προς τη συχνότητα, όπως η γαστρεντερική συμμετοχή, που είναι συχνή στην Ιαπωνία και σπάνια στην Τουρκία και η δοκιμασία της παθέργειας, που είναι συχνή στην Τουρκία και στην Ιαπωνία, αλλά πολύ λιγότερο συχνή στις Δυτικές Χώρες. Η ΝΑΒ είναι ελαφρώς πιο συχνή στους άνδρες στους οποίους έχει και βαρύτερη πορεία, όπως και όταν η έναρξή της συμβαίνει σε μικρή ηλικία. Η ηλικία έναρξης παρατηρείται συνήθως την τρίτη και την τέταρτη δεκαετία, ενώ σπάνια εμφανίζεται η νόσος σε παιδιά και ηλικιωμένους . Κληρονομικότητα αναφέρεται σε 1-18% των ασθενών….

ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ Η ΙΔΙΑ
• Έχω επίσης αυξημένη ενδοκράνια υπέρταση, χρόνια εγκεφαλίτιδα, γλοίωμα στο κεφάλι (είναι είδος όγκου), όγκους στη κοιλιά… και πολλά άλλα.. πιστεύω για να καταλάβει κανείς, μόνο ένα ιατρικό έγγραφο θα είναι ικανό για κατανόηση και για να πιστέψει κανείς… και αυτά που γράφει η μαμά μου στην ομάδα που έφτιαξαν για μένα – «Η Μαρία αγωνίζεται να ζήσει…» … για παράδειγμα στέλνω εδώ κάποια λινκ που ίσως βοηθήσουν να καταλάβετε περισσότερα για την υγεία μου…κάποια λινκ όπου να μπορείτε να διαβάσετε τι έχω…

http://www.facebook.com/pages/%CE%97-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B6%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%94%CE%99%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%95-%CE%A4%CE%9F/129264427128438?ref=ts&sk=info

http://www.facebook.com/pages/%CE%97-%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B6%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%94%CE%99%CE%91%CE%94%CE%A9%CE%A3%CE%A4%CE%95-%CE%A4%CE%9F/129264427128438?ref=ts&fref=ts

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=416440355077509&set=a.215733915148155.63691.129264427128438&type=1&theater&notif_t=photo_commet

έχω και αυτή τη νόσο όπου μου χτύπησε παντού…

http://www.facebook.com/notes/maria-nefeli-d/%CE%B7-%CE%BD%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7-beh%C3%A7et/300561616720015

http://www.facebook.com/notes/maria-nefeli-d/will-help-me-fight-my-race/288205537955623

http://www.facebook.com/notes/maria-nefeli-d/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D/274600485982795

σας στέλνω και τις τελευταίες γνωματεύσεις του γιατρού αν και προχθές που πήγαμε άλλαξαν καταστάσεις και έγιναν χειρότερα… καλό θα ήταν να διαβάσετε σχεδόν όλα αν όχι όλα…

Η ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΒΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ
• πονώ φρικτά το κεφάλι μου λόγω ενδοκράνιας υπέρτασης και λόγω γλοιώματος (όγκου)… έχω 4 όγκους στη κοιλιά.. καρκίνος.. αλλά δεν πρόλαβαν καν να κάνουν βιοψίες… και άλλα πολλά… ο σακατεμένος πλέον εγκέφαλος μου, δίνει εντολές για λάθος λειτουργίες του σώματος, και παθαίνω σχεδόν καθημερινά συγκοπή καρδίας… παίρνω μορφίνη καθημερινά… και πολλά άλλα φάρμακα

ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ…
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=416440355077509&set=a.215733915148155.63691.129264427128438&type=1&theater

