Η Νια εχει το γκρουπ στο Facebook

Πλακίτσα να γίνεται-2

Πραγματικα νευριαζω με τετοιες ιστοριες…Καταλαβαινω πως το δραμα της οικογενειας ειναι περα απο καθε φαντασια αλλα δεν μπορω να διανοηθω πως πηγε μια μητερα τα ιδια της τα παιδια στο στομα του λυκου? Οποιος και να σας διαβεβαιωνει για το αντιθετο οταν ενας ανθρωπος εχει καταδικαστει για παιδοφιλια η κακοποιηση δεν ειναι και ουτε θα γινει ποτε ανθρωπος εμπιστοσυνης. Μακαρι Θεε μου να εχουμε το μυαλο μας κολλημενο εκει και να ακουμε παντα το ενστικτο μας. Ειναι πολυ δυσκολο να προστατευσεις τα παιδια σου σημερα. Διαννυουμε δυσκολες εποχες και το ιντερνετ κανει τα πραγματα χειροτερα. Δεν μπορουμε να ελεγξουμε τα παιδια μας 24 ωρες το 24ωρο αλλα τουλαχιστον προσπαθηστε να ειστε οσο το δυνατον πιο σιγουρες σε ποιον τα αφηνετε.

Η μητερα της ιστοριας μας οταν  μετακομισε  για να βοηθήσει τον ετοιμοθανατο πατέρα της, Tarah Souders έκανε μια επιλογή! Πηγε  τα 3 της μικρα  κοριτσια  σε υποβαθμισμένο πάρκο ρυμουλκών γεμάτο με καταδικους για σεξουαλικά αδικήματα! Ηθελε να αναλαβει  τη φροντίδα του καθως οι πνεύμονες του σαπίζαν από εμφύσημα.

Ήξερε ότι θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο απο την πρωτη στιγμη  και ρώτησε ακομα και τον πατέρα της, αν τα παιδιά της θα κίνδυνευαν  να κακοποιηθουν από δύο συγκεκριμένα άτομα , ο ενας μαλιστα ειναι ενας απο τους υποπτους που κατηγορειτε  για τη βάναυση δολοφονία της εννιαχρονης κόρης της.

Η  Souders, στο μνημόσυνο προς τιμήν της Alihana Lemmon, σφιγγει τη  γροθιά κοντά στο στόμα της, μην μπορωντας να συλλαβει ο εγκεφαλος της αυτο που εχει συμβει.Αντιμετωπιζει τη  φρικιαστικη πραγματικότητα που καθε κάθε μητέρα δεν θα ηθελε ουτε να σκεφτεται…Το μικρο της  κοριτσάκι της είχε φύγει.

Η αστυνομία αναφέρει ότι συννεληφθει   ο 39 χρονος Michael Plumadore, ένας καταδικασμένος εγκληματίας, που χωρις δισταγμο παραδέχθηκε ότι χτυπησε βαναυσα μέχρι θανάτου με ένα τούβλο το μικρο κοριτσι, ενώ στεκόταν στα σκαλιά έξω από το τρειλερ του την Παρασκευή το πρωί.

Στη συνέχεια  πηρε μεσα το αψυχο κορμακι της  το τύλιξε σε σακούλες σκουπιδιών και το εβαλε στην κατάψυξη του. Παρασκευή βράδυ ξημερωματα  Σάββατου, τεμαχισε με ενα πριονι το σωμα της μικρης και στη συνεχεια τα πεταξε σε μια χωματερη.

Απο ερευνες προέκυψε ότι εκρεμουσε  ένα ένταλμα  σύλληψής του  11 χρόνια πριν τη δολοφονία.

