Αρχείο

All posts for the day 1 Φεβρουαρίου 2012

Γλυκο μου παιδι…

Published 1 Φεβρουαρίου, 2012 by sofiaathanasiadou

….. εισαι ενα απο τα πολυτιμοτερα δωρα που μου εκανε η ζωη… Εισαι ενα θαυμα που δεν το περιμενα αλλα ηρθε για να συμπληρωσει τη ζωη μου…

Εισαι η συνεχεια μου …το κοριτσακι που χαιρομαι να στολιζω! Μπορει για ολοκληρο τον κοσμο να εισαι απλα ακομα ενα μωρο… Αλλα για μενα εισαι ολοκληρος ο κοσμος….

Θελω να εχεις για παντα αυτες τις φωτογραφιες που θα σου θυμιζουν τη μανουλα στις καλυτερες της στιγμες …. Αναμνησεις βγαλμενες απο μια αλλη εποχη σαν ονειρο… Αναμνησεις που θα μεινουν για παντα!

Οταν σε εχω αγκαλια καθε εγνοια μου χανεται το μονο σημαντικο πραγμα στη ζωη μου εισαι εσυ και ο αδερφος σου…
Αννυ θελω παντα να θυμασαι τις στιγμες μας μαζι αυτες που με πολλη αγαπη και χαμογελο χτισαμε μαζι…
Αυτο που με εμαθε η ζωη ειναι οτι τιποτα πιο σημαντικο δεν υπαρχει στην ζωη μας απο το να νιωθεις ευτυχια…
ετσι να ζεις τη ζωη σου αγαπη μου… μονο με πραγματα που θα σε κανουν να νιωθεις ευτυχισμενη….

Ο σκοπος μου στη ζωη ειναι να σε βοηθησω να το καταφερεις…

θα ειμαι για παντα εδω η μαμα σου….

ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΟ ΡΥΖΟΓΑΛΟ συνταγη απο τη μαμα Ελινα Σταυρινου

Published 1 Φεβρουαρίου, 2012 by sofiaathanasiadou

ΥΛΙΚΑ:
650 γρ. γάλα
260 γρ. κρέμα γάλακτος
1 κλωναράκι βανίλιας κομμένο κάθετα στη μέση
50 γρ. ζάχαρη κοινή
¼ κουτ. του γλυκού κανέλα
ξύσμα από 1 πορτοκάλι
90 γρ. σταφίδες
3 κουτ. της σούπας κονιάκ
100 γρ. ρύζι αρμπόριο ή γλασέ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Τοποθετούμε τις σταφίδες μέσα στο κονιάκ και τις αφήνουμε να μουλιάσουν. Σε μία κατσαρόλα τοποθετούμε το γάλα, την κρέμα και τη βανίλια. Όταν πάρει βράση αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τη ζάχαρη, την κανέλα και το πορτοκάλι. Αδειάζουμε το ρύζι μέσα στο βρασμένο γάλα και τοποθετούμε σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας για 30-35 λεπτά έως ότου το ρύζι χυλώσει. Κατεβάζουμε από τη φωτιά, αφαιρούμε το κλωναράκι της βανίλιας και προσθέτουμε τις σταφίδες τις οποίες έχουμε στραγγίξει από το κονιάκ. Σερβίρουμε κατά προτίμηση, χλιαρό.

Χρόνος Προετοιμασίας: 5’
Μερίδες: 4

Ε εγινες μαμα… σιγα τα αβγα!

Published 1 Φεβρουαρίου, 2012 by sofiaathanasiadou

Νομίζω ένα απο τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κανει μέχρι τώρα ειναι να φροντίσω το μωρό μας ενώ είμαι άρρωστη.
Έχει 5 μέρες τώρα που με κολλησε ο μικρός μας.Και δεν μιλάμε για κάτι τρομερό,
(εδώ είναι που σκέφτηκα πως τα καταφέρνουν οι μανούλες με χρόνιες ασθένειες;)αλλά για μια απλή γρίπη!
Να σέρνεσαι απο το κρεβάτι στον καναπέ και απο τον καναπέ στο κρεβάτι και το μωρό να κλέει γιατί ειναι και αυτό άρρωστο!
Εννοείται οτι μεσα σ’όλα το σπίτι είναι στο έλεος Του Θεού!Πάλι καλά που έχουμε σπίτι και τον μπαμπά μας να βοηθάει!
Είναι απο τα πράγματα που καμιά μαμά δε στα λέει γιατί περνάει ως υποσημείωση στις φράσεις:
΄Όταν γίνεις μαμά,θα καταλάβεις!” και “Θα δεις μια μερα τι τραβήξαμε για να σας μεγαλώσουμε!”
Φράσεις που πάντα θεωρούσα οτι δε μου κάνουν και ευτυχως δεν μου τις είπε ΠΟΤΕ η δική μου μαμά, αλλά κάποιες άλλες καλοπροαίρετες…
Δεν αμφισβήτησα ποτέ οτι είναι δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά!
Και στ’αλήθεια πιστεύω οτι όποιος νομίζει οτι το να είσαι γονιός είναι piece-of-cake θα τα βρει σκούρα!
Αλλα όταν μου λες κάτι τέτοιο, το παίρνω λίγο σαν απειλή!
Ή σαν να θέλεις να πάρεις εκδίκηση γι’αυτά που “τράβηξες”(;) ως μάνα.
Μεχρι τώρα δεν έχω καταλάβει κάτι πέρα απο αυτά που ήξερα!
Ναι,αλλάζει η ζωή σου,η ρουτίνα σου. Ναι, προτεραιότητα έχουν τα παιδιά.
Αν όμως αποφασίσεις να τα παρατήσεις όλα και να μην εχεις πια προσωπική ζωή δεν είναι θέμα παιδιού
και ούτε δικαιούσαι να το κατηγορείς όταν μεγαλώσει γιατί εκείνο ήταν το μόνο που δεν έφταιγε!
Δεν επέλεξε εκείνο να έρθει στον κόσμο αλλά εσύ. Εσύ έπαψες να υπάρχεις;