ΕΡ: Πως το αντιμετωπίζεις καθημερινά. Θέλω να πω αν πονάς, πόσο, ποιοί είναι δίπλα σου, με ποιους κάνεις παρέα, οι γιατροί σου και οι συνήθειες σου;
• Προσπαθώ όσο και να πονάω φρικτά, να χαμογελάω πάντα… τα καθημερινά θέλω, εδώ και 3 χρόνια, δεν γίνονται σχεδόν καθόλου… για να αντέχω και να ζω με αυτούς τους φρικτούς πόνους, όπως και να παραμένω ζωντανή, μου χορήγησαν μορφίνη σε καθημερινή βάση και άλλα τόσα φάρμακα επιβίωσης…
• Δίπλα μου πάντα είναι η οικογένεια μου.. η μαμά μου που την λατρεύω, τα δυο μου αδέρφια, οι παππούδες μου, όπως και επίσης, όπως την λέω εγώ «η δικιά μου νεράιδα», η κολλητή μου φίλη που γνωριζόμαστε εδώ και 2 χρόνια, μα δυστυχώς μένει μακριά.. είναι από Ελλάδα… έρχεται συχνά Κύπρο να με βλέπει και να κάνουμε ότι πιο όμορφο μπορούμε… Φυσικά και μιλάμε καθημερινά σε sms, αλλά και μέσω σκάιπ…
• Οι γιατροί μου, είναι φίλοι μου πάνω απ όλα, ΑΝΘΡΩΠΟΙ και μετά γιατροί…και μου έμειναν μόνο δυο… (ο πρώτος οικογενειακώς μου γιατρός που με ξέρει εδώ και δέκα χρόνια, άρα και ξέρει τα πάντα για μένα, όπως και ο δεύτερος μου γιατρός είναι ο ογκολόγος μου)… αυτό πιστεύω τα λέει όλα..
• Οι συνήθειες μου είναι να γράφω ότι σκεφτώ… και να σχεδιάζω.. όταν μπορώ σαφώς τα κάνω όλα αυτά με την πρώτη ευκαιρία…

ΕΡ: Τι σου αρέσει να κάνεις;
• Μου αρέσει να γράφω ποιήματα, είτε δικά μου βιώματα, αποτυπώνοντας τα σ’ ένα καμβά με ζωγραφική, είτε γράφοντας τα πάνω σε μια λευκή κόλλα… όπως και όταν μπορώ, λατρεύω το σινεμά..

ΕΡ: Τι σε θλίβει;
• Η κοινωνία και η αδιαφορία της

ΕΡ: Τι σου δίνει χαρά;
• Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, και ένα φιλί από τα λατρεμένα μου πρόσωπα

ΕΡ: Ποια μουσική ακούς;
Ροκ, έντεχνα, ελληνικά και μπαλάντες…

ΕΡ: Τι διαβάζεις, τι παρακολουθείς στην τηλεόραση;
•  Όταν παρακολουθούσα τηλεόραση, έβλεπα συνήθως προγράμματα κοινωνικού περιεχομένου, και αυτά που πίσω από κάθε βλέμμα έκρυβαν απέραντο πόνο… όπως και ιατρικά θέματα… το ίδιο είναι και όταν διαβάζω.. με αληθινές ιστορίες… Και λέω «όταν» διότι, εδώ και 2 μισή χρόνια που αρρώστησα πιο βαριά, το φως με ενοχλεί και δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, εκτός από τις μέρες που έρχεται η νεράιδα μου και βλέπουμε μαζί κανένα dvd…

ΕΡ:  Όταν βγαίνεις που πας;
• Σινεμά εφόσον έχω χρήματα για το εισιτήριο, μια βόλτα στο mall, για ένα καφέ… και τρελαίνομαι για λούνα Παρκ.. είμαι παιδί του λούνα Παρκ… που δυστυχώς εδώ στην Κύπρο δεν έχουμε αυτά που λατρεύω..

ΕΡ:  Από τι εξαρτάται η εξέλιξη της υγείας σου;
•  Από την άμυαλη κοινωνία, την πολιτεία, το κράτος… και το χρήμα… δυστυχώς…

ΕΡ:  Ποιοι είναι οι ήρωες σου;
• Αν μιλάμε για ήρωες cartoon, θα πω όλοι οι ήρωες της disney όπως και οι loοney tunes για παράδειγμα ο tweety, κοκ… αν μιλάμε για ανθρώπους, θα έλεγα η ΜΑΜΑ μου.

ΕΡ:  Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον σου;
• Δεν μπορώ να κάνω όνειρα για το μέλλον… διότι η ίδια η κοινωνία που με έφερε εδώ με σπρώχνει διαρκώς προς το χαμό μου… στο θάνατο…

ΕΡ: Ποιες εικόνες αγαπάς;
• Ότι περιέχει νεράιδες, καρτούν και οτιδήποτε έχει ομορφιά…την φύση..