Ο αντρας αυτος ειχε αναλαβει τα κραταει τα παιδια ενω η μητερα δουλευε και η ιδια του ειχε πολυ εμπιστοσυνη, ετσι ωστε οταν αρρωστησε με γριπη απο φοβο μην κολλησει τα κοριτσια τα εστειλε σπιτι του δραστη για να κοιμηθουν εκει. Οταν καταλαβε πως η κορουλα της λειπει βασιστηκε στα λεγομενα του πως την ειδε που κοιμοταν πριν φυγει για να παρει τσιγαρα και φανταστηκε πως υπνοβατησε κατι που εκανε συχνα… Ολη η αστυνομικη δυναμη του τοπου καθως και το F.B.I. εψαχναν για το ατυχο κοριτσι, οταν οι αστυνομικοι πιεσαν στην ανακριση τον babysitter και ομολογησε το αποτροπαιο εγκλημα.

«Δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό, δεν το εχω συνηδητοποιησει ακομα…. «Δεν είχα λόγο να υποπτευτω  τίποτα. Ηταν υπεροχος με τα παιδια, ειπε η μητερα των κοριτσιων…..

Η οικογενεια παρολο που εχει μαθει ολες τις ανατριχιαστικες λεπτομερειες της υποθεσης εχουν εντολη απο το FBI να σιωπησουν για να μην διαρρευσουν στοιχεια πριν τη δικη.

Το παρακατω αρθρο μου το εστειλε η μαμα Χρυσα… Δεν ειναι κατι το οποιο κανεις δεν το υποψιαστηκε πως συμβαινει…Καθημερινα ακουμε για συλληψεις παιδεραστων. Πορνογραφικου υλικου ,δραστες υπερανω καθε υποψιας … Βεβαια εχουμε και ακραιες περιπτωσεις που μου γυρνανε τα μυαλα με την ανευθυνοτητα των μητερων, οπως η περιπτωση που ο παππους βιασε τα 2 παιδια της κορης του ενω στο παρελθον ειχε πεσει και αυτη θυμα… Ζουμε σε πολλη επικυνδινους καιρους και δεν πρεπει να εμπιστευομαστε κανεναν, ποσο μαλλον καποιον ο οποιος εχει δειξει τετοια συμπεριφορα. Οι ζωες των παιδιων μας ειναι πολυ πολυτιμες για να παιζουμε ρωσικη ρουλετα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της  έρευνας που έγινε από το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, το 15% των αγοριών και το 11% των κοριτσιών έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση ή και κακοποίηση ακόμη, στα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας τους.
Το 75% των δραστών για παιδοφιλία,  είναι άτομα συγγενικά στο παιδί ή άλλα που έχουν άμεση σχέση μαζί του. Καθηγητές, δάσκαλοι, φροντιστές, άνθρωποι που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες ενός παιδιού (αθλητικές, χόμπι, χορός, ξένες γλώσσες) ανήκουν στις ομάδες «υψηλού κινδύνου».Οι παιδεραστές άλλωστε, επιλέγουν επαγγέλματα και δραστηριότητες που θα τους φέρουν κοντά στα παιδιά, κοντά στα θύματά τους.Μόνο το 25% των παιδεραστών επιλέγουν τα θύματά τους τυχαία, χωρίς να σχετίζονται μαζί τους.
Το προφίλ του παιδεραστή

Οι δράστες της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης των παιδιών προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις, θρησκείες και επαγγέλματα. Συχνά εξασκούν κάποιο επάγγελμα που τους επιτρέπει να βρίσκονται σε επαφή με τα παιδιά (δάσκαλοι, γυμναστές, υπεύθυνοι λεσχών ή ομάδων). Σχεδόν πάντα έχουν δικά τους παιδιά. Αναζητούν τα θύματά τους στο οικογενειακό τους περιβάλλον και μερικές φορές σεξουαλικά παρενοχλούν ή κακοποιούν τα δικά τους παιδιά!

Θυμαμαι εκεινη τη διαφημιση για μια συσκευη που σε ειδοποιει σε περιπτωση που το παιδι σταματησει να αναπνεει…Απο το αγχος μου σκεφτηκα να την αγορασω αλλα σε συζητηση με αλλες  μαμαδες συμπερανα πως ηταν ενα αχρηστο προιον που εκμεταλευεται το αγχος των μαμαδων για να πουλησει. Τελικα ομως εκανα λαθος… Αυτη η συσκευη σε καποιες οικογενειες ειναι ακρως απαραιτητη . Ετσι συμβαινει και στην ιστορια που μου εστειλε η μαμα Ελενη Σιδηροπουλου!

