Oχι αυτη τη φορα δεν ανηκουν σε εμενα τα συγχαρητηρια…
Ο κουβαλητης μου ο προσωπικος μου σεφ η αγαπη μου, ο Αντωνακος μου τα καταφερε μονος του!
Εβαλα τα μικρα μας για μεσημεριανο υπνο και μαζι με αυτα κοιμηθηκα και εγω μιας και που ειχα σηκωθει νωρις για να κανουμε τις εξετασεις ουρων τις μικρης…
Ο Αντωνης μου υποσχεθηκε μετα απο μπολικο κυνηγητο χαζοαπειλες και σαχλαμαροπαιχνιδιου του τυπου «καποτε με ειχες βασιλισσα και μου εφερνες breakfast in bed και τωρα το μονο που κανεις ειναι break και fast εξαφανιζολ για να μην μου κανεις καφε»να μου φτιαξει μια pizza που θα μιλαω για αυτην 10 χρονια!!!
Ναι το ξερω ειμαι γαιδουρα, που δεν εκτιμω που μου μαγειρευει σχεδον καθε μερα και μου φτιαχνει κεικ στις 3 το πρωι …. Αλλα βρε κοριτσια δεν τα εννοω…. Τα λεω γλυκα και παραπονιαρικα και παντα καταφερνω κατι χεχε….
Φυσικα οταν ξυπνησα ειδα την pizza και επαθα σοκ… Την εβαλε στο φουρνο και κοιμηθηκε ο ταλαιπωρος….
Για την pizza θα χρειαστητε ζυμη ελιες πιπεριες σαλτσα ντοματας αλλαντικα επιλογης σας ισως τον ξεχασιαρη κουρασμενο Αντωνη χαμηλη φωτια και 3 τουλαχιστον ωρες ψησιμο!
Αν δεν τα καταφερετε θα σας στειλω την δικια μας μην σας πω μαζι πακετο με τον Αντωνη!!!! :-)
Την μαμα Ποπη ειχα την ευτυχια να την γνωρισω απο κοντα και να με περιποιηθει λιγο πριν γεννησω την Αννυ μου .
Μου εκανε τελειο μανικιουρ πεντικιουρ βγαλσιμο φρυδιου και ολα αυτα στην ανεση του σπιτιου μου σε απιστευτα χαμηλη τιμη!
Η Ποπη ειναι επαγγελματιας σε αυτο που κανει και μια γλυκυτατη μαμα!
Γειά και χαρά!
Είμαι η μαμά Πόπη,
έχω δυο πανέμορφες κορούλες τη Μελίνα μου και την Δανάη μου!!
Ασχολούμαι με την αισθητική από το 2004… μετά από ένα ατύχημα άλλαξε η ζωή μου τούμπα και αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι που αγαπάω πραγματικά κι όχι να χάνω τον χρόνο μου πίσω από ένα γραφείο….(μέχρι τότε ήμουν γραμματέας!)
Πήγα σε σχολή, συμμετείχα σε διαγωνισμούς, κέρδισα υποτροφία, έλαβα μέρος σε επιδείξεις μόδας στην make up team και εκμεταλλευόμουν κάθε ευκαιρία να γίνω καλύτερη στη δουλειά μου!
Ξεκίνησα να δουλεύω ως καθηγήτρια σε Εργαστήρι Ελευθέρων Σπουδών στη Θεσσαλονίκη και εξειδικεύτηκα στα Τεχνητά Νύχια, στο Μανικιούρ και στο Πεντικιούρ (μαζί με θεραπευτικές μεθόδους) και στο Μακιγιάζ.
Πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά με τη γυναίκα!
• Φροντίδα του προσώπου και του σώματος
• Περιποιήσεις (μάσκες, peeling) Αποτρίχωση
• Νυφικό Μακιγιάζ, Βραδινό Μακιγιάζ, Τοποθέτηση Βλεφαρίδων, Σχήμα Φρυδιών
• Μανικιούρ, Πεντικιούρ, Ποδολογία, Nail Art, Τεχνητά Νύχια (όλες οι μέθοδοι)
• Henna Tattoo
Η ανάγκη για χαλάρωση αυξάνεται σταθερά…. Με πολύχρονη εμπειρία στο χώρο της ομορφιάς και της γυναίκας σας προσφέρω ολοκληρωμένες προτάσεις σε προσιτές τιμές στην πόλη της Θεσσαλονίκης!