ΕΡ: Ποιους ανθρώπους αγαπάς;
• Την οικογένεια μου, και όπως είπα ξανά, τη κολλητή μου.. τη νεράιδα μου (και όταν λέω οικογένεια, δεν εννοώ μόνο την οικογένεια εξ’ αίματος πάντα… αλλά υπάρχουν άτομα που είναι κάτι περισσότερο και από οικογένεια)

ΕΡ:  Τι σου λείπει;
* Η ζωή

ΕΡ: Τι είναι ευτυχία;
* Ένα χαμόγελο

ΕΡ: Τι δυστυχία;
• «Ακούω τους νέους διαρκώς να μιλούν για ανεργία και να αναρωτιούνται τι να κάνουν. Ενώ καλύτερα είναι να λένε «που θα βρω μεροκάματο»… Δεν είναι σωστό να κάνεις επιλογή δουλειάς…Για αυτό και δεν δέχομαι καμία κλάψα και καμιά μιζέρια… Πρέπει Να δουλέψουμε και να διεκδικήσουμε…Δεν θα μας χαρίσει κανείς τίποτα». Και ας είναι λίγο…
• Με μια λέξη σιχαίνομαι τη μιζέρια… και τους δύστυχους ανθρώπους που έχουν την ζωή στα χέρια τους και την πετάνε στον αέρα…

ΕΡ: Από που αντλείς δύναμη;
* Από τον Παντοδύναμο μας, και έπειτα, από τους λατρεμένους μου ανθρώπους που μου έβαλε στο δρόμο μου, ο Θεός

ΕΡ: Μίλησε μου για τις πιο όμορφες σου αναμνήσεις;
* Το καλοκαίρι τον Αύγουστο 2012 που μου έκαναν δώρο το ταξίδι στο Παρίσι, και Disney Land… ήταν πραγματικά υπέροχα και θέλω αν τα καταφέρω αν προλάβω να ξαναπάω.. γιατί σαφώς δεν πρόλαβα να δω και να κάνω όσα προγραμμάτισα… λόγω πόνων, αλλά και πολύ περιορισμένων χρημάτων που είχαμε για να περάσουμε…

ΕΡ: Ενα ταξίδι που θα ήθελες να πας;
* Dubai, Barcelona… Γαλλία…Βιέννη…δεν μπορώ να πω μόνο ένα… και τα πιο μακρινά είναι ο Καναδάς, Καλιφόρνια και η Αυστραλία… άλλωστε είπα πως τρελαίνομαι για ήρωες καρτούν όπως και λουνα παρκ… και δεν μπορώ να πω μόνο ένα ταξίδι, ίσως ζητώ πολλά μα αν σκεφτείτε πως και η ζωή ζητά πολλά από μένα… θα είναι κατανοητό… ξερω πως δεν θα προλάβω να κάνω από αυτά τίποτα… είναι θέμα οικονομικού, Εφόσων η υγεία διαρκώς θέλει, και από την άλλη δεν μπορώ να σκεφτώ το μέλλον μιας και η υγεία με παίρνει πίσω πίσω…

ΕΡ: Τι είναι αυτό που δεν σου λείπει;
* Η αχαριστία, η απανθρωπιά…

ΕΡ: Τι σημαίνει μοναξιά;
* Να πονάς φρικτά και να είσαι αναγκασμένος, να είσαι κλειδωμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, μέρες, μήνες, χρόνια ολόκληρα, πνίγοντας τις κραυγές μου σε σιωπηλές κραυγές…

ΕΡ: Τι σου αρέσει στους άλλους ανθρώπους;
* Η αγάπη τους, η πίστη τους και η ειλικρίνεια

ΕΡ: Τι σε πληγώνει;
* Η κοινωνία

ΕΡ: Πως είναι οι φίλοι σου;
Φίλοι??? Ας το αφήσω ασχολίαστο… υπάρχει όμως η νεράιδα μου..

ΕΡ: Αγαπημένο σου χρώμα; Άρωμα;
* Αγαπημένο μου χρώμα το ροζ-φούξια, μωβ και μαύρο.. άρωμα Kenzo

ΕΡ:  Αγαπημένη ώρα της ημέρας;
• Οποιαδήποτε ώρα θα είναι αυτή που θα έχω λιγότερο πόνο

ΕΡ:  Τι σημαίνει δύναμη για σένα;
* Η αγάπη και η πίστη μου στο Θεο

ΕΡ: Μίλησε μου για τα δημιουργήματα σου, ποίηση και φωτογραφία;
* Ένα μεγάλο θέμα εδώ… τα δημιουργήματα μου… μμ… λατρεύω την ποίηση… λατρεύω να γράφω, αυτά που ξεγλιστράνε από τις σκέψεις μου, και να τις τυπώνω είτε με τη γραφή μου σε μια λευκή κόλλα, είτε φτιάχνοντας Φώτο με ποίηση, είτε ζωγραφίζοντας την ποίηση…
* Εκτός αυτού είμαι λάτρης της καλής φωτογραφίας… είπα πολλές φορές, σε γνωστούς και στην οικογένεια μου πως αν δεν τελείωνα ψυχολόγος (αυτό το εξάμηνο, τελειώνω και το δεύτερο πτυχίο στην ψυχολογία, και τα κάνω όλα από το σπίτι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο), θα ασχολιόμουν αποκλειστικά με φωτογραφία και τα δημιουργήματα μου, αλλά λατρεύω και την ψυχολογία, και έτσι τα κάνω συγχρόνως