Για τις περισσότερες μητέρες το να  γαργαλάνε το παιδί τους είναι απλά ένα κομμάτι  διασκέδασης.

Αυτο δεν ισχυει για τη  Sanchia Νόριςοπου  το γαργαλητο είναι ένας τρόπος για να  διατηρει το γιο της στη ζωή.
Ο μικρος Benn ειναι ενος ετους και  η αναπνοήτου  σταματά αρκετές φορές κάθε βράδυ και η μητέρα του πρεπει να τον γαργαλάει  για να τον αναγκάσει να αρχίσει να ανασαινει και πάλι. Η Νόρις προειδοποιείται από ένα συναγερμό που εχει τοποθετηθει στο κρεββατακι του για να ανιχνευει  την αναπνοή του και οταν χτυπαει τρεχει στην κρεβατοκάμαρά του για να τον ξεσηκώσει .Προσπαθω  να τον ενθαρρύνω να παρει ανασα χωρις να τον τρομαξω…Τον γαργαλάω στην κοιλιτσα ησ στα πέλματα των ποδιών του, ή ακομα και κάτω από το πηγούνι του. Αυτο και μονο είναι αρκετό για να ξεκινήσει να ανασαινει και πάλι.

Οι περισσοτερες μητερες νιωθουν αυτοματα την αναγκη να προστατεψουν το παιδι τους με καθε κοστος. Θα θυσιαζαν ακομα και την ιδια τους τη ζωη για να προστατεψουν τα παιδια τους. Σε αυτην την  ηλικια δεν αποτελει διακριση. Ειναι λες και ο εγκεφαλος ενστικτωδως μας δινει την εντολη και λειτουργουμε ακομα και αυτοκαταστροφικα αν χρειαστει.

Αυτη ειναι η ιστορια της 17 χρονης Τζενης Λεικ που ενα μηνα πριν τα γενεθλια της πεθανε ενω εφερε στον κοσμο ενα αγορακι. Με το που εφτασε στο νοσοκομειο εκμυστηριευτηκε στη νοσοκομα πως γνωριζε το τι θα συνεβαινε απο την αρχη και εκανε τα παντα ετσι ωστε να εξασφαλισει την υγεια του παιδιου που ηταν για αυτην οτι πιο σημαντικο υπηρχε στον κοσμο.

Η νοσοκόμα θα επαναλάβει αργότερα τα λόγια του κοριτσιού στην οικογένειά της, καθώς ο χειρότερος εφιαλτης  τους πραγματοποιήθηκε  μετά που γεννήθηκε το μωρό .

-Ηξερα καθε λεπτο τι προκειτε να συμβει….Πηρα την αποφαση μου . Ηθελα να προστατεψω αυτο το παιδι με καθε κοστος,ειναι οτι πιο σημαντικο μου εχει συμβει….

Η νεαρη μανουλα εχασε  τη μαχη με τον καρκινο αφου αρνηθηκε τις θεραπειες για τους ογκους που ανακαλυψαν οι γιατροι στο κεφαλι και την  σπονδυλικη στηλη της.Μια ημέρα μετά την  γέννα, η κ. Phillips έμαθε την απόφαση της κόρης της να παραιτηθεί από τη  θεραπεία για τους όγκους για να μπορεσει να γεννηθει ασφαλες το παιδι αλλα με το μοιραιο επακολουθο. Ο καρκινος ειχε ηδη επεκταθει…Δεν μπορουσε να γινει τιποτα αλλο.
12 ημέρες μετα τη γεννα η θαραλλεα Jenni αφησε την τελευταια της πνοη ,καιρος τον οποιο πέρασε τις μισες ημερες στο νοσοκομείο και τις υπολοιπες  στο σπίτι με την οικογενεια της.
Η οικογένεια και οι φίλοι της επιμένουν οτι η κληρονομιά που αφησε πισω της και το ηθικο διδαγμα της υποθεσης δεν ειναι η  τραγωδία, αλλά η χωρις δευτερη σκεψη  θυσία της.