Εγώ, όχι!

Χρειάζομαι χρόνο να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν.
Να γράφω, να πλέκω, να βγαίνω για καφέ. Μπορώ εξάλλου να τα κάνω και με το μωρό πάνω μου! (Ναι ΄ναι καλά το babywearing!)
Και δεν θα επιτρέψω φυσικά σε κανέναν να μου πει οτι δεν είμαι σωστή απέναντι στο παιδί μου.
(Αυτό είναι ένα θέμα που θα σας αναλύσω κάποια άλλη στιγμή.)
Απο τότε που γεννήθηκε ο μικρός η ζωή μας όντως έχει αλλάξει. Εννοείται οτι δεν είναι όλα πάντα ρόδινα.
Όταν όμως μια μαμά με ρωτάει “Πως είναι να είσαι γονιός” δεν έχω ποτέ δυο απαντήσεις αλλά 100.

Μαμα Αφροδιτη

Work it ladies!!!Ασκήσεις Pilates και αδυνάτισμα.

Published 1 Φεβρουαρίου, 2012 by sofiaathanasiadou

Είπα να βάλω σήμερα και γω ένα λιθαράκι στην “Επειχήρηση…αδυνάτισμα!” της Σοφίας.
Η δική μου εγκυμοσύνη μου άφησε αρκετά κιλάκια ως υπόλλειμα…
Ο δικός μου τρόπος αντιμετώπισης είναι ο εξής:
Πολύ νερό ,βερμούδα εφίδρωσης κρέμες κατά του τοπικού πάχους και ασκήσεις Pilates.
Μερικές πολυ χρήσιμες πληροφορίες για τη μέθοδο αυτή θα βρείτε εδώ:
http://www.vita.gr/html/ent/103/ent.2103.asp
Τα πλεονεκτήματα της:
1)Είναι ήρεμη άσκηση(δεν ενοχλείς με φασαρία τους γείτονες)
2)Μπορεί να γίνει και χωρίς εξοπλισμό
3)Δεν κουράζει ιδιαίτερα
4)Δυναμώνει το σώμα
5)Προσφέρει ευλυγισία
7)Σε συνδιασμό με μια υγιεινή διατροφή έχει εμφανή αποτελέσματα πολύ σύντομα
(Ο ίδιος ο δημιουργός της μεθόδου, Joseph Pilates, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος,
“Μετά από 10 μαθήματα θα αντιληφθείτε τη διαφορά στο σώμα σας,
μετά από 20 μαθήματα θα δουν και οι άλλοι τη διαφορά,
μετά από 30 μαθήματα θα έχετε ένα ολοκαίνουργιο σώμα”.)
Καλό είναι να τηρείται ένα πρόγραμμα 2-3 φορες την εβδομάδα.
Οι περισσότερες απο τις βασικές ασκήσεις είναι εύκολες
και αντίθετα με άλλες μεθόδους η αποτελεσματικότηταδε βασίζεται στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα των ασκήσεων.
Ενα πολύ ωραίο video για να ξεκινήσετε είναι αυτό:


Να θυμάστε πάντα ότι ακόμα και 5’ άσκησης είναι καλύτερα απο το τίποτα!
Αφροδίτη!

Put my βυζι down slowly … Oταν η βυζοσεκιουριτη χτυπα!!

Published 1 Φεβρουαρίου, 2012 by sofiaathanasiadou

Η κατηγορια τι λες κυρα μου δημιουργηθηκε για καταστασεις ανειπωτης βλακειας…. Δεν εχω καταλαβει ακομα αν η απαλευτη βλακεια που συναντω στην καθημερινη μου ζωη εχει να κανει με καποιο μαγνητη που εχω ξεχασει να κλεισω η αν οι απανταχου κυραδες του πλανητη με εχουν επικηρηξει και οπου παω συναντω και μια….