• 1ο Βραβείο στο διαγωνισμό με θέμα «Nail Design – 2050»
(Βελλίδιο Συνεδριακό Κέντρο – 2006)
• Σεμινάρια παρασκευή καλλυντικών με φυτικά προϊόντα
• Συμμετοχή για δυο χρόνια στην expo-event wedding (μακιγιάζ)
Θα χαρώ να σας περιποιηθώ!!!
Με εκτίμηση
Καραγεώργη Πόπη
Για περισσοτερες πληροφοριες θα με βρειτε στη σελιδα μου
Αυτην την ιστορια ισως οι πιο πολλοι δεν την γνωριζατε για εμενα…
Οσο απιστευτη και να ειναι ομως ειναι αληθινη!
Υπηρξαν φορες που δισταζα να πατησω το κουμπακι του Publish ισως γιατι μεσα μου ακομα να φοβαμαι? Οταν συνηδειτοποιησα οτι ο φοβος με σταματαει τοτε πηρα δυναμη. Η ιστορια μου ισως ταρακουνησει καποιους ισως καποιοι αλλοι καταλαβουν οτι το παιδι τους ειναι θυμα…
Οπως και να εχει οταν μοιραζεσαι κατι ελευθερωνεσαι.
Θυμα Bullying σε κανεναν δεν αξιζει για κανενα λογο!
Μεγαλωσα στην Αθηνα μεχρι τα 15 μου, πηγα ομως στο ενδιαμεσο πρωτη, δευτερα και πεμπμτη δημοτικου στη Βεροια!
Στη συνεχεια οι γονεις μας μετακομισαν μονιμα εκει και ετσι πηγα λυκειο στην πολη του προσωπικου μου εφιαλτη …
Η Βεροια ηταν για μενα παντα δικοπο μαχαιρι…
Οι αναμνησεις μου ηταν γλυκοπικρες απο εκει.
Απο τη μια η γλυκια γιαγια που δεν μου χαλουσε ποτε χατηρι απο την αλλη ….
Ημουν ο περιγελος της γειτονιας, του σχολειου και καμια φορα τα παιδακια με χτυπουσαν…
Σαν παιδι ημουν παντα μικροκαμωμενο σχεδον καχεκτικο … ο λογος των βασανιστηριων ομως δεν ηταν αυτος…
Ειχα ενα «μεγαλυτερο ελλατωμα» για τα αλλα παιδακια φυσικα ,γιατι για μενα ηταν ευλογια!
Ειχα την τυχη να εχω ενα θειο επιληπτικο μετα απο τροχαιο ατυχημα που ειχε με τον αδερφο του εμεινε αναπηρος και διανοητικα καθυστερημενος.
Περασα καταπληκτικα χρονια με το Λαζο.
Θυμαμαι τα απιστευτα παιχνιδια μας και τους καυγαδες μας για να μοιραστουμε τα παιχνιδια μου γιατι τα ηθελε ολα δικα του…
Ο θειος μου ομως ηταν και η αιτια για τα περισσοτερα μου βασανιστηρια, γιατι υπηρχαν και αλλοι λογοι που ημουν στο περιθωριο….
Ημουν ορφανη (γιατι δεν εμενα με τη μαμα μου) ,γυφτακι (αυτο δεν το ειχα πολυκαταλαβει να σας πω την αληθεια… ισως να εφταιγαν τα ρουχα… και ανηψια του τρελου (οπως ελεγαν).
Οσο ημουν στο δημοτικο δεν με ενοχλησε τοσο, αν και θυμαμαι την γιαγια μου να ερχεται και να κανει παρατηρησεις στην δασκαλα η να τρεχει στα σπιτια των βασανιστων μου …
Οταν μετακομισαμε ομως εκει μονιμα…
Λιγο η εφηβεια ,λιγο η μετακομιση , το οτι εχασα ολες μου τις φιλες και τελος τα σκηνικα απειρου καλλους που θα ζουσα εκει!
Πλεον ειχα εξελιχθει σε ενα κοριτσι και ειχα και θαυμαστες !
Πλεον κανενας δεν θυμοταν οτι ημουν εγω, η ανηψια του τρελου...
Τουλαχιστον ετσι νομιζα.