Αυτό το μήνα, η οικογένειά της συγκεντρώθηκαν στο  ράντσο τους στο Pocatello, όπου το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σαλόνι ήταν στολισμένο με στολίδια που  ειχε διαλέξει μόνο η  Jenni, συμπεριλαμβανομένου ενός  φωτεινου πράσινο αστεριου,που ηταν και  το αγαπημένο της χρώμα

Πεθανε οπως επελεξε αυτη,στο δωματιο της αγκαλια με το αγορακι της.

-Το γελιο της ηταν μεταδοτικο και ηταν πεισματαρα και επαναστατρια. Αν ηθελε κατι δυσκολα της το εβγαζες απο το μυαλο.Ειναι αυτα που θα του αφηγουμε καθημερινα για τη μητερα του…Θελω να μαθει ποια ηταν και τι θυσια εκανε για αυτο το παιδι.
Οι ημικρανίες  ξεκίνησαν  πέρυσι, όταν η Jenni ήταν ένα 16χρονων  δευτεροετής  στο γυμνασιο του Pocatello .Σε μαγνητική τομογραφία διαπιστώθηκε μια μικρή μάζα  περίπου δύο εκατοστων πλάτος στην δεξιά πλευρά του εγκεφάλου της.

Τοτε ο οικογενειακος γιατρος την εστειλε στειλε σε νοσοκομείο στο Salt Lake City, περίπου 150 μίλια νότια της Pocatello, και μια άλλη σάρωση εκεί έδειξε η μάζα ήταν μεγαλύτερο από όσο προηγουμένως νομίζαμε.

Η Jenni εκανε μια βιοψία στις 15 Οκτωβρίου 2010, και πέντε μέρες αργότερα, διαγνώστηκε με το τρίτο στάδιο αστροκύτωματος, ένα είδος όγκου στον εγκέφαλο.

Με τρεις όγκους στον εγκέφαλο της και τρεις στη σπονδυλικη τηςστηλη, η Jenni ηταβ μια  περίπτωσή  σπάνια, ενω ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί από το μυελο της σε άλλα μέρη του σώματός της, χωρίςκανενα συμπτώμα.

Οι γονείς της, που είναι διαζευγμένοι, θυμηθηκαν  το θαρρος της όταν οι γιατροί συζήτησαν τις πιθανότητές της επιβίωσης.

Η Jenni μόνο  τους ρώτησε εάν επρόκειτο να πεθάνει,» είπε ο πατέρας της, Mike.Δεν εδειξε να πτοειτε ουτε εκλαψε για αυτο που επροκειτο να της συμβει.

Οι πιθανοτητες δεν ηταν καλες. Ακομα και με θεραπεία, είχε  30 τοις εκατό πιθανότητα να ζησει ακόμη 2 χρόνια.H μαμά της ειπε πως η μονη αδύναμη στιγμή της Jenni εκείνη την ημέρα ηταν οταν της είπαν ότι μπορεί να μην είναι σε θέση να κανει   παιδιά.
Η Jenni ξεκίνησε επιθετικα χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, ενώ εφτιαξε προφιλ  στο  YouTube με τίτλο το Ταξίδι της  Jenni, για  να μοιραστεί την ιστορία της . Πατηστε εδω για να πατε στο προφιλ της .Κατάφερε να ανεβάσετε μόνο τρία βίντεο, γιατι οι  θεραπείες την άφηναν  κουρασμένη και αδύναμη.
Στο δεύτερο βίντεο της, που δημοσιεύτηκε στις 20 Νοεμβρίου 2010,  ένας οικογενειακός φίλος καταγράφει το γεύμα της με τη μάμα της.
«Χθες το βράδυ, όπως, ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και σκεφτόμουν οτι συμβαινει  και τοτε ηταν σαν να με χτυπησε κατι και να προσγειωθηκα στην πραγματικοτητα και δεν ξέρω, αυτό με έκανε να κλάψω», λέει η Jenni στο βίντεο, ενω η μαμα της φαίνεται  να σκεπαζει το πρόσωπό τηςμε τα χέρια της και να κλαιει.
«Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να είναι μια μητέρα και να  ξέρεις πως το παιδακι σου   είναι άρρωστος και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις ?» λέει η ίδια, πριν καταρρεύσει σε δάκρυα.
Η Jenni επιμένει: «Είναι δύσκολο. Είναι σαν..να μην ξερω  πόσο καιρό μπορει να διαρκέσει και θέλω μόνο να πάει μακριά … Νιώθω σαν αυτό  να με κρατάει πίσω από τόσα πολλά. »