ΕΡ:  Μίλησε μου για την οικογένεια σου
* Με δυο λέξεις – είναι τα στηρίγματα μου… οι ΗΡΩΕΣ ΜΟΥ

ΕΡ:  Που ζεις;
* Στην Λευκωσία μαζί με την οικογένεια μου

ΕΡ:  Ποιό είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα, η ρουτίνα σου;
• Ξεκινάμε από τις 8 και μισή το πρωί – μια χούφτα από χαπάκια μαζί με μορφίνη… έπειτα προσπαθώ να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αν είναι εφικτό… μεσημέρι, ακόμα μια χούφτα χαπάκια με ακόμα μια δόση μορφίνης… συνεχίζω να μένω στο κρεβάτι πεσμένη και αδύναμη…
• Κατά τις 7 και μισή αργά το απόγευμα, προσπαθώ σκληρά να σηκωθώ από το κρεβάτι να πάρω τα απαραίτητα φάρμακα, κάπου εκεί όσο καταφέρω να φάω, θα φάω… αν είμαι σε σταθερή κατάσταση, θα βγω έξω βόλτα, είτε στη φύση είτε ότι ανάφερα πιο πάνω… αλλιώς τις πλείστες μέρες της ζωής μου την βγάζω στο κρεβάτι, και έπειτα στον υπολογιστή όταν μπορώ διότι είναι ένα παραθυράκι με τον έξω κόσμο, μιας και ο κόσμος μου χάθηκε… μου τον σκότωσε η κοινωνία…
• Μετά τα μεσάνυχτα αφού πάρω ακόμα μια μεγαλύτερη χούφτα χαπάκια, και ακόμα μεγαλύτερη δόση μορφίνης, θα ξαπλώσω και θα σερφάρω στο φβ, και γενικά στο ιντερνέτ, (εκεί θα βρω κάποιους φίλους που με νοιάζονται στ αλήθεια).. είτε για να γράψω ποιήματα είτε για να διαβάσω για το πανεπιστήμιο μου… και από εκεί και πέρα είτε που θα καταφέρω να μείνω ήρεμη στο κρεβάτι πεσμένη, στο σκοτάδι μου, μέχρι το πρωί, είτε θα καταλήξω στο γενικό νοσοκομείο στα επείγοντα με ακόμα πιο φρικτούς πόνους, και δεισλυτουργειες σώματος, και εκει να με πετάνε σ ένα κρεβάτι, και όταν με βλέπουν λενε χαρακτηριστικά – «Ααα, εσύ είσαι κορίτσι μου?? Θα σου κάνουμε μια εκατοστάρα πεθιτίνη ένεση (είναι παρόμοιο με τη μορφίνη).. κάπου εκει ζαλίζομαι, και έρχομαι σπίτι στο κρεβατι μου…

ΕΡ: Τι θα ήθελες να πεις με όλη τη δύναμη της φωνής σου;
• Όχι άλλο πόνο.. δεν αντέχω πια… βοήθεια.. ευχαριστώ Θεέ μου που δεν με αφήνεις μόνη και είσαι πάντα μέσα μου και δίπλα μου, μαζί μου!!! ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ…

Οι Λογαριασμοί που μπορείτε να βοηθήσετε:
1] Αριθμός Λογαριασμού από τράπεζα Κυπρου κατάθεσης μέσω ONE BANK (όπου θα έρχονται απευθείας τα χρήματα στο λογαριασμό μου χωρίς καμία χρέωση σε σας) – είναι: 0107 – 00 – 021363 – 00 [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]
ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

2] Για τράπεζα Κύπρου πάλι αλλά σε κατάθεση σε όποιασδήποτε άλλης τράπεζας (αν δεν μπορείται στην ίδια) εχτός τράπεζας Κύπρου με ελάχιστα δικαιώματα όπως μας είπαν ο λογαριασμός είναι – IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC) – BCYPCY2N [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]
Maria Demetriou (edw xreiazetai latinikous xaraktires…gi auto sou to edwsa opws exei ta onomata kai stis dyo periptwseis)

3] Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N (Για Ελλάδα, για Κύπρο και για εξωτερικό)
Μαρία Δημητρίου

Πληροφορίες για του λογαριασμούς εδώ
Δειτε το βιντεο της συνεντευξης της μητερας της και των γιατρων ΕΔΩ

Εχω θυμώσει.
Σπάνια θυμώνω, αλλά όταν με πιάσει… δεν με αφήνει εύκολα!

