Έχω την μεγάλη τύχη να ομορφαίνουν τη ζωή μου δύο υπέροχες κόρες. Η Φανή μου που είναι 14 ετών και η Ηρώ μου που είναι 2 ½ ετών. Η Φανή είναι μια όμορφη έφηβη που ανθίζει μέρα τη μέρα κι εγώ την καμαρώνω και τη λατρεύω κάθε μέρα πιο πολύ! Και η Ηρώ ένα τρυφερό μωρό που κουρνιάζει συνεχώς στην αγκαλιά μου, με γεμίζει φιλιά και αισθάνομαι… δε νομίζω πως μπορώ να περιγράψω πως αισθάνομαι…
Ένας βασικός λόγος που άργησα να κάνω δεύτερο παιδί, ήταν η απόλυτη αγάπη και αδυναμία που ένιωθα για τη Φανή μου. Θυμάμαι να σκέφτομαι βλέποντάς τη πως δε θα μπορούσε να είναι πιο τέλεια (φυσικά όλες οι μαμάδες έτσι νιώθουμε για τα παιδιά μας).
Δεν ένιωθα την ανάγκη να κάνω ένα δεύτερο παιδί για πολύ καιρό. Ακόμα και αυτή η απόφαση ήρθε κυρίως για χάρη της Φανής. Ήθελα να της χαρίσω ένα αδελφάκι που τόσο πολύ μου ζητούσε κι εκείνη.
Έτσι ήρθε η Ηρώ. Τώρα σκέφτομαι τις ανόητες σκέψεις που έκανα πριν γεννήσω και γελάω: «είναι δυνατόν να αγαπήσω άλλο παιδί τόσο όσο τη Φανή;» Λες και η αγάπη μοιράζεται. Λες και υπάρχει συγκεκριμένη ποσότητα αγάπης που μπορεί να χωρέσει μια καρδιά. Ε λοιπόν όχι, δε μοιράζεται. Πολλαπλασιάζεται. Δυναμώνει. Η μικρή μου Ηρώ ήρθε και πλημμύρισε τη ζωή μου με ευτυχία. Ένα τόσο δα πλασματάκι μετά από τόσα χρόνια γέμισε με αθωότητα, τρυφερότητα και μυρωδιά μωρού (κυριολεκτικά και μεταφορικά) το σπίτι μας και τις καρδιές μας. Ξαναζώ το θαύμα και προσπαθώ να ρουφήξω την κάθε στιγμή γιατί ξέρω πως περνάει ο καιρός τόσο γρήγορα. Και παράλληλα απολαμβάνω τη σχέση και το δέσιμο που έχουμε με τη Φανή όλο και περισσότερο όσο μεγαλώνει. Τι περισσότερο να ζητήσω;
Φανή και Ηρώ, είστε όλη μου η ζωή!
SuperMomRocks 