Μεχρι  τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, οι όγκοι είχαν αρχίσει να συρρικνωνονται.Η Jenni άρχισε να βγαίνει με τον Nathan μερικές εβδομάδες πριν μαθει τη διάγνωση της.
Η σχέση τους άντεξε πολύ παρα τον καρκίνο και τις θεραπείες που την άφηναν εξαντλημενη να μην μπορει να παρει τα πόδια της.Αντεξε ακομα  και οταν αρχισαν τα κουτσομπολιά στο σχολείο.
«Οι φήμες  ελεγαν πως Nathan ήταν μόνο μαζί της γιατί είχε καρκίνο»

Ήταν αισιόδοξη, και ονειρευόταν μια μέραπως θα ανοίγε ένα εστιατόριο ή μια γκαλερί.Εμάθε ότι ήταν έγκυος, και ο υπέρηχος εδειξεπως  το έμβρυο ήταν δέκα εβδομάδων.
Η Jenni πλεον δεν ηταν μονη στο ταξιδι της.

Από την έναρξη της θεραπείας, της είπαν ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να έχει παιδιά και ότι η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία θα ηταν σαν να ειναι  ουσιαστικά στειρα.

«Μας είπαν ότι δεν θα μπορούσε να μείνει έγκυος και ετσι δεν ανυσηχουσαμε για αυτο» δήλωσε ο Νέιθαν, 19.

Η Jenni, είχε πάντα ήθελε να γίνει μαμά. Είχε ήδη αποφασισει να κρατήσει το μωρό όταν πήγε να δει τον  ογκολόγο της.Έτσι, η ίδια  έπρεπε να αποφασισει είτε να τερματίσει την εγκυμοσύνη και να συνεχίσει τις θεραπείες, ή να σταματήσει τις θεραπείες, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσαν οι ογκοι  να αυξάνονται και πάλι.»

«Μας είπε ότι απο τη στιγμη που  είναι έγκυος, δεν μπορεί να συνεχίσει τις θεραπείες!
Η οικογενεια της υποθετει ότι απλά ελπίζε ότι αφού είχε το μωρό,  μπορούσε να καταφερει κατι περισσοτερο από την χημειοθεραπεία και να γίνει καλύτερος ανθρωπος»

Ο Δρ Ririe δεν θελει να  συζητήσει την φροντίδα που πηρε η Jenni, αναφέροντας νόμους προστασίας της ιδιωτικής ζωής, αλλά είπε, γενικά, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας ασθενής του καρκίνου είναι έγκυος, οι ογκολόγοι  εξετάζουν τόσο τους κινδύνους οσο  και τα οφέλη της συνέχισης της θεραπείας, όπως είναι η χημειοθεραπεία.
«Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε ορισμένες περιπτώσεις πχ  ο καρκίνος του μαστού είναι το κλασικό παράδειγμα, όπου τα οφέλη από τη χημειοθεραπεία μπορεί να υπερτερούν του κινδύνου για τη μητέρα και το μωρό», είπε ο Δρ Ririe. «Υπάρχουν και άλλες φορές, όπου ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από τα οφέλη.

