Πριν  χρονια  ηρθε στον δρομο μου ενας ανθρωπος που του χρωσταω πολλα! Ειναι ο πνευματικος μου δασκαλος… Ναι υπαρχουν και τετοιοι!  Οι ανθρωποι που μας καθοθηγουν πρεπει να μιλανε στην καρδια μας, δηλαδη αυτα που μας λενε να βρισκουν νευρο κ να ακουμε αυτο το καμπανακι  να μας κανει ντιν οπως λεω κ εγω απλοικα! Μερικοι ειναι τυχεροι και αυτοι οι ανθρωποι ειναι οι γονεις τους…εγω δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια…

Μεσα στα 10 χρονια που ξερω τον Δημητρη εχω εξελιχθει πολυ σαν ανθρωπος εχω γνωρισει  εξελιξει και αγαπησει την πραγματικη Σοφια και οχι αυτη που θα ηθελε να ειμαι ο καθενας,για τους δικους του λογους… Ενα μαθημα μου ηταν το πιο δυσκολο να καταλαβω απο ολα οσα μου ελεγε … Οτι η υλη δεν ειναι σημαντικη…

Ημουν μια υπερκαταναλωτρια κατι που δεν με δυσκολευε στην ζωη μου ισα ισα που με εκανε να νιωθω ομορφα απλα για να αποκτω ολα αυτα που ηθελα,επρεπε να δουλευω. Να δουλευω απο 16 ωρες τη μερα 7 μερες τη βδομαδα για 11 μηνες το χρονο! Οχι δεν κουραζομουν ποτε, για μενα η δουλεια ηταν ευτυχια απολαυση και δημιουργια! Αλλα η ουσια ηταν ζω για να δουλευω για να εχω και καπως ετσι ζουσα εως τη μερα που ηρθε το πεπρωμενο να μου δωσει ενα πολυτιμο μαθημα… Eμεινα εγκυος και επαθα αποκολληση και επρεπε να περασω και τους 9 μηνες ξαπλα…και φυσικα στο σπιτι…. Ενιωθα σαν λιονταρι στο κλουβι… να εχεις ενεργεια και να μην κανει να κουνηθεις… δυσκολα πραγματα…αλλα μετα την πρωτη νυχτα το επομενο πρωι ακουσα…

Ακουσα για πρωτη φορα τα πουλακια που κελαηδανε εξω απο το παραθυρο μου ! Ειδα…ειδα για πρωτη φορα το υπεροχο φως του ηλιου μεσα στο σπιτι μου.

Και τοτε συνηδητοποιησα ποσα πραγματα χανω δουλευοντας τοσο πολυ! Φυσικα και εχω κερδισει εμπειρια γιατι εχω ταξιδεψει τοσο πολυ…αλλα τα περισσοτερα μου χρηματα εγιναν αρωματα σκιες ρουχα παπουτσια κ. α πολλα!

Αλλα η μεγαλη και ουσιαστικη μου αλλαγη εγινε οταν επρεπε να αφησω το Σταθη  το 2 μηνων παιδακι μου για να παω για δουλεια… ενιωσα σαν καποιος να μου σφιγγει την καρδια να μου την ξεριζωσει… Σκεφτομουν πως θα μεγαλωσει αυτο το παιδι που θα περναει ολο το χρονο του χωρις εμενα…Θα περναει χρονο με τη γιαγια οπως εγω θα μαθει πως προτεραιοτητα εχει η δουλεια οπως εμαθα και εγω…. Γιατι να αναγκαστει να ψαχνει για εναν ανθρωπο να του διδαξει μαθηματα ζωης οπως εγω… αφου μπορει αυτα τα μαθηματα να του τα διδαξω ΕΓΩ?

Εκει που θελω να καταληξω ειναι πως μια μαμα ξερει  πως να διδαξει  το παιδι της καλυτερα απο τον καθενα…ξερει το τραγουδι της καρδιας του. Η δικη μου λυση στο προβλημα φαινεται πως θα ειναι η σταδιακη αλλαγη επαγγελματος… Αρνουμαι να δουλευω πιο πολυ τις ημερες που τα 2 μου παιδακια πλεον θα εχουν τις σχολικες τους διακοπες ! Αρνουμαι να μην ειμαι εκει.. Δεν εχουν ολοι αυτη την πολυτελεια το ξερω… Αλλα μπορουμε να κοψουμε τα απαραιτητα που στην ουσια δεν αξιζουν τιποτα μπροστα σε μια χαρουμενη αναμνηση στο μελλον των παιδιων μου….