Περνάω μια πολύ δύσκολη περίοδο. Μια μεγάαααααλη δύσκολη περίοδο, και όσο δυσκολεύουν τα πράγματα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να βασιστώ ΟΥΤΕ στους δικούς μου. Δεν έχω πού να «ακουμπήσω» ένα μικρό μέρος από το βάρος που κουβαλάω και δυστυχώς αυτή η διαπίστωση με κάνει να «βαραίνω» πιο πολύ.
Η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη με 2 παιδιά, 2 δουλειές, τον σύζηγο να γυρνάει νύχτα από το γραφείο και ένα σπίτι που όλο ζητάει..

Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος μου (εδώ και 3 χρόνια) δεν έχει έρθει κανείς να τον κρατήσει να κάνω μια δουλειά ή να πάω κάπου. Ηρθε και ο δεύτερος.. τα ίδια!

Χρειάστηκα αυτή τη βδομάδα βοήθεια, για να προλάβω ένα deadline ενός μεγάλου project (που θα έφερνε και αρκετά χρήματα στην οικογένεια) και οι «δικοί» μου με γράψανε κανονικά! Σε γενικές γραμμές έχουμε καλή σχέση. Ειδικά με την αδερφή μου είμαστε κολλητές από πάντα! Ζήτησα βοήθεια την προηγούμενη Τρίτη (για να προγραμματίσω την δουλειά μου) και αφού είπαμε ΟΚ, την Παρασκευή έφυγαν ΟΛΟΙ για το χωριό για τριήμερο!!!! Μου πέσαν τα μαλλιά! Τους πήρα τηλ την Κ.Δευτερα να δω πότε θα επιστρέψουν και η αδερφή μου γύριζε Τρίτη πρωί (να πάει κατευθείαν δουλειά), ενώ οι γονείς μου αποφάσισαν ότι θα καθίσυν όλη την εβδομάδα, γιατί έχει καλό καιρό! Μου ξαναπέσαν τα μαλλιά!
Τηλεφωνό στην αδερφή μου την Τρίτη το πρωί, να ρωτήσω τι να της μαγειρέψω (αφού υποτίθεται θα ερχόταν κατευθείαν στο σπίτι μου) και λέει το θεϊκό «δεν θα έρθω, ξεσάλωσα στο χωριό και είμαι κουρασμένη και από το ταξίδι». Εγινα Τούρκος! Πήρα έναν-έναν τηλέφωνο και τους ξέχεσα!
Το deadline είναι για την Πέμπτη (αύριο) το πρωί.. Ξενύχτησα εχθές (ΟΟΟΟΛΗ την νύχτα κυριολεκτικά) να οργανώσω την δουλειά & σήμερα την μοίρασα σε 2 συνεργάτες να μου την ετοιμάσουν μέχρι την Πέμπτη, αφού με τα παιδιά μόνη μου σπίτι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εχασα 3.700 ευρώ σε μια περίοδο που δεν προλαβαίνουμε να πληρώνουμε & έχουμε τόσες ανάγκες.. τουλάχιστον να μην έχανα και τον πελάτη  .
Με πήρε πριν λίγο η αδερφή μου να έρθει σήμερα, και της είπα να μην έρθει καθόλου, ούτε αύριο, ούτε ποτέ για βοήθεια. Το ίδιο είπα και στην μαμά μου. Αν θέλουν, να έρθουν κανένα απόγευμα για μια ώρα σαν επίσκεψη να δουν τα παιδιά.. και εξω από το σπίτι. Α, μου έκλεισε και το τηλέφωνο λέγοντας «καλύτερα, να κοιμηθώ μεσσημέρι»!!

Εχω θυμώσει πάρα πάρα πολυ. Εγώ τρέχω για όλους και πάντα. Ακόμα και για ασήμαντα πράγματα.. με δύο παιδιά στα χέρια. Αυτοί δεν μπορούσαν για 3-4 ώρες για 4 μέρες να με βοηθήσουν σε κάτι τόσο σημαντικό?

Εχω θυμώσει & έχω παγώσει πια…
Απλά δεν μπορώ να το χωνέψω και να πάω παρακάτω…
Εσείς τι θα κάνατε βρε κορίτσια?