Η μαμα Φωτεινη μας περιγραφει  τον δικο της γολγοθα με τον αιωνιο καιμο ολων μας…. τα κιλακια!

Τα κιλα ειναι μια πονεμενη ιστορια ακομα και για μενα! Εγω προς το παρων ειμαι σε φαση που δεν κανω διαιτα και περιμενω να φυγουν, να πανε αλλου απο μονα τους. Που περιμενω να πανε? Εκει που τους αξιζει φυσικα , στο πυρ το εξωτερο!!!

Προς το παρον μεσα σε 4 μηνες εχω χασει σφαζοντας οτι βρισκω διαθεσιμο 2,5 κιλα και ευελπιστω ετσι να συνεχιστει. Φυσικα μετα το 6μηνο που ειναι safe  για μενα να κανω power plate θα ξεκινησω και γυμναστηριο! Η γυμναστικη συμβαλλει σημαντικα στην αυξηση του μεταβολισμου μας και σας τη συνιστω!!!

Η Φωτεινη ομως δεν εχει πλεον παραπανισια κιλα…. τα εχασε λογω στεναχωριας! Θα τα επαιρνε ολα πισω ξανα χωρις δευτερη σκεψη, αν ηταν να εχει πισω παλι την οικογενειακη της ευτυχια…και τον αγαπημενο της αδερφο!

Ας διαβασουμε το γραμματακι που μου εστειλε!
Αγαπάκι μου γλυκό … εγω θα ήθελα να σου πω για τα κιλάκια…Να μην αγχωνεσαι! Δεν ειναι το παν στη ζωη μας!

Στο πρώτο μου παιδάκι πήρα 8 κιλά που τα έχασα  σχετικα ευκολα! Μετα απο 1,5 χρόνο.. εμεινα πάλι εγγυος και πήρα 15 κιλά τα οποία και  έχασα μεσα σε χρονο ρεκορ, 6 μήνες! Εχασα εκτος απο αυτα που ειχα παρει και μερικα παραπανισια.
Εννοω πως εχασα και αυτα τα 5 κιλάκια που όλες θελουμε να χάσουμε και ας μην το έχουμε αναγκη πραγματικη… Ετσι για να λεμε οτι ειμαστε θεές! Εγινα τόσο αδυνατη που μου πήγαιναν ρούχα που δεν πιστευα ποτε οτι θα ξαναχωρέσω!

Εκει που θελω να καταληξω ειναι στο συμπερασμα που εβγαλα οταν εχασα τον αγαπημένο μου φίλο.. τον αδελφό μου…

Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα… αρρώστησε και η μαμα μου απο καρκίνο…

Το δικο μου συμπέρασμα ζωης…

Μακάρι να ημουν σαν ελέφαντας και ευτυχισμένηχωρις να εχω χασει οσους αγαπώ!

Μακαρι να μην ειχα χάσει ουτε ενα γραμμάριο αρκει να ειχα  τα αγαπημένα μου πρόσωπα..

Η υγεία  ειναι πανω απ’ όλα!
Στην αρχή στεναχωριόμουν για το στήθος μου που έπεσε.. (παντα ημουν ιδιαιτερα περηφανη γι αυτο, γιατι αν και κοντή (1,50).. ειχα και εγω ενα προσόν που οι περισσότερες φίλες μου δεν ειχαν..

Να μην τα πολυλογώ το εριξα στο  δράμα, ειδικά μετα την πρώτη εγγυμοσυνη… (ελεγα.. κοντη χοντρη καραφλή ( γιατι επεφτε και το μαλλι εκτος των αλλων) να εχω και  πεσμένο βυζι???? Ποσααααα να αντεξω θεέ μου…( φυσικά το έλεγα χαριτολογόντας)!

Στην δεύτερη εγγυμοσινη οταν  το στήθος μου  ξεφούσκοσε απο το γάλα, νομιζα πως θα αγγιξει   το πάτωμα..

Αυτη τη φορα αντι να το ριξω στο δραμα, ειπα απο μεσα μου..

Παναγια μου γερη να ειμαι.. και ας το σερνω στα πατωματα….

Οσο  για τα ρούχα παλι καλα που ειχα φυλάξει μερικα  μικρα για συλλεκτικούς λογους,ισα για  να λεω πω πω πω κοιτα που χωραγα καποτε!