Ειναι φορες σαν και αυτη, που νιωθω πως εχουν καταστρωσει σχεδιο δρασης για να με εξολοθρευσουν….

H ιστορια αυτη συνεβει στο παιδων Αγ.Σοφια… Οπως πολλοι μαθατε μεταφερθηκαμε πριν μερες στο νοσοκομειο αμεσα γιατι η μικρη μου Αννυ ηταν σοβαρα αρρωστη… Το παιδακι μου για αγνωστη ως τωρα αιτια ανεβασε 39 πυρετο για μερες και δεν επεφτε με τιποτα… Δεν ετρωγε η επινε τιποτα μια ολοκληρη μερα και κατα συνεπεια δεν ειχε ουρησει για 12 ωρες τουλαχιστον…

Στο παιδων ειμασταν σε δωματιο 3 θεσεων με κουνακια και κοιμομασταν αγκαλιτσα …(ευτυχως χωραω…ειπαμε ειμαι 1.60 χιχι)

Τα βραδια ειναι δυσκολα στο παιδων… Αν καταφερεις να κοιμησεις το δικο σου παιδι και να βολευτις οσο γινεται και εσυ δεν υπαρχει τιποτα να σου εγγυηθει πως δεν θα ταραξει τιποτα τον υπνο σου…

Το να ξυπνησει το διπλανο μωρακι γιατι ειναι η ωρα του για να παρει φαρμακο η γιατι ταλαιπωριεται ειναι ακρως κατανοητο και δεν με ενοχλει καθολου… Καταλαβαινω πως το νοσοκομειο δεν ειναι το σπιτι μας και ουτε καν θα περνουσε απο το μυαλο μου να ενοχληθω απο τυχον θορυβους ,οταν ξερω απο πρωτο χερι πως νιωθεις οταν το παιδι σου ειναι αρρωστο! Το θεωρω τουλαχιστον απανθρωπο να κανεις παρατηρηση η αισθητη την ενοχληση σου…

Παλι ξεφυγα απο το θεμα η μανα αχαχαχχχχ….Η μικρη μου κοιμαται θηλαζοντας μεχρι να την παρει ο υπνος … Κοιμομαστε αγκαλιτσα παντα!

Εκει λοιπον που μολις τον ειχα παρει… (τον υπνακο) μετα απο πολυ κοπο γιατι η μικρη δυσκολευοταν και ημουν σε αλλη διασταση ξαφνικα νιωθω ενα χερι να μου αρπαζει το στηθος και να το βγαζει απο το στομα του μωρου!

……. Χ@$%^& πανω μου!!!!!

Κοντεψα να παθω εμφραγμα σας λεω!!!!  Νομιζα πως θελουν να μου κλεψουν την Αννυ ,κατι που ειναι ο μεγαλυτερος φοβος μου στο νοσοκομειο -μαιευτηριο…

Η μικρη αρχισε να κλαιει γιατι εγω μπορει να λαγοκοιμομουν αλλα εκεινη ετρωγε!!! Μολις αρχισα να συνειδητοποιησω τι συμβαινει εγινα τουρκος!

Μπροστα μου καθοταν η γιαγια του διπλανου παιδιου η οποια αφου καθοταν και κοιτουσε την μικρη να θηλαζει ξαπλα ( και συνεπως και εμενα διπλα της) αποφασισε να βαλει το χερι της μεσα στο κουνακι και να τραβηξει το στηθος μου απο το στομα του παιδιου για να μην το πνιξω!!!!!

Απο που και ως που κυρα μου ερχεσαι απο την μερια μας μες τα αγρια χαραματα και κοιτας που σε ειχα πλατη? Τι νομιζεις πως ειναι το στηθος βρυση που την ξεχασα ανοιχτη? Και με πιο δικαιωμα απλωνεις το χερι σου και πιανεις τα μεμε μου???

Δεν μπορουσες χριστιανη μου να με ξυπνησεις? Να με σκουντηξεις σαν ανθρωπο για να ξυπνησω, που κοντεψα να παθω καρδιακο επεισοδιο και θα αφηνα ορφανα τα παιδια μου?Φταιω εγω που δεν γνωριζεις και εισαι ασχετη?Με πιο δικαιωμα μανταμ?

Τωρα τα γραφω και γελαω αλλα εκεινη την ωρα ανεβασα πιεση και της την «ελεγα» φιλολογικα χεχε…

Μα ειναι δυνατον να νομιζεις οτι θα πνιγει το παιδι με τον θηλασμο? Και αντε πες οτι στραβοκαταπιε δεν θα το καταλαβω? Και παλι πες αγχωθηκες… Ξυπνα με την ερμη ,μην ερχεσαι σαν το χαρο και μου «την πεφτεις» μες τα σκοταδια…

Το τραγικο της υποθεσης ειναι πως η ιδια οικογενεια ταιζει τον μικρο τους ενω κοιμαται αφηνοντας το μπιμπερο τιγκα στο γαλα στηριγμενο σε πετσετα ….

Η επιστημη σηκωνει τα χερια ψηλα….