Δεν υπήρξε καμία συζήτηση για το ποιο δρόμο θα επιλέξει η Jenni. Δεν διστασε λεπτο… Οι γονεις της βεβαια δεν ειχαν ιδεα οτι η κορη τους πηρε αποφαση να πεθανει.
Πίστευαν ότι, εφοσων οι όγκοι είχαν ήδη αρχίσει να συρρικνώνεται νωρίτερα, είχε μια μεγαλη  πιθανότητα να κυοφορησει  το μωρό και στη συνέχεια αφου γεννησει να επιστρέψει στη θεραπείατης.

Η Jenni και Nathan διαλεξαν το όνομα του μωρού Τσαντ Μάικλ,απο τους μπαμπάδες τους.Ο  Nathan έχει τη  νομική επιμέλεια του παιδιού, αλλα θα ανατραφεί από τη μητέρα του.

Η Jenni δεν έδειξε λύπη για την απόφασή της ουτε κατά τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης της, που ηταν πιο αδύναμη, ουτε όταν άρχισε να χάνει την όρασή της, καθως ο καρκίνος συνεχισε την πορεία του.

Τα τελευταία λόγια της Jenni ήταν για το γιο της, και ηταν το μονο που την ενδιεφερε,λιγο πριν τον τοποθετησαν επανω της πριν ξεψυχησει…

Πως ειναι? Ειναι καλα ? Μπορω να τον δω?
Ο Νathan πηγαινει το μωρο στην οικογενεια της οποτε του ζητησουν…

-Ειναι το μονο που μπορω να κανω γι αυτους… Ειναι σαν να τους δινω ζωη.Νιωθουν σαν να εχουν μερικα λεπτα ακομα μαζι με τη Jenni…

Πώς ξέρεις αν το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού; Ποια είναι τα συμπτώματα;

Εδώ είναι μερικά πράγματα που πρέπει βασικά την προσοχή σας:

1. Ένας καλος μαθητης  αποδιδει ολο και χειροτερα.

2. Μώλωπες ή σημαδια για τα οποια  το παιδί σας δινει δικαιολογιες  άλλα  που δεν στεκουν.

3. Μια γενική κατάθλιπτικη σταση στην καθημερινοτητα του.

4. Μια ξαφνική ανεξήγητη αποστροφή για το σχολείο η λοιπες εκδηλωσεις.

5. Να κλεινεται ολοενα και περισσοτερο στον εαυτο του.

6. Να μαθαινεται οτι καυγαδιζει συνεχεια  ενω ηταν γενικα  ενα ησυχο  παιδί.

Όλα αυτά τα προβλήματα ειναι απο τα σημάδια,που αν παρατηρησετε πρεπει ναλαβετε σοβαρα υποψιν και να διερευνησετε παραπανω. Εσείς, ως γονεις πρέπει να κανετε οτι ειναι απαραιτητο για την επίλυση του προβλήματος.Μην πιστεψετε πως μπορει να τα βγαλει περα μονο του, αν το αγνοήσετε το παιδί σας μπορει το λιγοτερο να  υποφερει απο χαμηλη αυτοεκτίμηση, κακους βαθμούς, μηδεν  αυτοπεποίθηση και καταθλιψη. Στη χειρότερη, το παιδί σας  μπορει να υποστει σωματικη βλαβη, ή   ακόμα και να σκοτωθει. Μην νομιζετε πως ειναι υπερβολικη η δηλωση αυτη. Αν θυμαστε παραδειγμα ειναι η ιστορια του Αλεξ στη Βεροια , η η ιστορια της Ευαγγελιας που αφαιρεσε μονη της τη ζωη της και χιλιαδες ακομα παιδια στο εξωτερικο .

Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί σας αν πιστευετε πως εχει πεσει θύμα εκφοβισμού;

Εάν εχετε να διαλεξετε αναμεσα στην υποχωρηση η στην επιθεση τοτε είναι ζωτικής σημασίας να επιτεθουν. Θυμηθείτε η καλυτερη αμυνα σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι η επιθεση και το πρόβλημα πρέπει να σταματήσει αμέσως, πριν γινει πιο σοβαρο.