«Τα εφτιαξα» και με το πρωτο αγορι που φιλησα στη ζωη μου και ολος ο κοσμος μου αρχισε να ομορφαινει….
Ειχα αρχισει βεβαια να ακουω συζητησεις για μενα ,αλλα δεν εδινα σημασια εκανα οτι δεν με αφορα οτι δεν καταλαβαινω….
Μια μερα ανοιξε η πορτα της αιθουσας και καποιοι συμμαθητες μου εβαλαν μεσα με το ζορι τον θειο μου και αρχισαν να με κοροιδευουν εν ωρα μαθηματος!!!
Τον εβριζαν τον εσπρωχναν με εδειχναν και γελουσαν …
Ο καθηγητης αντι να παρει θεση απειλουσε τον θειο μου να βγει εξω για να μην του ριξει νερο κατι που ακομα και σημερα μου φαινεται αδιανοητα βλακωδες…
Απο την επομενη μερα και για ενα χρονο μεχρι να αλλαξω σχολειο και να φυγω διαπαντος απο την Βεροια, ξεκινησε η κολαση μου…
Το ηξεραν ολοι και γελουσαν μπροστα μου και μου επισυναπταν επιθετα που δεν μου αξιζαν με μονο σκοπο να με μειωσουν και να με κανουν να νιωθω ασχημα…
Ζωγραφισαν τους τοιχους τις αιθουσας μου και το θρανιο μου γραφοντας ανηψια του τρελου πουτ@@@ και πολλα που τωρα δεν θυμαμαι…
Φωναζαν στους διαδρομους στο διαλειμμα …
Την πρωτη φορα εκλαψα και μετα οταν πηγα σπιτι μου τα ακουσα και απο πανω απο την μαμα μου, που τολμαω να κλαιω γιατι δεν θα επρεπε να ντρεπομαι γι αυτο…
Το τοτε αγορι μου με χωρισε… διαλυθηκα…
Ηθελα να πεθανω ,ηθελα να φυγω για παντα απο εκει….
Κατι που και εκανα στην πορεια με την πρωτη ευκαιρια…..
Δεν θελω να σας κουραζω με λεπτομερειες ,περασα πολυ δυσκολα…
Αντεδρασα…
Στο τελος εγινα και εγω ιδια με αυτους για να με προστατεψω…
Οποιος τολμουσε να μιλησει ασχημα για μενα εβριζα σαν μαουνιερης απειλουσα και μια φορα επιασα και μια απο το λαιμο…
Δεν θα ξεχασω ποτε την στιγμη που την ειχα κολλησει στον τοιχο και της ειπα πως λες πραγματα για μενα αφου δεν με ξερεις καν?
Εκεινη την στιγμη ακριβως εκεινη την στιγμη ενιωσα σαν να ημουν καταραμενη.
Δεν θα εκανα ποτε σχεση , δεν θα με σεβοταν ποτε κανεις θα ημουν για παντα ο περιγελος..
Οταν εισαι παιδι νομιζεις πως οτι ζεις στην στιγμη αυτο θα ειναι για παντα..
Δεν σκεφτεσαι την λυση την διεξοδο και εγκαταλειπεις..
Δεν θα ξεχασω ποτε πως ειναι να νιωθεις να μιλουν ολοι για σενα ασχημα χωρις να σε εχουν δει ποτε μπροστα τους γιατι ετσι καπου ακουσαν γιατι σε κρινουν απο κατι που δεν επρεπε να σε χαρακτηριζει.
Ενιωθα μονη και απαισια που δεν εβρισκα στηριξη ουτε μεσα στην οικογενεια μου.
Οι γονεις μου ηταν παντα χαμενοι στα δικα τους προβληματα, η αναμεσα στα «αγαπημενα» τους παιδια.
Δεν ηθελα να πληγωνω την γιαγια μου και να της λεω πως ντρεπομουν για τον γιο της..
Αλλα η αληθεια ειναι πως ποτε δεν ντραπηκα γα αυτον…
Ντρεπομουν για ολους αυτους ντρεπομουν για τους τροπους την συμπεριφορα και το μυαλο τους.
Αλλαξα σχολειο την επομενη χρονια και τα πραγματα αλλαξαν στο αλλο ακρο, ωσπου καταφερα να μετακομισω στη Θεσσαλονικη..
