Τις τελευταιες μερες δεν εχω τρελα κεφια… Λιγο τα γεγονοτα λιγο η ρουτινα…
Εχω πεσει…
Δεν ειναι τελεια η ζωη μου, τουλαχιστον οχι στα δικα μου απαιτητικα ματια….
Ωρες ωρες νιωθω πως χανω τις στιγμες μου συγκρινοντας το πριν με το τωρα…
Ντρεπομαι…
Ντρεπομαι γιατι ενω εγω ψαχνω τις λεπτομερειες καποιοι δεν εχουν ουτε την ουσια…
Παντα ετσι ημουν ομως …ασυμβιβαστη…
Οταν δεν μου αρεσε κατι ακομα και το παραμικρο εφευγα…Δεν εκανα καν τον κοπο να προσπαθησω…
Τωρα τα πραγματα αλλαξαν…
Πρεπει να αντλουμε δυναμη και να παλευουμε καθημερινα… Να κανουμε υπομονη και θυσιες…
Θα ημουν αχαριστη αν δεν σας ελεγα οτι σημερα ο αντρας μου μαγειρεψε 3 φαγητα … ταισε τα μωρα τα εκανε μπανιο επαιξε μαζι τους και κοιμησε το Σταθη…
Μου πηρε το αγαπημενο μου κρασι ,με πηγε στην φιλη μου και δεν με ενοχλησε για 2 ,30 ωρες…
Μπορει το κρασι να μην ηταν το πιο ακριβο του κοσμου …αλλα με τα σημερινα δεδομενα ειναι το καλυτερο..
Αυτο ειναι το λαθος που κανουμε οι περισσοτεροι… Σκεφτομαστε τι ειχαμε και τι μας μενει τωρα… Οχι τι εχουμε και τι μπορουμε να καταφερουμε…. Τα ονειρα και το παιχνιδι δεν κοστιζουν…
Οχι το οτι με βλεπετε να κανω χαβαλε και να χαμογελαω δεν σημαινει πως η ζωη μου ειναι τελεια…
Σημαινει πως προσπαθω και εξακολουθω να ελπιζω…
Δεν ειμαι υπερανθρωπος ουτε φτιαγμενη απο πετρα …
Ειμαι απλα μια μαμα ….