Μιλήστε στο παιδί σας για να μάθετε ποιος είναι ο νταής  και τι  ακριβως συμβαινει. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, γιατί τα περισσότερα παιδιά ντρεπονται να μαθουν οι  γονείς τους τι  φοβερά πράγματα τους  έχουν συμβει.

Θα πρέπει να χτισετε σχεσεις εμπιστοσυνης και να μάθετε όλες τις λεπτομέρειες. Αν οχι την ιδια μερα τοτε την επομενη κανονιστε να πάτε στο σχολείο και να μιλήσετε με το διευθυντη και να φτασετε ακομα και ψηλοτερα αν χρειαστει η κρινετε πως δεν σας δινουν βαση. Να τονισετε την σοβαροτητα της καταστασης και μην διστασετε να αναφερθειτε σε υπερβολικα παραδειγματα σε τετοιες περιπτωσεις αν είστε ευγενικος και χαλαρος στην προσέγγισή σας με το σχολείο, λίγα πραγματα θα καταφερετε  αν καταφερετε κατι. Να απαιτήσετε να τιμωρηθει -συμμορφωθει ο νταής και  να ληφθούν μετρα σε περιπτωση που το ξανακανει ακομα και αν χρειαστει  να αποβληθεί από το σχολείο. Απειληστε με  μηνύσεων κατά του σχολείου ακομα  και έναντιων της οικογενειας του νταή αν υπάρχει έστω και η παραμικρή  επιθεση εκφοβισμού εναντίον του παιδιού σας. Αν δεν πάρετε τα αποτελέσματα  τις απαντησεις η δεν δειξουν το ενδιαφερον που περιμενετε  τοτεαπευθυνθειτε στο σχολικό συμβούλιο, και κινήστε νομικες διαδικασίες.

Κάντε τη ζωή τους  κόλαση επι της γης  για οποιον φοβερίζει η επιτιθετε στο παιδί σας. Πιθανοτατα το παιδι σας να σας ζητησει να μην ανακατευτητε και ισως σας κρατησει μουτρα  για ολη την προσοχη που θα τραβηξει η υποθεση πανω του αλλα σιγουρα θα καταλαβει πως μπορει να βασιζετε σε σας και αργοτερα θα σας ευχαριστει για αυτο.Αλλωστε καλουμαστε να κανουμε αυτο που ειναι κυρια υποχρεωση απεναντι στο παιδι μας, να το προστατεψουμε απο το να παθει κακο.Πρεπει να παρακολουθειτε την κατασταση και να ζητησετε να σας ενημερωνουν απο το σχολειο για την εκβαση της υποθεσης. Ρωτηστε το παιδι σας αν εχουν σταματησει να το ενοχλουν και πηγαιντε πισω στο σχολειο ξανα και ξανα. Γινεται ενοχλητικοι αν χρειαστει.Πρεπει να καταλαβουν οτι θα προστατεψετε το παιδι σας παση θυσια. Δεν θα αφησετε κανεναν να του μαυριζει τη ζωη.

Το σχολείο θα πρέπει να είναι μια ευχάριστη εμπειρία μάθησης για το παιδί σας. Αν  βασανίζεται καθημερινά δεν  υπάρχει καμια  πιθανότητα  το παιδί σας να  πάει καλά στο σχολείο.

