Χθες ..ενω καθομουν και εγραφα στο λαπ τοπ του φιλου Νικου,( που με ανεχεται για να μπορω να γραφω… Βλεπεις εχω ιντερνετ μονο στο κινητο και ειναι λιγο δεσμευτικο….) αρχισε ξαφνικα να τρεμει ο καναπες…

Ειχα την Αννυ στο wrap νομισα πως ετρεμε το ποδι μου οτι ειχα κατσει πανω σε καποιο νευρο.. Μετα ομως απο λιγο αρχισε να κουνιεται και ο πισω τοιχος,ακουστηκε μια βοη και τοτε καταλαβα και εγω και ο Νικος τι συνεβαινε…

Μεχρι να σηκωθω απο τον καναπε για να δω αν πρεπει να βγουμε απο το σπιτι φυσικα ειχε σταματησει… Ο σεισμος γιατι το δικο μου μυαλο ετρεχε ασταματητα η μια σκεψη διαδεχονταν την αλλη με ταχυτητα φωτος..

Ο Αντωνης θα ερχοταν να με παρει οπου να ναι. Λες να ειναι στο δρομο? Ο Σταθης… Ειναι μαζι του λες να τρομαξε?

Τα λες διαδεχτηκαν τα μηπως  και τα μηπως εγιναν ενα ωραιοτατο σεναριο  απολυτης καταστροφης…

Αυτο ζω σχεδον καθημερινα απο τοτε που γεννησα το Σταθη φυσικα εμεινα κατευθειαν εγκυος στην Αννυ και ισως να φταινε και οι ορμονες μου που δουλευουν υπερωριες σε ενα κρατος που δεν κολλαει ενσημα…Αλλα προσεχω για καθε κινδυνο ορατο υπαρκτο η καποιον που υπο καταλληλες συνθηκες εμφανιστει…

Οταν ο Σταθης ηρθε σπιτι χθες χτυπημενος σκεφτηκα.μακαρι να μπορουσα να τα τυλιξω με bubble wrap η να τα κλεισω σε ενα ντουλαπι μεχρι να πανε 18

Φυσικα και ξερω οτι τα παιδια πρεπει να παιξουν τρεξουν χτυπησουν γινουν καλα…ολα ειναι μερος της διαδικασιας της ζωης μας

Και ρωταω εσας που ισως εχετε περισσοτερη πειρα απο μενα… Θα αλλαξει ποτε αυτο? θα νιωσω ποτε σιγουρη οτι τα παιδακια μου ειναι οκ και δεν κινδυνευουν απο κομητη?

Το όνομα μου το πήρα άπο την αγαπημένη μου γιαγιά τον άνθρωπο που με στήριζε μέχρι ν πεθάνει …

Αυτή τη γυναίκα που παρόλη την ηλικία της ήταν πολυ μπροστά στις απόψεις της!

Ήταν αυτή που με έμαθε να αγαπάω τον εαυτό μου και να μην λυγιζω!

Αυτή που με υποστηρίζε όταν έβαλα σκουλαρίκι στη μύτη κ στο χείλος …αυτή που μια μέρα κόντεψε να χάσει τη ζωή της για να σώσει τη δική μου!

Το όνομα μου σε καποιο βιβλιο είχα διαβάσει πως αυτός που το έχει χαρακτηρίζεται απο φαντασία πείρα ζωντάνια κ διαλλακτικοτητα!

Θέλω να πιστεύω πως με αντιπροσωπεύουν αυτά…αλλα αυτο θα το κρίνουν οι άλλοι εγω μπορώ μόνο να πω με σιγουριά πως έτσι ακριβώς ήταν η γιαγιά μου!

Την σαγηνευε το διαφορετικό κατανοουσε τα πάντα και πάντα έκανε όνειρα παρόλο που η ζωη της είχε φερθει πολυ σκληρά.

Έχασε τα 6 απο τα 8 παιδιά της και το 1 έμεινε ζωντανό με νοητική στέρηση κ σοβαρές αναπηρίες …

Παρόλα αυτά αυτή είχε αγάπη να δώσει κ καθόλου πικρία ούτε σε αυτούς που σχολίαζαν με κακεντρεχεια την κατάσταση του γιου της …

Πάντα με συμβούλευε κ πάντα είχε ανοιχτή την αγκαλιά της για μενα!

Αυτα ειναι που εμαθα κ εγω να κανω..

Εκτιμω κ σεβομαι την μοναδικοτητα του καθενα κ παντα θα υποστηριζω σθεναρα τις απόψεις μου!
Δεν πιστευω πως οι ανθρωποι χανονται για παντα..

Πιστευω πως απλα αλλαζουμε μορφη.

Η δικη μου γιαγια ειναι ακομα μαζι μου και με πραστατευει ακομα…

Γιαγιά μου αν μ ακούς απο εκει ψηλά σ’αγαπω πολυ!