Σιχαθηκα τη Βεροια χωρις να μου φταιει η πολη… Εφταιγαν οι ανθρωποι… Ο τροπος που μεγαλωσαν… Δεν εμαθαν ποτε να σεβονται τις ιδιαιτεροτητες του αλλου…
Δεν σας κρυβω πως οση ωρα γραφω το κειμενο εχω σκεφτει 10 φορες να το σβησω….
Ακομα και τωρα ενα κομματι μου ντρεπεται να μιλησει για τα οσα περασα…
Ξερω πως καποιοι θα το διαβασουν και θα πουν…
Αααα αυτη ειναι…
Αλλα αυτο που δεν ξερετε ειναι πως καποιοι διαβασαν αυτο το κειμενο και μου ζητησαν συγνωμη…
Ενα κομματι μου ισως να ποναει ακομα ξεφυλλιζοντας τα τερατα του παρελθοντος…
Δεν χρειαζομαι συμπαρασταση…
Αυτα τα εχω ξεπερασει μεσα μου πλεον ειλικρινα…
Εχω ταλεντο στο να θεραπευω τις πληγες μου…
Αλλωστε λενε πως οτι σου συμβαινει σε κανει καλυτερο ανθρωπο…
Αυτο που θελω απο εσας ειναι να μαθετε στα παιδια σας να φερονται ετσι ωστε να μην ξαναβρεθει κανενα παιδι στη θεση μου…
Αν καταλαβετε οτι το παιδι σας πεφτει θυμα bullying μην το αφησετε να τα βγαλει περα μονο του…
Ειναι πολυ δυσκολο και χρειαζεται την οικογενεια του διπλα του.
Θυμαμαι τοτε να κλεινομαι πολυ στον εαυτο μου και υπεφερα πολυ…
Δεν ειναι δυνατον να μην το καταλαβεις…
Τα ματια σας 14 σας παρακαλω …
Σοφια
Το ακολουθα βιντεο ειναι απο Anti bulling καμπανια
Η τυχερή μανούλα που θα το κερδίσει θα μπορεί να επιλέξει τι χρώμα το θέλει και φυσικά σε ποιο μέγεθος το θέλει αφού θα φτιαχτεί αποκλειστικά για το δικό της παιδάκι.
Φανταζομαι τον εαυτο μου να μενω διπλα στην Παπαπετρου…
Θα ημουν καθημερινα εξω απο την πορτα του σπιτιου της, με τη γλωσσα κρεμασμενη εξω,βλεμμα κουταβιου και απλωμενα χερακια μπας και με λυπηθει να μου δωσει ενα γλυκακι!
Δεν ξερω γιατι ,αλλα την εχω στο μυαλο μου να φτιαχνει γλυκα καθε μερα κατι που εγω….δεν μπορω να το κανω λογω τεμπελιας χχιχιχιχιχι ….
Οχι αυτο δεν ειναι αληθεια.. εχω ενα μικρο μαιμουδακι που κρεμεται πανω στα … με με μου ολη μερα! Τα πιο πολλα γλυκα τα φτιαχνει ο Αντωνης μου (ειπαμε ειμαι τυχερη). Εγω εχω κανει τα κουλουρακια βουτηρου της Ολιβιας με σοκολατα και ηταν σκετη κολαση!!!
Για τα τρουφακια θα χρειαστουμε
2 πτιμπερ,
1 ζαχαρουχο γαλα,
1 βιταμ,
2 κουταλιες κακαο
ινδοκαρυδο τρουφα αμυγδαλα η οτι αλλο προτιματε για την επικαλυψη
Εκτελεση
Λιωνουμε το βιταμ και βαζουμε μεσα το ζαχαρουχο γαλα και το κακαο.
Βαζουμε τα μπισκοτα στο multi και τα κανουμε σκονη.
Ανακατευουμε και ριχνουμε το μιγμα στα τριμμενα μπισκοτα.
Ομογενοποιουμε το μιγμα.
Τα βαζουμε μιση ωρα και κατι στο ψυγειο.
Τα βγαζουμε και τα πλαθουμε στρογγυλα
στη συνεχεια τα κυλαμε πανω σε ινδοκαρυδο,τρουφα,μπισκοτο,κουβερτουρα,η οτι αλλο προτιμαμε!
Καλη σας ορεξη και αν μεινει κανενα μην με ξεχασετε το κακομοιρο λιχουδακι!!!
SuperMomRocks 