Ο εκφοβισμός είναι πάντα μια κλιμακούμενη επιχείρηση. Ξεκινά  συνήθως με παρατσουκλια. Ακριβώς όπως ο καρχαρίας που παραμονευει ενα θήραμα πριν επιτεθεί, ετσι και ο νταής ελέγχει να δει αν προκαλει φόβο στο υποψηφιο θύμα του. Αν δει πως «βρηκε λαβρακι» τοτε το μαρτυριο συνεχιστεί με όλο και πιο ταπεινωτικές επιθέσεις, όπως η ρίψη αντικειμένων, όπως μπάλες σκουπιδια, ξυλα, πέτρες και τούβλα. Να το λερωνουν με  χρήση των υγρών, όπως κόλλα πάνω στο κάθισμα , να ζωγραφίζουν πάνω στο θρανιο του, να του ρίχνουν γάλα νερο η να του αδειαζουν πανω του αυτα που πινει.Να φτύνουν το παιδι η ακομα και το φαγητο του.Να καταστρέφουν τα υπάρχοντα του παιδιου. Γράφοντας σε βιβλία,  σπάζοντας το κινητο σκιζοντας τα ρουχα του η ακομα να του κλεβουν τα χρηματα και τα προσωπικα αντικειμενα.Να χτυπανε το παιδι με καθε μεσο και  να το κανουν στοχο ακομη και με αεροβολα.

Η υποθεση μπορει να να πάρει πολύ άσχημη τροπη  για το παιδί σας και να φτασει στα ακρα  αν την αφήσετε. Ο εκφοβισμός δεν περιορίζεται στο σχολείο. Συμβαίνει συχνά στη γειτονιά, στο πάρκο, μετά το σχολείο σε εξωσχολικες συγκεντρωσεις.

Πάντα θα υπάρχουν νταήδες !. Μην αφήνετε το παιδί σας να είναι το θύμα.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Η εξαληψη του προβλήματος προτού να δημιουργηθει το  πρόβλημα είναι πάντα η καλύτερη τακτική. Θα πρέπει να διδάξετε το παιδί σας ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ KAI ΘΑΡΡΟΣ.Να μπορουν να  αντιμετωπίσουν μια τετοια κατασταση και να μπορεσουν να αμυνθουν . Να πιστευουν στον εαυτο τους και να νιωθουν αυτοπεποιθηση για την εξωτερικη τους εμφανιση  η αυτα που πιστευουν, ακουνε. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κατανοεί ότι δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος και τρομακτικός ειναι ο νταής κανενας δεν έχει το δικαίωμα να βλάψει το παιδί σας ! Πως οτι και να του συμβει εσεις θα ειστε συμμαχος του και θα παλεψετε μαζι του. Οτι ο νταης ειναι στην πραγματικοτητα ενα ατομο με ανασφαλειες.Ετσι θα εχετε εφοδιασει καταλληλα το παιδι σας να αμυνθει απεναντι σε οτι το φοβισει.

Τα περισσότερα αν οχι  όλα τα σχολεία έχουν μηδενική πολιτική απεναντι σε τετοιες καταστασεις. Πολλοι καθηγητες και δασκαλοι δεν παιρνουν καν μερος σε τετοιες καταστασεις.Μαθετε στο παιδι σας πως οταν ειναι σχολειο πρεπει να ενημερωνει και να ζηταει βοηθεια απο τους καθηγητες του. Να τα μαθετε να αντιδρουν αμεσα και να εχουν προκλητικη σταση απεναντι στα ατομα που τα εκφοβιζουν. Η παθητικη σταση μονο χειροτερα θα κανει τα πραγματα.

Ο εκφοβισμός για ένα παιδι μπορει να παρει απροβλεπτη τροπη. Τα κρουσματα διαρκως αυξανονται και γινονται ολοενα και πιο σοβαρα.Ιδιως στην εναρξη της εφηβιας

Οι νέοι ενήλικες προσπαθούν να δημιουργήσουν μια «ιεραρχία» σε αυτήν την ηλικία. Για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας δεν θα καταλήξει  στο χαμηλό άκρο αυτης  της διατάξης ,  προτεινε τε του τα παρακατω.Είναι καλύτερο να έχουμε φίλους από  το να εχουμε εχθρούς. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να ειναι οσο το δυνατον πιο κοινωνικο. Αφουγκραστειτε τι του αρεσει και βρειτε αναλογες ασχολιες.Ενθαρρυνετε το να συμμετεχει σε ομαδικα  αθλήματα η οτιδηποτε θα το βοηθησει να βελτιωσει τις κοινωνικες του ικανοτητες .