Ο ορος «αγαπημενες αδερφουλες» δεν μπορω να πω οτι ειναι ο ιδανικος…
Μεγαλωσαμε με μπολικο αλατοπιπερο αλλωστε…
Ισως να ενιωθα οτι μου πηρε κατι που ποτε δεν θυμαμαι να εζησα ..την αγαπη της μαμας μου την αποκλειστικοτητα…
Μερα με τηνημερα ομως καθως κανω ενα συντομο ταξιδακι στις αναμνησεις μου θυμαμαι ισαξια «κομματια» αγαπης οσο και μαλλιοτραβηγματος …
Ημουν παντα εκει να την καλυπτω ακομα και αν παντα ηταν ενας μικρος Ιουδας…(ακομα στο χρωσταω για την σακουλα γελιου χιχιχ)
Ημουν παντα εκει να την προστατεψω και το ιδιο εκανε και αυτη…
Καθως ανατρεχω σε αυτα που μας εκαναν να κραταμε μια πικρια συνειδητοποιω οτι δεν ηταν καθαρη δικη της ευθυνη…
Ζησαμε μαζι πολλα και θα ζησουμε ακομα περισσοτερα…
Μερα με την ημερα χτιζετε η σχεση αγαπης και καθε μερα νιωθω τοσο τυχερη που σε εχω αδερφη μου ♥
Σε ευχαριστω για ολα…
Μου λειπεις πολυ
Σοφια
